จาก 3 แนวทางในการสื่อสารอย่างเหมาะสม คุณแม่ลองทำดูดังนี้นะคะ
1. รู้เรา
คุณแม่กลับมาตระหนักรู้ความคิด ความรู้สึก ความต้องการที่เกิดขึ้นในใจตนเองว่า ตนกำลังกังวลใจ ห่วงลูก ใส่ใจอนาคตของลูก
2. สื่อสารด้วย “I message”
ว่าคุณแม่ห่วงและกังวลเรื่องอะไร ให้ลูกรู้และเข้าใจ เช่น
“ห่วงว่าการบ้านเยอะ ถ้าลูกไม่ทำ ลูกจะทำไม่ทัน”
“ห่วงว่าถ้าลูกไม่ทำการบ้าน ลูกจะเรียนตามเพื่อนไม่ทัน”
“ห่วงว่าถ้าลูกเล่นเกม ไม่ทำการบ้าน ลูกจะเรียนหนังสือ
ไม่รู้เรื่อง แม่รักลูกมาก อยากให้ลูกมีอนาคตที่ดี”
3. ใจเขาใจเรา (Empathy)
คุณแม่ลองกลับมารับรู้และทำความเข้าใจว่า ลูกเป็นเด็กย่อมอยากเล่นสนุกตามประสาเด็กเป็นธรรมดา ไม่ได้คิดถึงหรือวิตกกังวลอนาคตได้มากมายเท่าคุณแม่ซึ่งเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความเข้าใจตรงนี้จะช่วยให้คุณแม่โมโหลูกน้อยลง เพราะเข้าใจธรรมชาติของเด็ก จะทำให้ปรับแนวทางการพูดกับลูกได้เหมาะสมขึ้น
ดังนั้น การกลับมาตระหนักรู้ตนเอง ใช้วิธีสื่อสารแบบ I message รับรู้และเข้าใจอีกฝ่ายจะช่วยให้การสื่อสารเป็นไปอย่างสันติและตรงใจเรามากกว่า เพราะเราได้สื่อสารความรู้สึกที่แท้จริงออกไป ทำให้อีกฝ่ายเข้าใจและได้รับรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของเรา
ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ ต่อกันค่ะ
ข้อมูลจาก คอลัมน์ MIND UPDATE นิตยสารชีวจิต ฉบับ 469
บทความน่าสนใจอื่นๆ
เคล็ดลับ เอาชนะ แผลใจวัยเด็ก หยุดเครียด หยุดกังวล
12 ประโยชน์ของความรู้สึกยินดี แก้ เหงา ว้าเหว่ ได้
ขั้นตอนง่ายๆ ช่วยรักษาคน โกหก จากสมองป่วยและนิสัยส่วนตัว