คนเรามักจะหวั่นไหวไปกับคำพูดของคนอื่น กับคำวิจารณ์ที่มีต่อตัวเราไม่ว่าจะแง่ดีหรือแง่ลบก็ตาม เรามักจะเกิดความลังเล ไม่มั่นใจขึ้นมาเมื่อเจอกับคำพูดหรือการกระทำที่ไม่เป็นดั่งใจเราต้องการ ส่งผลให้เกิดความไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมา ต้องไม่ลืมนะคะว่าไม่มีใครรู้จักเรามากเท่ากับตัวเรา แต่อาจมีบางเรื่องที่เขามองเห็นในสิ่งที่เราไม่เนการรับฟังจึงเป็นสิ่งที่ควรทำแต่ต้องใช้ปัญญาพิจารณาด้วย
คนอื่นมองเราในสายตาของเขาซึ่งอาจไม่ใช่ตตัวจริงของเราก็ได้ เขามีความเห็นตามความรู้สึก ตามประสบการณ์ของเขา ซึ่งอาจไม่ใช่สิ่งที่เหมาะสมกับเรารู้อย่างนี้เราจึงไม่จำเป็นต้องไปหวั่นไหวกับคำของคนอื่น เราต้องมีความมั่นใจในตัวเอง จะทำในสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง แม้ว่าคนอื่นจะไม่เห็นด้วยก็ตาม นั่นคือสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง แม้ว่าคนอื่นจะไม่เห็นด้วยก็ตาม นั่นคือสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดแล้วค่ะ
>> อย่าให้คำซุบซิบนินทามาบั่นทอนความมั่นใจในตัวเอง <<
สิ่งหนึ่งที่เราห้ามไม่ได้นั่นคือ “คำพูด” ของคนอื่นค่ะ เราไม่สามารถห้ามใครพูดอะไรได้ เราต้องรับรู้ว่าความคิดต่างเป็นเรื่องปกติ ร้อยพ่อพันแม่ ทุกคนไม่อาจมีความเห็นที่ตรงกันได้ การขัดแย้ง หรือความไม่พอใจซึ่งกันและกันอาจเกิดขึ้นได้ เมื่อทัศนคติไม่ตรงกัน หรือการกระทำของใครไม่ตรงใจเราหรือไม่ตรงใจของเขา แท้จริงแล้วความต่างคือสิ่งที่เราจะต้องเจอทุกที่ทุกเวลาไม่สามารถเลี่ยงได้หรอกในชีวิตนี้ สิ่งที่เราจะทำให้ได้คือ ยอมรับในความต่าง และเข้าใจว่าทุกคนไม่อาจเป็นไปในแบบที่เราต้องการได้
อย่าไปให้เครดิตหรือให้คุณค่ากับคำพูดของคนอื่น ที่พูดถึงเราในแง่ลบเลยค่ะเสียเวลาเปล่าๆ เพราะคนที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ หรือคนที่มีความมั่นใจในตัวเองจะต้องไม่ยึดติดกับความคิดเห็นของผู้อื่น ไม่ยึดติดกับคำวิพากษ์วิจารณ์ในเชิงลบที่คนอื่นมีต่อตัวเอง รวมถึงปัญหาต่างๆ ที่พวกเขาไม่สามารถแก้ไขได้ แต่พวกเขาจะสนใจเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของผู้อื่น และสิ่งต่างๆ ที่พวกเขาสามารถทำเพื่อช่วยพัฒนาสังคมและโลกให้ดีขึ้นได้ เรื่องเพื่อนก็เช่นกัน พวกเขารู้ดีว่าเพื่อนแท้จะยอมรับในแบบที่พวกเขาเป็นได้ พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องสนใจเสียงภายนอกต่างๆ มากจนเกินไป
>> อย่าให้คนอื่นบอกว่าเราควรทำอะไร หรือไม่ควรทำอะไร <<
จำไว้ว่า คำพูดของคนอื่นเป็นเพียงความคิดเห็น ซึ่งความคิดเห็น ไม่ใช่ ข้อเท็จจริงไม่ใช่สิ่งที่สามารถตัดสินชีวิตของเราได้คนอื่นอาจแสดงความคิดเห็นถึงเราได้ เราไม่สามารถห้ามคนเหล่านั้นได้ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง แต่เมื่อได้ยินมา หากเราไม่พอใจและเดินเข้าไปด่าทอหรือต่อว่าอาจไม่ใช่ทางแก้ไขปัญหาที่ก่อให้เกิดความสุขนัก การดับทุกข์ที่แท้จริงต้องเริ่มจากจิตใจของเราเอง ตั้งสติและคิดว่า คำพูด ความเห็น ทัศนคติของคนเหล่านั้น ความเห็นของคนเหล่านั้น มันไม่สามารถมาบงการชีวิตคุณได้ นอกจากคุณจะปล่อยให้มันมาครอบงำคุณได้
การแคร์ความรู้สึกของคนอื่นหรือความนึกคิดของเขา เป็นเรื่องที่ดีในบางครา แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง ต้องดูความเหมาะสม อย่าลืมดูแลความรู้สึกของตัวเองบ้าง มิฉะนั้นจะเกิดทุกข์ภายในจิตใจเนื่องจากแคร์เสียงของคนอื่นมากเกินไป มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว แต่คุณต้องรักตัวเอง และเชื่อในควาคิดของตัวเองบ้าง คนที่คิดได้แบบนี้จะไม่มัวมานั่งเอาอกเอาใจใครเพราะพวกเขารู้ดีว่าผู้คนบนโลกไม่สามารถเข้ากันได้ดีหมดทุกคนหรอก พวกเขาจะให้ความสำคัญกับคุณภาพที่ดีของสายสัมพันธ์มากกว่าที่จะเพิ่มปริมาณความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวย และมักจะพิจารณาสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมาด้วยความคิดและมุมมองที่แหลมคม และใช้ความสงสัยที่ดีให้เป็นประโยชน์ ท้ายที่สุดก็จะเลือกเฟ้นเอาเฉพาะข้อมูลที่เกี่ยวข้องและสอดคล้องกับชีวิตมาปรับใช้
>> อย่าให้คนที่ไม่รู้จักเราดีพอมาบงการชีวิตเรา <<
ชีวิตของเราไม่ต้องให้ใครมาคอยบอกว่าเราควรทำอะไรหรือไม่ควรทำอะไร เพราะชีวิตนี้เป็นของเรา เราต้องตัดสินเองเรื่องนี้สำคัญมากที่เราต้องเป็นตัวของตัวเองเอาไว้ค่ะ บางเวลาเราอาจต้องการคำแนะนำจากคนอื่นบ้างนั่นเป็นเรื่องธรรมดา และเป็นเรื่องที่ควรทำ แต่ไม่ใช่ต้องการพึ่งพาคนอื่นอยู่ตลอดเวลา หรือยอมให้คนอื่นมาบงการชีวิตของเรา มาบอกให้เราทำนั่นทำนี่โดยที่เราไม่ต้องการทำ ต้องไม่ลืมว่าคำแนะนำ กับ การบงการ นี้ต่างกันมาก คำแนะนำคือสิ่งที่เราจะทำตามหรือไม่ก็ได้ตามที่เราต้องการ ส่วนบงการคือคำสั่งให้เราต้องทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ โดยที่เราไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง
