กวางน้อยอกตัญญู นิทานธรรมะสอนหลานรักจากท่าน ว.วชิรเมธี
0
ปุณณ์และปัณณ์ หลานรักเดี๋ยวจะเล่านิทานธรรมะเรื่อง กวางน้อยอกตัญญู ให้ฟัง ความกตัญญูรู้คุณท่านเป็นคุณสมบัติที่ขาดไม่ได้ในใจของเราทุกคน เพราะกว่าเราแต่ละคนจะลืมตามาดูโลกนี้ได้ เราได้พึ่งพาอาศัยคนอื่นและสิ่งอื่นมาแล้วมากมายนับไม่ถ้วน
0
ลองจินตนาการดูเถิดว่า ชีวิตนี้เราได้แต่ใดมา ออกซิเจนที่เราหายใจ อาหารที่เรากิน น้ําที่เราดิื่มอยู่ทุกวัน เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เราสวมใส่ บ้านที่เคยอยู่ อู่ที่เคยนอน วิชาความรู้ที่เราได้เล่าเรียนจนอ่านออกเขียนได้ ถนนหนทาง สะพาน ยานพาหนะที่เราใช้เดินทาง เงินที่จับจ่ายใช้สอย หยูกยาที่ใช้ในยามเจ็บไข้ได้ป่วย ร่มไม้ใบบังที่ได้อาศัยหลบแดดหลบฝน
0
ปัจจัยเครื่องอาศัยหล่อเลี้ยงชีวิตที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ เราล้วนได้รับมาจากคนอื่น สิ่งอื่นทั้งสิ้น มองในแง่นี้ ชีวิตของเราแต่ละคน จึงขึ้นอยู่กับคนอื่น สิ่งอื่น พึ่งพาอาศัย คนอื่น สิ่งอื่น ตั้งแต่เกิดจนตาย เมื่อเราดํารงชีวิตรอดมาได้เพราะอาศัยคนอื่นมากมายถึงเพียงนี้แล้ว เราจึงควรสํานึกอยู่เสมอว่า เราเป็นหนี้คนอื่น สิ่งอื่นนานัปการ ด้วยเหตุดังนั้นเราควรจะต้องเป็นฝ่าย “คืน” หรือ “ตอบแทน” ให้แก่คนอื่น สิ่งอื่นด้วยเช่นเดียวกัน
0
จะคืนอย่างไร จะตอบแทนอย่างไร ก็แล้วแต่กําลังความรู้ความสามารถของตนจะพึงทําได้ ถ้าหากเป็นบุตรธิดา พระพุทธองค์ทรงแนะนําว่า เราควรจะคืนหรือแก่มารดาบิดาด้วยการทําหน้าที่ 5 ประการให้
สมบูรณ์ กล่าวคือ
1. ท่านเลี้ยงมาแล้ว ควรเลี้ยงท่านตอบ
2. ช่วยงานตามระบอบของท่าน
3. สืบสานวงศ์สกุล
4. รักษาต้นทุนแห่งความเป็นทายาท
5. ไม่ประมาทคอยทําบุญเมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว
0
ความกตัญญูรู้คุณนั้น เราควรทําไม่เฉพาะต่อคนเท่านั้น แม้ต่อสัตว์ ต่อสิ่งแวดล้อม หรือดินน้ําฟ้าป่าเขาที่เราได้พึ่งพาอาศัย เราก็ควรจะหาทางตอบแทนด้วยเช่นเดียวกัน เป็นต้นว่า ได้ประโยชน์จากป่าก็ไม่ควรทําลายป่าได้ประโยชน์จากน้ำก็ไม่ควรทําลายน้ำ ได้ประโยชน์จากดิน ก็ไม่ควรทําลายดิน ได้พึ่งพาอาศัยสิ่งใด ไม่พึงทําลายสิ่งนั้น
0
