Dhamma Daily : ปัญหาเรื่องการประพฤติตัว ไม่น่ารักกับคนใกล้ตัว
ดิฉันมีปัญหาเรื่องการประพฤติตัว ไม่น่ารักกับคนใกล้ตัว ค่ะ อันที่จริงดิฉันชอบอ่านหนังสือธรรมะและฝึกปฏิบัติอยู่นะคะ คนภายนอกอาจมองว่าเป็นคนดี ใจบุญ ใฝ่ธรรมะ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ดิฉันนึกละอายใจอยู่เสมอ โดยเฉพาะการ ปฏิบัติตัวกับคุณพ่อ ไม่ทราบเป็นเพราะอะไร
เวลาท่านพูดหรือทำอะไร ดิฉันมักจะแย้ง ยิ่งตอนนี้ท่านมีปัญหาสุขภาพ เดินไม่ค่อยถนัดและมีความกังวลอยู่เป็นประจำ ทำให้ไม่กล้าทำอะไรด้วยตัวเอง ต้องถามตลอด จนบางทีเรารำคาญก็เลยพูดแบบหงุดหงิด พยายามห้ามตัวเองไม่ให้แสดงออกไม่ดี แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง บางทีก็ทำเฉย ๆ ไม่พูดจนดูเหมือนไม่สนใจพ่อ หลายครั้งที่ทำแบบนั้นก็จะกลับมานึกเสียใจที่ไม่สามารถเป็นที่พึ่งพิงทางใจให้พ่อได้ อยากกราบเรียนถามพระอาจารย์ว่า
ถาม: เราไปปฏิบัติธรรมข้างนอก เพราะมีคนแนะนำว่าต้องลองไปปฏิบัติแบบยาว ๆ จะได้ตกผลึกทางจิตใจและความคิด แต่ถ้ากับพระในบ้านเรายังทำไม่ได้เลย แล้วจะทำไปเพื่ออะไร พระอาจารย์มีความเห็นว่าอย่างไรคะ
เรื่องนี้ ท่าน ว.วชิรเมธี ตอบไว้ว่า
ตอบ: การปฏิบัติธรรมนั้นมีสองแบบ หนึ่ง คือแบบเป็นทางการที่เราไปเรียนรู้มาจากครูบาอาจารย์ และสอง แบบไม่เป็นทางการที่เราปฏิบัติอยู่แล้วในชีวิตประจำวัน
การปฏิบัติธรรมทั้งสองแบบนี้จำเป็นด้วยกันทั้งคู่ การปฏิบัติกับครูบาอาจารย์ที่วัดจะทำให้เรามีพื้นฐานที่ถูกต้อง เมื่อนำมาปฏิบัติในชีวิตจริงก็จะไม่หลง เหมือนเราไปเรียนภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษาจริง ๆ พอกลับมาใช้ในชีวิตจริง เราก็จะใช้ภาษาได้ถูกต้อง ไม่ “มั่ว” เอาเองอย่างที่เรานึกเดาเอาเอง
ทางที่ดีก็ควรจะลองหาโอกาสปฏิบัติธรรมทั้งสองแบบนั้นควบคู่กันไป แล้วคุณจะรู้ว่าการปฏิบัติธรรมทั้งสองแบบนี้ต่างก็เกื้อกูลซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี คุณเป็นคนใฝ่ดี รักดี หากมีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง คุณก็จะเป็นคนที่น่ายกย่องคนหนึ่งเลยทีเดียว จึงขอให้เป็นกำลังใจให้คุณดูแลพ่อแม่ต่อไป ปฏิบัติธรรมต่อไป เพราะ “ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม”
ธรรมะจากพระอาจารย์พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี : พระอาจารย์ผู้ไขปัญหา
ที่มา: นิตยสาร Secret
บทความน่าสนใจ
Dhamma Daily: สีกา โทรศัพท์พูดคุยกับพระสงฆ์นานเป็นชั่วโมง เป็นการผิดวินัยสงฆ์หรือไม่
