เวลา อย่าใช้อย่างโง่งม… กวีนิพนธ์ “เรามีเวลาจํากัด” โดย ท่าน ว.วชิรเมธี
“เรามีเวลาจํากัด” โดย ท่าน ว.วชิรเมธี
เวลา ของเราไม่ยาวนัก
ควรรู้จักจัดวางอย่างเหมาะสม
อย่ามัวพร่าเวลาเพราะคารม
อย่าโง่งมแส่ทุกเรื่องชวนเปลืองใจ
เวลาสั้นดั่งน้ําค้างที่พร่างพรม
สั้นดั่งลมพัดพรูวาบวู่ไหว
สั้นดั่งสายฟ้าแลบแปลบปลาบไป
สั้นดั่งไฟวอมวับแล้วดับลง
ชีวิตกระจิริดเพียงนิดหน่อย
เฉกน้ําน้อยในหน้าแล้งต้องแห้งผง
ความยิ่งใหญ่มากมีที่ดํารง
ไม่นานคงร่วงรุ้งฟุ้งกระจาย
ทุกนาทีมีค่ากว่าเพชรพลอย
ไม่ควรปล่อยเปล่าเปลืองเรื่องหลากหลาย
สิ่งใดเป็นแก่นสารอันไม่ตาย
ควรท้าทายทําเรื่องนี้ให้ดีพอ
โมนาลิซ่าคือดวงตาดาวินชี่
มีเกลันเจโลดีเดวิดหนอ
สุนทรภู่ครูกวีแม้ชีกอ
ก็ยังต่อชีวิตใหม่อภัยมณี
ก่อนนาทีสุดท้ายจะวายวาง
สิ่งใดสร้างจําหลักเป็นศักดิ์ศรี
สมบัติทิพย์ประจํายุคทุกนาที
สิ่งใดที่ประดับไว้โลกไม่ลืม?
ว.วชิรเมธี
บทความน่าสนใจ
ทำหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ดีจริงรึเปล่า?
