ทุกครั้งที่เรียกแท็กซี่ ฉันมักลุ้นอยู่ในใจว่า วันนี้จะเจอคนขับแบบไหน
วันไหนโชคร้ายก็ต้องนั่งสวดมนต์ไปตลอดทาง เพราะความเร็วขนาดนั้น กลัวว่าจะถึงวัดก่อนถึงบ้าน บางวันอยากนั่งคิดอะไรเงียบ ๆ ก็มักเจอคนขับช่างคุย แต่นาน ๆ ครั้งก็ได้ฟังเรื่องราวดี ๆ ที่ทำให้ยิ้มได้แม้ลงจากรถมาแล้ว
วันนั้น จำไม่ได้ว่าเริ่มต้นบนสนทนาด้วยเรื่องอะไร แต่คุยกันไปมาสักพักก็รู้ว่าคนขับเป็นอดีตข้าราชการเกษียณได้ ๓-๔ ปีแล้ว ฐานะครอบครัวไม่ลำบากอะไร มาขับแท็กซี่เพื่อไม่ให้ว่างเกินไป
“กว่าจะออกจากบ้านก็สาย ๆ สิบโมงสิบเอ็ดโมง ค่ำ ๆ ห้าหกโมงเย็นก็กลับบ้านแล้ว ไม่อย่างนั้นลูก ๆ จะโทรตาม” คนขับบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนเล่าต่อว่า
“วันก่อนผมไปส่งผู้โดยสารแถว ๆ สมุทรปราการ แวะกินข้าวร้านใกล้อู่รถแท็กซี่ มีแท็กซี่นั่งกินข้าวอยู่ ๒-๓ คน สักพักเห็นผู้หญิงกับลูกเล็กอายุ ๒-๓ ขวบมั้ง เดินถามแท็กซี่แถวนั้น เดาว่าคงจะเรียกแท็กซี่ไปที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่มีใครยอมไป ผมเลยเข้าไปถามว่าจะไปไหน เขาบอกว่าจะไปหาสามีแถวตลาดมหาชัย สามีทำงานให้เถ้าแก่เรือประมง เขาบอกตรง ๆ ว่ามีเงินแค่ร้อยกว่าบาท ยังไม่กินข้าว แต่ถ้าไปถึงที่นั่นจะเอาเงินจากสามีมาจ่ายให้
“ผมเลยบอกว่า กินข้าวให้อิ่มก่อน เดี๋ยวลุงไปส่ง ตอนนั้นคิดแต่แรกแล้วว่าโอกาสจะได้เงินค่ารถน้อยมาก แต่พอไปถึงจุดหมายปลายทางก็คิดว่าทำถูกแล้ว เพราะบ้านอยู่ในซอยลึกและเปลี่ยวมาก ถ้าไม่มาส่ง สองแม่ลูกจะมากันอย่างไร ค่าแท็กซี่เที่ยวนั้นสี่ร้อยกว่าบาท และพอไปถึง ปรากฏว่าสามีออกไปกับเรือ อีกสองวันถึงจะกลับ เถ้าแก่ที่พอจะให้ยืมเงินก็ไม่อยู่ กลับวันพรุ่งนี้
“ผู้หญิงคนนั้นพยายามขอยืมเงินใครต่อใครมาให้ค่าแท็กซี่ แต่แถวนั้นมีแต่คนงาน จะมีเงินที่ไหนมาให้ยืม ผมจึงบอกว่าไม่เป็นไร ลุงไม่เอาเงินหรอก แล้วก็คิดต่อว่าเขามีเงินร้อยกว่าบาท จ่ายค่าข้าวไปแล้ว คงเหลืออีกไม่กี่สิบบาท แล้วพรุ่งนี้จะกินอะไรกัน เลยให้เงินเขาไปอีกสองร้อย บอกเอาไว้กินข้าว เขาไหว้ขอบคุณใหญ่เลย พยายามขอที่อยู่ บอกว่าสามีกลับมาแล้วจะส่งเงินมาคืน ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร ตั้งแต่ขับแท็กซี่มา วันนั้นเป็นวันที่ผมอารมณ์ดีที่สุด กลับบ้านอย่างมีความสุข ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เงิน แถมยังเสียเงินอีก”
แม้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาหลายเดือนแล้ว แต่น้ำเสียงที่เล่ายังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
หากใครเคยมีคำถามทั้งในใจและพูดออกมาดังๆ ว่า ทำบุญทำทานไปตั้งเยอะ แบ่งปันไปก็ไม่น้อย เมื่อไหร่จะ “ได้” บ้าง เรื่องของคุณลุงแท็กซี่คงพอจะตอบข้อสงสัยนั้นได้ว่า “ให้” เมื่อไหร่ก็ “ได้” เมื่อนั้นล่ะค่ะ
พัชรา โพธิ์กลาง
บรรณาธิการบริหารนิตยสาร Secret
(เรื่องนี้เคยตีพิมพ์ไปแล้วในคอลัมน์ Editor Talk นิตยสารซีเคร็ต ฉบับ 10 พ.ค.2558)
