เรื่อง พระราชญาณกวี (ท่านปิยโสภณ)
วินัยทำให้เกิดระบบและจิตสำนึกที่ดี
วินัยเริ่มที่บ้าน พ่อแม่มีวินัย ลูกก็มีวินัย วินัยเริ่มที่โรงเรียน ครูอาจารย์มีวินัย ไม่ไร้ระบบ นักเรียนก็มีวินัย ชาติใดไร้วินัย ชาตินั้นจะอ่อนแอ ปกครองยาก วินัยทำให้คนเข้มแข็ง อดทน และเสียสละ ชาติที่ไร้วินัย นับวันมีแต่จะเสื่อมถอยและล่มจม เหมือนกองทัพที่ทหารไร้วินัยย่อมพ่ายแก่ข้าศึกศัตรูตั้งแต่ยังไม่ออกรบ รัฐก็เช่นกัน หากข้าราชการไร้วินัย นักการเมืองไร้กฎกติกา ชาติย่อมเสื่อม ขาดความมั่นคง
ข้าพเจ้าเคยเห็นคนมาหลายชาติ ชนชาติที่มีวินัยดีอย่างญี่ปุ่น แม้จะมีศึกสงครามเกิดขึ้นทำให้เขาเสียหายย่อยยับ แต่เขาก็จะฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
เมื่อเกิดสึนามิขึ้นที่ญี่ปุ่น ก่อนเกิดสึนามิ เริ่มต้นที่แผ่นดินไหวก่อน บ้านเรือนพังระเนระนาด พอเกิดสึนามิ ทุกอย่างราบเป็นหน้ากลอง ผู้คนล้มตายจำนวนมาก ตามมาด้วยเตาปฏิกรณ์ปรมาณูรั่ว การคมนาคมหยุดชะงัก หิมะตกหนัก คนขาดอาหาร ขาดการติดต่อทุกอย่าง ทั้งคนเจ็บคนตายครวญครางโอดโอย รัฐต้องรีบอพยพคนออก และส่งอาหารทางเครื่องบิน ผู้คนต้องต่อแถวเข้ารับอาหารจากองค์กรการกุศลของรัฐ
เด็กญี่ปุ่นคนหนึ่งอายุ 9 ขวบติดอยู่ในซากปรักหักพังเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ขาดอาหารและน้ำ อาสาสมัครไปพบโดยไม่คาดฝัน เด็กยังมีชีวิต ลืมตาแป๋ว ร้องขอความช่วยเหลือ อากาศหนาวเย็นมาก หิวจัด เจ้าหน้าที่ต้องถอดเสื้อของตนห่มคลุมร่างให้ แล้วจึงนำเด็กออกจากซากปรักหักพังนั้น วันต่อมาเด็กคนนั้นก็ไปยืนต่อแถวเข้ารับอาหารเหมือนคนอื่น เจ้าหน้าที่เห็นว่ายังเด็ก จึงนำอาหารมาให้รับประทานก่อนหนึ่งห่อ เด็กก็รับ แต่มองดูอยู่สักพัก แทนที่จะตักอาหารใส่ปาก เขากลับถืออาหารวิ่งไปข้างหน้า เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างจ้องมองว่าเขาจะทำอะไร
ปรากฏว่า เขานำอาหารหนึ่งห่อที่ได้มานั้นไปกองรวมไว้กับกองอาหารส่วนรวม จากนั้นก็วิ่งกลับมาต่อแถวเพื่อเข้ารับอาหารเหมือนคนอื่น ๆ
เรื่องนี้กำลังสอนเราว่า ระเบียบที่ถูกฝึกมาจากบ้าน จากโรงเรียน จากสังคมที่เด็กต้องเรียนรู้ ทำให้เด็กอายุ 9 ขวบเข้มแข็ง อดทน มีจิตสำนึกต่อส่วนรวม
ไม่ว่าจะเกิดอะไร วินัยจะช่วยชาติให้พ้นภัย แม้ไม่เกิดอะไร ชาติที่ไร้วินัยก็จะล่มจม
