กล้าถามมา – กรุณาตอบให้…3 คำถามกับ ท่าน ว.วชิรเมธี
ครั้งหนึ่ง Secret เคยมีโอกาสเดินทางไปสนทนาธรรมกับพระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี หรือ ท่าน ว.วชิรเมธี ถึง“อาศรมอิสรชน” สถานที่ปลีกวิเวกของท่านที่เชียงราย ด้วยความแตกฉานทางธรรมของพระมหาวุฒิชัยบวกกับความเมตตาของท่านที่กรุณาตอบทุกคำถามอย่างละเอียด ทำให้คำถามธรรมดาๆ กลับได้รับคำตอบที่ลึกซึ้งและไม่ธรรมดา…วันนี้ Secret นำ 3 คำถามและ 3 คำตอบ ที่เชื่อว่าผู้อ่านหลายคนก็อยากรู้มาฝากค่ะ
อยากทราบว่าพระอาจารย์เป็นพระสายไหนคะ
อาตมาคิดว่าตัวเองเป็นทะเล ได้รับประโยชน์จากแม่น้ำทางปัญญาและจิตวิญญาณทุกสายที่ไหลมาจากทุกทิศ ฉะนั้นเราไม่รู้หรอกว่าเราเป็นสายอะไร แต่รู้อย่างหนึ่งว่า เรามีความพอใจกับสภาพชีวิตที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ และเรามีความสุขกับเส้นทางที่เราเลือกความสุขของเราก็ไม่ใช่เรื่องอนาคต แต่เป็นเรื่องของวันนี้ เรื่องของปัจจุบันขณะ ทุกวันเมื่อหัวถึงหมอนอาตมาก็หลับ ตื่นขึ้นมาก็สดชื่นพร้อมทำงาน ทำงานเสร็จอาตมาก็ไม่แบกอะไรเลย ในหัวไม่มีอะไรนอกไปจากเท่าที่เห็นและเป็นอยู่ แต่ถ้าจะให้นิยามจริงๆ อาตมาคงเป็นพระสายพระพุทธเจ้า
ดูเหมือนลูกศิษย์พระอาจารย์จะมีแต่ดาราหรือคนดังๆ ทั้งนั้น ชาวบ้านธรรมดาจะมาพบและสนทนาธรรมกับพระอาจารย์จะทำอย่างไรคะ
จริงๆ อาตมาไม่มีเกณฑ์ในการเข้าพบนะ เพียงแต่ว่าไปปรุงแต่งกันเองว่า พบยาก เข้าถึงยาก จริงๆ ไม่ว่าใครก็เข้ามาพบอาตมาได้ทั้งนั้น ไม่ว่าที่วัดป่าที่เชียงรายหรือในกรุงเทพฯ แล้วก็มีทั้งคนดังและไม่ดังมาพบ แต่ว่าคนไม่ดังก็ไม่เป็นข่าวใช่ไหม ครั้งหนึ่งมีโยมสองสามีภรรยามาขอพบอาตมาที่กุฏิวัดเบญจมบพิตรฯ พอขึ้นมาก็เจออาตมานั่งรอ เขาก็ตกใจมากว่าทำไมพบง่ายจัง เขาคิดว่าน่าจะยากน่าจะมีกองเลขาฯ มีอะไรเยอะแยะ จริงๆ อาตมาเป็นพระเรียบง่ายมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว อีกสาเหตุหนึ่งที่หาว่าพบยาก เข้าถึงยาก ก็คงเป็นเพราะอาตมาไม่รับโทรศัพท์เอง เหตุผลก็เพื่อป้องกันการโทรศัพท์มาคุยด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ใครมีอะไรก็ให้คุยกับลูกศิษย์ จากนั้นทุกเย็นลูกศิษย์จะทำบันทึกส่งว่ามีใครติดต่อเข้ามาบ้าง ถ้าไม่ทำอย่างนี้ อาตมาคงไม่มีเวลามาทำสิ่งที่มีประโยชน์ในระยะยาว
คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
ในชีวิตนี้ พระอาจารย์เคยล้มเหลวหรือทำอะไรผิดพลาดบ้างไหมคะ
ถ้าจะมีก็เรื่องเดียว คือตอนที่โยมแม่อยู่ อาตมาไม่เคยสอนให้ท่านเจริญวิปัสสนากรรมฐานแบบเป็นเรื่องเป็นราว อาตมารู้สึกเสียใจ เพราะตอนที่ท่านจะสิ้น ท่านนอนป่วยอยู่โรงพยาบาล 15 วันอาตมาพยายามจะสอนท่านในวาระสุดท้ายแล้ว ท่านก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ท่านพูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า ลำพังแม่จะหายใจยังต้องอาศัยเครื่องช่วยหายใจ แม่จะเอาแรงที่ไหนมาเจริญสติ อาตมารู้สึกว่าตรงนี้เป็นปมที่อยู่ในใจ และนั่นเป็นเหตุให้อาตมาฝันว่า อยากจะทำสำนักวิปัสสนากรรมฐาน จะได้ชวนคนมาเจริญสติก่อนที่นาทีสุดท้ายจะมาถึง ทั้งนี้ก็เพื่อชดใช้ให้แม่และให้แก่ตัวเองด้วย
แต่ความรู้สึกนี้ก็อยู่ไม่นาน เพราะพอเราทำใจได้ เราก็เห็นว่าในชีวิตนี้ไม่มีใครได้ทั้งหมด ทุกคนจะได้บางอย่างและก็เสียบางอย่างแม่อาจจะไม่ได้เรียนรู้การเจริญสติจนรู้แจ้งเห็นจริงในสัจธรรมคำสอน แต่แม่ก็มีชีวิตที่แม่พอใจ ถึงขนาดก่อนจะสิ้นวันหนึ่งเมื่ออาตมากลับไปเยี่ยมบ้าน แม่พูดกับอาตมาว่า “ลูก…ทุกวันนี้ในหมู่บ้านของเราไม่มีใครมีความสุขเท่าแม่”
อาตมาจึงคิดว่า แม่อาจจะไม่ได้เจริญวิปัสสนากรรมฐานจนถึงที่สุด แต่แม่ก็มีความสุขทางโลกิยะจนถึงที่สุด จึงพูดประโยคนี้ออกมา แค่นี้ก็พอแล้ว พอคิดได้อย่างนี้ อาตมาก็ไม่มัวนั่งเสียอกเสียใจหรือรู้สึกผิดอะไรอีกต่อไปเพราะท่านก็เสียไปแล้ว เมื่อสุดมือสอยก็ต้องปล่อยไป อาตมาก็เลยลืมความหลัง ตั้งต้นใหม่ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาจนทุกวันนี้
ตอนหนึ่งจากคอลัมน์ Secret of Life เรื่อง ” พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี พระธรรมดา…ที่ “ไม่”ธรรมดา” โดย อุษาวดี สินธุเสน
