True Story of Mom : ความรักของแม่ คือปาฏิหาริย์ที่แท้จริง
เพราะ ความรักของแม่ ปาฏิหาริย์จึงเกิด เรื่องราวของคุณสุนทร งามบุญชื่น เจ้าหน้าที่ประจำโรงพยาบาลวชิรพยาบาล เธอไม่คาดคิดเลยว่าสภาพของผู้ป่วยที่ประสบอุบัติเหตุขั้นโคม่าที่เธอเห็นจนชินตานั้น จะมาเกิดกับลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ ในวันนั้นปาฏิหาริย์กลายเป็นสิ่งที่ไกลตัวเธอเหลือเกิน
” เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2560 ตอนประมาณตี 2-3 ลูกชายประสบอุบัติเหตุที่แยกพระราม 5 มอเตอร์ไซค์ชนกับรถแท็กซี่หลังจากขับไปส่งเพื่อน อาการโคม่ามาก คุณหมอไม่ให้ความหวังอะไรเลย คุณหมอบอกว่าคนไข้อาจจะไม่รอด เพราะอาการหนักมาก กระดูกเชิงกรากแตก ลำไส้ทะลุ ขาข้างซ้ายเละเทะมาก คุณหมอก็ระดมแพทย์ทุกแผนกมาช่วย คุณหมอไม่ได้ให้ความหวังอะไรกับพ่อแม่ว่าคนไข้จะรอดนะ หมอพยายามช่วยกันเต็มที่ ผ่าตัดตั้งแต่เช้าจนถึงสองทุ่ม คุณหมอไม่ให้ความหวังเลย เราเห็นอาการของลูกแล้วน่าจะไม่รอด ตอนนั้นทำใจไม่ได้เพราะเรามีลูกเพียงคนเดียว มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดอย่างกระทันหัน ตอนนั้นก็เตือนเขาแล้วว่าขับรถระวังนะลูกนะ
” เราเคยเห็นสภาพคนไข้ที่มาหาหมอแล้ว แต่เราก็ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดกับเรา ตอนแรกยอมรับไม่ได้เลย ร้องไห้ทุกวัน เพื่อนร่วมงานก็คอยปลอบให้ใจเย็น ๆ ทุกครั้งที่เข้าไปเยี่ยมลูก คุณหมอก็บอกทุกครั้งว่าให้เราทำใจ
” ภาพที่เห็นคือลูกของเรามีเหล็กดามเสียบตามตัวเขาเต็มไปหมด และนอนนิ่ง ไร้การตอบสนอง คุณหมอต้องประเมินอาการทุกวัน คือไม่สามารถคาดเดาอาการล่วงหน้าได้เลย ลูกผ่านการผ่าตัดตั้ง 20 กว่าครั้ง ผ่าวันเว้นวัน ไม่หวังอะไรมากแล้ว ขอแค่ให้ลูกลืมตัวขึ้นมาเราก็พอใจแล้ว เป็นระยะเวลาเกือบเดือนเลยที่ลูกชายไม่ลืมตา นอนอยู่ในห้องไอ.ซี.ยูนานเป็น 2 – 3 เดือน
” อาจารย์แพทย์บางท่านที่แวะเวียนมาดูอาการก็ให้กำลังใจเรา ‘สู้เพื่อลูกนะ ทุกอย่างมันมีทุกข์เดี๋ยวก็ต้องมีสุข ให้ใจเย็น ๆ ต่อสู้เคียงข้างลูกต่อไป’ จึงเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง ในขณะที่เรากำลังหมดหวัง ก็ยังมีสามีที่คอยให้กำลังใจ ญาติพี่น้องคอยบอกเราสู้ให้เต็มที่ และเพื่อนร่วมงานที่เข้าใจและปลอบใจเรามาตลอดเวลา เมื่อไม่มีความหวังให้เราสบายใจก็เลยสวดมนต์ อุทิศผลบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรของลูก
” ช่วงที่ลูกอยู่ที่โรงพยาบาล เราเครียดมาก ทำใจไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกจากไปเลย เรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับเราเลย เราเคยเห็นแต่ของคนอื่น ไม่คิดเลยว่าจะมาเกิดกับเรา ทำให้ไม่อยากกินข้าวจนซูบผอม เพื่อนร่วมงานต้องคอยเตือนเราเสมอ กินข้าวบ้างนะ เมื่อเรากลับมามองที่ลูก สิ่งที่คิดได้คือเราต้องสู้เพื่อลูกนะ จึงอยากบอกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพ่อแม่ที่สู้เพื่อลูกคือ ใจต้องเข้มแข็ง และที่สำคัญเป็นอันดับหนึ่งคือต้องให้กำลังใจลูก ไม่มีการซ้ำเติมลูก เราต้องเดินหน้าต่อไป
