เกรท-วรินทร ... ทำดีด้วยหัวใจ ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ก็ทำให้สุขใจทั้งนั้น

ว่ากันว่า การเป็นดาราหรือคนมีชื่อเสียงในสังคม หากคิดจะต่อยอดด้วยการทําธุรกิจก็ถือว่าได้เปรียบทั้งในเรื่องการประชาสัมพันธ์ความน่าเชื่อถือ แต่หากลองนําความได้เปรียบที่ว่านั้นมาทํา “ความดี” ประโยชน์ที่ได้ก็คงไม่ต่างกัน ดังเช่นที่ เกรท-วรินทร ปัญหกาญจน์ พระเอกช่อง 3 ทำมาตลอดตั้งแต่เข้าวงการ

“ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด คุณพ่อเป็นตำรวจ คุณแม่ทำธุรกิจค้าขาย สิ่งที่ท่านทั้งสองสอนผมเสมอ ๆ คือ ขอให้ลูกเรียนให้จบ ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง สอบได้ที่หนึ่ง แต่ขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอ นั่นทำให้ผมเติบโตขึ้นมาอย่างไม่มีความกดดัน ขณะเดียวกันสิ่งที่ท่านทั้งสองต้องการให้ผมเป็น ผมก็ไม่ต้องไปมองหาต้นแบบที่ไหนไกล มองจากคุณพ่อ คุณแม่ คุณลุง คุณยาย ทุกคนในครอบครัวผมนั่นเอง

“คุณพ่อผมเป็นตำรวจที่ลูกน้องรัก ไม่ว่าใครมีปัญหาหรือเดือดร้อนอะไรมา คุณพ่อก็พร้อมจะยื่นมือเข้าไปช่วยเสมอ ส่วนคุณแม่เป็นคนใจกว้างมาก ๆ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ จำได้ว่าแม่ให้ทุนการศึกษาเด็กนักเรียนที่ด้อยโอกาสบ่อยๆ หรือถ้าโรงเรียนในละแวกบ้าน (เพชรบูรณ์) ขาดเหลืออะไร ขอให้บอก คุณแม่ก็พร้อมช่วยเหลือทันที คำพูดที่ติดปากท่านเสมอคือ “ช่วย ๆ กันไปลูก” แล้วท่านก็จะยิ้มอย่างมีความสุข

การทำงานในวงการบันเทิง ซึ่งเป็นอาชีพที่ทำเงินได้ไม่ยาก ทำให้ เกรท-วรินทร เริ่มคิดตอบแทนโอกาสดีๆ ในชีวิตด้วยการให้

“การได้ทำงานในวงการบันเทิง หาเงินได้ไม่ยากนัก ผมถือว่าเป็นโอกาสที่ดีกว่าคนอื่น จะว่าไปแล้วทั้งหมดที่มีมาถึงตอนนี้ก็ล้วนแต่ “เกิน” กว่าที่ผมคาดหวังไว้ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า ดังนั้นถ้าผมจะคืนสิ่งเหล่านี้กลับไปสู่สังคมบ้างก็น่าจะดี แค่เริ่มง่าย ๆ ด้วยการช่วยเหลือคนที่มีปัญหาหรือลำบากกว่าเราเล็ก ๆ น้อย ๆ

“อย่างเวลาดูโทรทัศน์แล้วเห็นว่ามีการประชาสัมพันธ์ขอความช่วยเหลือ ระดมทุนโอนเงินผ่านบัญชี ผมจะรีบหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเก็บข้อมูลไว้ก่อน หรือบางทีก็จดรายละเอียดไว้ แล้วหาเวลาไปโอนเงินให้ แม้จะไม่ได้มากมายอะไร แต่อย่างน้อยเราก็ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการนั้น ๆ ผมคิดว่าถ้าเราเปลี่ยนเงินที่คิดว่าจะเอาไปกินข้าวแพง ๆ ไปซื้อของ ไปดูหนัง มาช่วยคนที่ลำบากกว่าดูบ้าง ก็สบายใจดี คิดไปคิดมานิสัยแบบนี้ของผมคงไม่ต่างจากคุณแม่

“หรือถ้าหากมีใครติดต่อขอให้ช่วยเหลืออะไร ผมก็พร้อม ตั้งแต่เข้าวงการมาความช่วยเหลือที่ผมถูกขอมากที่สุดคือขอเสื้อผ้าของใช้ไปประมูล ถ่ายคลิปพูดให้กำลังใจ ถ่ายคลิปนำเสนอโครงการ ฯลฯ ผมตอบรับหมด และจะพยายามหาเวลาว่างสักหนึ่งวันเพื่อจัดการเรื่องเหล่านี้ด้วยตัวเองให้เรียบร้อย เพราะรู้สึกว่า แค่เขาติดต่อมาก็คือการให้เกียรติแล้ว สิ่งที่เราต้องทำคือต้องให้ใจ ใส่ใจคืนกลับไปด้วย ไม่ใช่แค่ทำให้เสร็จ ๆ หรือทำผ่าน ๆ ไป

“อย่างการจะส่งของไปร่วมประมูล ก่อนอื่นผมก็ต้องมานั่งตีโจทย์ก่อนว่างานประมูลนั้นเป็นงานลักษณะไหน กลุ่มคนที่จะมาร่วมประมูลอายุประมาณเท่าไหร่ ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย จะได้รู้ว่าต้องเลือกของแบบไหนจึงจะเหมาะสม ทั้งในฐานะที่แสดงความเป็นตัวเรา และทำให้คนที่ประมูลรู้สึกพอใจ ไม่ให้เขารู้สึกว่า “ยี้ ไม่อยากได้ เสียดายเงิน”

“ตัวเลขยอดประมูลหลายครั้งที่ผ่านมาทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกันนะ เพราะบางทีผมซื้อหมวกมาไม่ถึงพันบาท แต่พอเซ็นลายเซ็นลงไปนิดเดียวกลับมีคนประมูลไปสูงถึง 50,000 – 60,000 บาท เห็นแบบนี้ยิ่งทำให้ผมมีความสุข มีกำลังใจ มีพลังชีวิตกลับคืนมาเพื่อจะทำงานต่อไป

“ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่า การก้าวเข้ามาทำงานตรงนี้มีข้อได้เปรียบกว่าอาชีพอื่นมาก พูดอะไรก็เหมือนเสียงดังกว่า สามารถดึงดูดคนอื่นให้สนใจเราได้ อย่างตอนที่ผมบวช ผมได้เงินทำบุญเยอะมาก ส่วนตัวรู้สึกตกใจพอสมควร อันนี้ต้องขอบคุณทุกคนจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่สื่อมวลชนหรือใครก็แล้วแต่ที่ร่วมอนุโมทนาบุญ เงินก้อนนี้ผมไม่แตะเลย ทำบุญล้วนๆ ซึ่งโครงการแรกคือ การสร้างรั้วให้กับศูนย์เด็กเล็ก โรงเรียนบ้านทับเบิกร่วมใจ จังหวัดเพชรบูรณ์ เพราะคุณครูบอกว่าเด็กๆ บางทีเดินๆ แล้วก็กลิ้งตกเขาบ้าง เขาเลยอยากได้รั้ว ซึ่งผมได้นำเงินเหล่านั้นไปสร้างรั้วให้โรงเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว