ไม่เจ็บ ไม่ตาย ไม่ลา… ฉายาของ ฐปนีย์ เอียดศรีไชย – ตั้งแต่เริ่มทำงานข่าว แยมก็ทำในส่วนของนักข่าวภาคสนามมาตลอด จนใครๆ พากันเรียกว่า “ผู้หญิงขาลุย” พี่ๆ ที่ทำงานด้วยกันก็ให้ฉายาแยมว่า “ควายเหล็ก” คือทำงานแบบไม่เจ็บ ไม่ตาย ไม่ลา…
ตลอดเวลาหลายปีที่ทำงาน แยมต้องเดินทางไปในที่เปลี่ยวและอันตรายหลายครั้ง ครั้งหนึ่งตามเจ้าหน้าที่ไปทำข่าวยังพื้นที่ปิดล้อมที่มีการปะทะกันบนเทือกเขาที่ยะลา ขากลับต้องเดินเท้าลงจากเขาท่ามกลางความมืด ไม่มีถนน และห้ามทุกคนเปิดไฟฉายเด็ดขาด เพราะมีคนร้ายหนีการปะทะอยู่ตามเทือกเขาบริเวณนั้น ตำรวจ ทหาร และนักข่าว เดินลงมาด้วยกันประมาณ 50 กว่าคน มีแต่ชายฉกรรจ์ทั้งนั้น ระหว่างทางแยมเกิดปวดฉี่ จึงแอบหลบไปฉี่ในสวนยาง พอฉี่เสร็จรีบเดินออกมา ปรากฏว่าไม่เจอใครเลย มืดก็มืด เปลี่ยวก็เปลี่ยว มองไปทางไหนก็มีแต่ป่ายางพารา แยมใจเสีย แต่โชคยังดีที่กลุ่มคนที่เหลือเดินมาเจอกันพอดี ครั้งนั้นที่ยะลาถือว่าเข้าใกล้ความกลัวที่สุดเลยก็ว่าได้
แต่จะว่าไป ประสบการณ์เกือบหลงป่าบนเทือกเขายะลาก็กลายเป็นการทำงานแบบสบาย ๆ ไปเลย เมื่อเทียบกับตอนไปทำข่าวดินถล่มที่บ้านปู่ทา จังหวัดแม่ฮ่องสอน
หมู่บ้านปู่ทาอยู่บนเขา ถูกดินถล่มและถูกตัดขาดมาประมาณ 3 วันแล้ว ครั้งนั้นนอกจากเครื่องบิน แยมแทบจะใช้บริการยานพาหนะครบทุกชนิดเลยก็ว่าได้ แยมเริ่มต้นด้วยการนั่งรถจากกรุงเทพฯไปเชียงใหม่ แล้วต้องหารถโฟร์วีลเข้าไปบ้านแม่สามแลบซึ่งอยู่ริมแม่น้ำสาละวินติดชายแดนไทย-พม่า แต่ไปได้แค่ครึ่งทาง ปรากฏว่าถนนถูกดินถล่มตัดขาดหมด แยมกับช่างภาพเลยต้องลงรถ เดินข้ามกองดินสไลด์ไป หลังจากนั้นก็ไปต่อมอเตอร์ไซค์วิบาก ขี่ลุยโคลนไปจนถึงสะพาน ก็ปรากฏว่าน้ำป่าพัดสะพานขาด เราก็เลยต้องเดินไต่เชือกข้ามแม่น้ำไปขึ้นมอเตอร์ไซค์ แล้วจึงลงเรือล่องไปตามแม่น้ำสาละวิน เพื่อไปขึ้นฝั่งที่ท่าเรือหมู่บ้านปู่ทา
บนเรือไม้ที่แล่นไปบนแม่น้ำสาละวิน พวกเรามีแต่เสื้อกันฝน ไม่มีเสื้อชูชีพ ระหว่างทางฝนตกหนักจนมองไม่เห็นทาง คนขับเรือจึงตัดสินใจจอดเรือหลบฝนอยู่ริมฝั่ง ขณะที่หลบฝนอยู่นั้นเอง อยู่ดี ๆ ก็มีเสียงเหมือนฟ้าผ่า ตามด้วยเสียงดัง โพละ! เหมือนเสียงดินแตก ทุกคนรู้เลยว่าดินถล่ม รีบขับเรือหนีตายออกมาทันที
หลังจากนั้น เมื่อมองกลับไป ภาพที่เห็นคือมวลดินขนาดมหึมาไหลพรวดถล่มลงมายังบริเวณที่เราเคยจอดเรืออยู่เมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว…ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าคนขับไม่รีบถอยเรือออกมาจากฝั่ง อะไรจะเกิดขึ้น
พอผ่านเหตุการณ์เฉียดตายนั้นมาได้ ตอนแรกทุกคนก็ลังเลใจว่าจะไปต่อหรือจะหันหลังกลับ แต่ก็คิดกันว่า เรามาตั้งไกลแล้วยังไงก็ต้องไปให้ถึง ซึ่งหลังจากทุลักทุเลกันตั้งแต่เที่ยงวันจนถึงห้าทุ่ม เราก็กลับออกมาอย่างปลอดภัยและมีข่าวดินถล่มออกอากาศในที่สุด…นี่แหละค่ะ งานที่แยมรัก!
ถามว่าเหนื่อยไหม…เหนื่อยค่ะ ถามว่ายากไหม…ยากค่ะ
แต่แม้จะเหนื่อยและบางคราวถือว่าเฉียดตาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความเหนื่อยยากทั้งหลายเป็นที่มาของรอยยิ้มในวันนี้
เอ…ชักสงสัย…หรือว่าแยมจะคู่ควรกับฉายาที่พี่ ๆ เขาตั้งให้เสียก็ไม่รู้!
ที่มา นิตยสาร Secret
เรื่อง ฐปนีย์ เอียดศรีไชย
ภาพ วรวุฒิ วิชาธร, ตั๋ง ตั๋ง
บทความน่าสนใจ
