วิกฤติสร้างวีรบุรุษ
กอล์ฟ - ทัศนัย โคตรทอง
ผู้ประกาศข่าวเศรษฐกิจ ไทยรัฐทีวี
ผมเคยมีคุณพ่อคุณแม่พร้อมหน้าครอบครัวของเราฐานะปานกลาง มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันทั้งบ้านและรถ แต่พออายุได้ 3 ขวบ คุณพ่อคุณแม่แยกทางกันภาพติดตาคือ คุณแม่นั่งกอดผมร้องไห้เป็นความเศร้าที่ฝังอยู่ในใจ หลังจากนั้นชีวิตของผมและคุณแม่ก็เจอแต่ความลำบากมาตลอด คุณแม่ทำงานโรงงาน บางครั้งต้องเข้ากะตอนกลางคืน รายได้น้อย ชุดนักเรียนของผมขาดที่ก้นก็ต้องทนใส่ เพราะคุณแม่ไม่มีเงินซื้อใหม่ อาหารก็ต้องกินแบบประหยัด กินปลากระป๋องบ้าง มาม่าบ้างเพราะต้องการเก็บเงินไว้ใช้สำหรับสิ่งจำเป็น
ผมคิดอยู่เสมอว่า ต้องทำให้ชีวิตของผมและคุณแม่ดีขึ้นกว่านี้ให้ได้ จึงตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีเพื่อคุณแม่จะได้ไม่เสียใจ
ตอนใกล้จบมัธยมศึกษาตอนปลายผมอยากเรียนนิเทศศาสตร์ แต่คุณแม่ต้องการให้ผมเป็นหมอ วิศวกร ผมจึงเอนทรานซ์ในคณะที่คุณแม่อยากให้เรียน โดยแอบไปสมัครคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพไว้ด้วย สุดท้ายผมสอบไม่ติดคณะที่แม่ต้องการ แม้จะทำเต็มที่แล้ว แต่หัวผมไม่ไปทางนั้นจริง ๆ จึงบอกแม่ว่าจะเรียนนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ตอนแรกแม่จะไม่ให้ผมเรียนเพราะกังวลเรื่องค่าเทอมและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ซึ่งเป็นเงินจำนวนไม่น้อยสุดท้ายผมต้องกู้กองทุนเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา (กยศ.) จึงได้เรียนในคณะและ
มหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝัน
ช่วงปี 3 ผมต้องไปฝึกงาน เพื่อนชวนไปฝึกที่ช่อง 7 ผมตามเพื่อนไปยื่นใบสมัครขอฝึกงานฝ่ายรายการ แต่ไม่สามารถฝึกได้เพราะเกรดไม่ถึง 3 ฝ่ายบุคคลจึงแนะนำให้ไปฝึกฝ่ายข่าว เพราะเกรดสองกว่า ๆ อย่าง ผมสามารถเข้าฝึกได้ ผมจึงได้ไปฝึกงานที่ศูนย์ข้อมูลฝ่ายข่าว รุ่นพี่เคยบอกผมว่าตอนฝึกงานต้องทำให้ดีที่สุด เพราะมีโอกาสได้งานหลังเรียนจบสูง ผมจึงทำทุกงานอย่างตั้งใจมาก ๆ
วันหนึ่งหัวหน้าบอกผมว่า บุคลิกผมเหมือนผู้สื่อข่าว น่าจะลองทำดู ผมคิดว่ามันคือโอกาสที่ดี จึงตั้งใจทำงานมาก จนหัวหน้าเรียกไปถามว่า ถ้าเรียนจบแล้วอยากทำงานกับเขาไหม ผมตอบตกลงทันที เพราะมันคือโอกาสทองที่ไม่ได้ผ่านเข้ามาง่าย ๆ
หลังจากเรียนจบผมทำงานเป็นผู้สื่อข่าวช่อง 7 สั่งสมประสบการณ์ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ปี พ.ศ. 2554 ผมถูกส่งไปทำข่าวที่จังหวัดนครสวรรค์ โดยมีผู้ประกาศข่าวภาคสนามยืนรายงานข่าวหล่อ ๆ อยู่หน้ากล้อง ผมมองแล้วรู้สึกขึ้นมาวูบหนึ่งว่า ทำไมเขาทำได้ ทำไมเราทำไม่ได้ แต่ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น
ผ่านไป 7 วัน บ้านที่กรุงเทพฯของผู้ประกาศข่าวภาคสนามคนนั้นถูกน้ำท่วมเขาต้องเดินทางกลับและเปลี่ยนตัวผู้ประกาศข่าวภาคสนามคนใหม่เข้ามา แต่ระหว่างทางจากกรุงเทพมหานครมาถึงจังหวัดนครสวรรค์ถนนขาด ทำให้ผู้ประกาศข่าวภาคสนามคนนั้นไม่สามารถเดินทางมารายงานข่าวได้ นาทีเร่งด่วนแบบนั้นหัวหน้ามีประกาศิตที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาลว่า
“กอล์ฟ วิกฤติสร้างวีรบุรุษ โอกาสของแกมาแล้ว แกต้องทำแล้ว พี่ว่าแกทำได้”
ผมตื่นเต้นมาก ยืนรายงานข่าวบริเวณที่น้ำท่วม ขาสั่นจนน้ำกระเพื่อม หลังรายงานข่าวเสร็จ ผมรีบโทร.หาคุณแม่และบอกท่านให้รอดูผมที่หน้าจอโทรทัศน์
ปรากฏว่าหัวหน้าชอบการรายงานข่าวของผม ผมจึงได้ทำหน้าที่ผู้ประกาศข่าวภาคสนามมาตั้งแต่นั้น พอทำไปได้สักพักหนึ่งทางช่องเห็นว่าผมเล่าเรื่องได้ดี เล่าแล้วคนเห็นภาพ จึงมอบหมายให้ทำรายการข่าวชื่อว่าดูให้ชัดกับทัศนัย ออกอากาศเช้าวันจันทร์ถึงศุกร์ ต่อมาผู้ใหญ่ที่ไทยรัฐทีวีติดต่อให้มาแคสติ้งงานผู้ประกาศข่าวในสตูดิโอ พอผมเดินลงจากเวทีแคสติ้ง ผู้ใหญ่ตอบตกลงรับผมทำงานทันที
ทุกวันนี้ผมมีบ้าน มีรถ ผมทำให้คุณแม่มีความเป็นอยู่ที่สะดวกสบาย คงต้องขอบคุณความโชคดีบนความโชคร้ายของผม แม้เกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แต่ก็โชคดีที่ได้รู้ว่าความลำบากเป็นอย่างไร เพราะถ้าไม่พบความลำบาก ผมอาจไม่พยายามผลักดันตัวเองจนได้เดินบนเส้นทางที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้
Secret BOX
ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอลองนิ่งสักนิดแล้วค่อย ๆ คิดคุณจะเห็นทางออกของทุก ๆ เรื่อง
กอล์ฟ – ทัศนัย โคตรทอง
เรื่อง:ทัศนัย โคตรทอง เรียบเรียง:อุรัชษฎา ขุนขำ ภาพ:วรวุฒิ วิชาธร ผู้ช่วยช่างภาพ:กำพล ยอดเมือง