ผู้ใดก็ตามทําลายคนหรือสิ่งที่มีคุณแก่ตน ผู้นั้นเป็นคนอกตัญญู ปราชญ์ท่านว่า คนอกตัญญูย่อมไม่พบความสุขความเจริญ เขาจะพบแต่ความอยู่ร้อนนอนทุกข์อยู่ที่ไหน ใคร ๆ ก็ไม่รัก ทําอะไรก็ไม่ประสบความสําเร็จ หลานรัก เพื่อให้เห็นโทษของความอกตัญญู ปู่จะขอเล่าเรื่องของกวางน้อยอกตัญญูให้ฟัง
0
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว… มีเจ้ากวางน้อยอยู่ตัวหนึ่งถูกนายพรานตามไล่ล่ามานาน แต่เจ้ากวางน้อยก็เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง เคล็ดลับแห่งความแคล้วคลาดปลอดภัยของเจ้ากวางน้อยก็คือ ทุกครั้งที่ถูกนายพรานไล่ล่า มันจะวิ่งหายเข้าไปในป่าละเมาะ หลีกหลบหนีไปตามสุมทุมพุ่มไม้จนพบกอไม้พุ่มใหญ่ใบหนาแห่งหนึ่ง ซึ่งเมื่อเข้าไปซ่อนแล้ว ก็ยากที่ใครจะมองเห็นทุกครั้งที่ถูกนายพรานไล่ล่า กวางน้อยก็จะหายเข้าไปในพุ่มไม้นี้เสมอ
0
นายพรานจะเขม้นมองอย่างไรก็ไม่อาจมองเห็น จนนายพรานคิดว่าสงสัยเจ้ากวางน้อยคงจะเป็นกวางวิเศษ เพราะหายเข้าไปในป่าละเมาะทีไรก็เหมือนกับล่องหนหายตัวได้ทุกที เจ้ากวางน้อยเมื่อรอดชีวิตมาได้หลาย ครั้งก็เริ่มประมาทลําพองใจ พอนายพรานคล้อยหลังกลับไป มันจึงเริ่มกัดกินใบของพุ่มไม้นั้นด้วยความลืมตัว ไม้ใบบังถูกเจ้ากวางกัดกินทีละใบสองใบตอนที่หลบเข้ามาซ่อนตัวก็บางลงเรื่อยๆ เจ้ากวางน้อยเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติที่ตัวเป็นคนก่อขึ้น
0
วันหนึ่งเมื่อเจ้ากวางน้อยออกไปกินน้ำที่ลําธาร มันได้พบกับคู่อริเก่าคือนายพรานโดยบังเอิญ คราวนี้นายพรานก็วิ่งไล่กวดตามมาติด ๆ กวางน้อยหัวเราะร่า มันคิดว่าไม่มีทางที่นายพรานจะจับมันได้ มันวิ่งด้วยความเร็วจี๋เข้าไปซ่อนยังพุ่มไม้เดิม แต่มันลืมสังเกตไปว่า ตอนนี้ใบไม้ได้ร่อยหรอลงไปมากเพราะมันเผลอกัดกินเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นพอนายพรานวิ่งตามมาจึงเห็นว่ามันกําลังหมอบอยู่ในนั้นด้วยความลําพองใจและไม่ทันระวัง
0
นายพรานมองทะลุพุ่มไม้เข้าไปเห็นเจ้ากวางถนัดชัดเจนเต็มสองตา จึงขึ้นสายปล่อยลูกศรแล่นไปจับขั้วหัวใจเจ้ากวางน้อยสิ้นชีวิตทันที
0
เจ้ากวางน้อยต้องมาตายเพราะเผลอทําลายที่กําบังของตัวเองด้วยประการดังกล่าวมา
0
ผู้เขียน : ว.วชิรเมธี
ข้อมูล : นิตยสาร Secret ปี 2560 ฉบับที่ 212 (26 เม.ย. 60) หน้า 74-75
บทความน่าสนใจ
