กิ๊ฟ – ปัญญวดี กฤษณมนตรี วิศวกรขุดเจาะหญิง แห่ง Halliburton Energy Services Inc
หลายคนอาจคิดว่าคุณสมบัติหลักของอาชีพวิศวกรขุดเจาะคือเป็นเพศชายเท่านั้น เพราะต้องนอนกลางดินกินกลางทราย แต่ กิ๊ฟ - ปัญญวดี กฤษณมนตรี กลับไม่มีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยแม้แต่น้อย
“ตอนเด็ก ๆ รู้จักอาชีพนี้จากหนังและหนังสือ รู้สึกว่าเป็นอาชีพที่เท่มาก อยากทำ พอโตขึ้นมาจึงเลือกเรียนสาขาใกล้เคียง คือวิศวเคมี โชคดีมีรุ่นพี่มาพูดให้ฟังถึงอาชีพวิศวกรขุดเจาะ หลังเรียนจบจึงลองไปสมัครงาน ปรากฏว่าได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้”
เมื่อได้เข้ามาทำงานจริง เธอพบว่าต้องเริ่มต้นเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด
“เนื่องจากอาชีพนี้เป็นอุตสาหกรรมที่เฉพาะเจาะจง ทุกคนที่เข้ามาต้องเรียนรู้ใหม่หมดไม่ว่าจะจบอะไรมา โดยบริษัทจะส่งไปเรียน ไปดูงาน มีสอบทุกวัน เทรนนิ่งทั้งปี ต้องพบปะผู้คนหลากหลายทั้งด้านภาษาและวัฒนธรรม พูดภาษาอังกฤษเหมือนกันก็จริงแต่หลายสำเนียงมาก บางทีคุยกันไม่รู้เรื่องเลยก็มี
“นอกจากนี้ยังมีเรื่องของสภาพแวดล้อม บางทีไปกลางทะเล คลื่นทั้งแรงและสูง 4 - 5 เมตร จะลงจากแท่นขุดต้องอาศัยกระเช้า บางครั้งถ้าเราอยู่ในกระเช้าคนเดียวมันก็เอียง ลองคิดดูว่าถ้ามันเอียงในเวลาที่คลื่นโถมเข้ามานี่จะรู้สึกอย่างไร (หัวเราะ)
“ถ้าต้องไปทำงานในป่า ก็ไม่ใช่ป่าแบบสวย ๆ แต่มันคือป่าที่ยังมีช้างเดินเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน ที่พักกับที่ทำงานก็อยู่ห่างกันต้องนั่งเรือข้ามน้ำไป ซึ่งต้องรอระดับน้ำขึ้นจึงจะข้ามเรือไปได้ รุ่นพี่ชอบขู่ว่าในแม่น้ำนี้มีจระเข้ ถ้าตกลงไปคงไม่เหลือแน่ ๆ ไปช่วงแรกเราจะตื่น ๆ เพราะทุกอย่างมันใหม่ดูน่ากลัว ตกกลางคืนยุงเยอะมาก นั่งหรือยืนนิ่ง ๆ ไม่ได้เลย ต้องเปลี่ยนท่าไปเรื่อย ๆ หรือถ้าไปทำงานที่ญี่ปุ่น ก็จะไปที่ที่หนาว -10 องศา ร่างกายต้องแข็งแรงจริง ๆ ถ้างานมีปัญหา บางครั้งก็ต้องทำต่อเนื่อง ไม่ได้พัก เคยทำงานโดยแทบไม่ได้นอนติดกัน 3 วัน 3 คืน หลังจากนั้นนั่งเก้าอี้แล้วก็หลับไปเองโดยที่ไม่รู้ตัว
“พอถึงช่วงที่เข้ามาทำงานในออฟฟิศอาจไม่ต้องใช้แรงกายมากนัก แต่ต้องใช้ความคิดตั้งแต่เริ่มโปรเจ็กต์ ก็หนักไปอีกแบบ เพราะฉะนั้นอาชีพนี้จึงมีความหลากหลายมาก”
สภาพการทำงานที่เธอเล่าให้ฟังนับว่าค่อนข้างอันตรายไม่น้อย เธอได้เล่าถึงเหตุการณ์เสี่ยงตายครั้งหนึ่งว่า
“ปกติเราจะออกไปทำงานที่แท่นขุดเจาะในวันที่สภาพอากาศไม่แปรปรวน แล้วเวลาออกไปที่แท่นก็จะนั่งเรือใหญ่ไป พอไปถึงเรือใหญ่จะมีบันไดพาดไปจากตัวเรือให้เราเดินไปสถานที่ที่เราทำงาน หลังจากทำงานจนเกือบจะเสร็จแล้ว ปรากฏว่าคลื่นแรงต้องเอาบันไดออก แต่อุปกรณ์ขุดเจาะยังอยู่ในหลุมซึ่งผลิตไฮโดรคาร์บอน เราไม่สามารถทิ้งอุปกรณ์ไว้ในหลุมได้ กัปตันวิทยุมาบอกว่าเอาขึ้นเร็ว ๆ จะไปแล้ว ไม่รอแล้วนะ เราก็ต้องลงไปเอา พอลงไปแล้วปรากฏว่าด้วยความที่คลื่นแรง เรายกอุปกรณ์ไม่ได้เพราะเครนอยู่บนเรือ ตอนนั้นเรืออยู่ห่างจากเราแล้วด้วย ฝนก็ตกหนักไม่ลืมหูลืมตา ต้องรออยู่อย่างนั้นจนกว่าคลื่นจะสงบ ถามว่ากลัวไหม ตอบเลยว่ากลัว แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้อย่างปลอดภัย
“เล่าแล้วอาจดูน่ากลัวมาก จริง ๆ การทำงานแบบนี้ถามว่าเสี่ยงไหม เสี่ยงแน่นอนค่ะ และเพราะตัวงานมีความเสี่ยงจึงมีระบบความปลอดภัยค่อนข้างสูง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริง ๆ จะมีเฮลิคอปเตอร์มาช่วย ไม่ปล่อยให้เคว้งคว้างแน่นอน แต่สำหรับกิ๊ฟยังไม่เคยเกิดเหตุถึงขนาดเฮลิคอปเตอร์ต้องมาช่วยนะ ไม่อยากลองด้วย” (หัวเราะ)
งานสมบุกสมบันขนาดนี้ เธอยอมรับว่าอาจมีข้อจำกัดเรื่องกำลังของร่างกายมากกว่าผู้ชาย แต่ความเป็นผู้หญิงก็มีส่วนดีในสายอาชีพนี้เช่นกัน
“ข้อดีคือ ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงจะได้เปรียบเรื่องการประสานงาน ถ้าหากทำอะไรผิดพลาด คนที่เราทำงานด้วยมักพูดกับเราดี ๆ อย่างบางทีคนที่ต้องประสานงานกับเราทะเลาะกับหัวหน้ามา ดูหงุดหงิดฉุนเฉียว แต่เวลาจะต้องประสานงานกันต่อ เขาก็จะปรับคำพูดให้อ่อนลง ทำให้การทำงานทุกอย่างราบรื่นกว่าผู้ชายคุยกัน”
ปัจจุบันเธอปักใจรักอาชีพนี้ไปเสียแล้วและวางเป้าหมายของการเป็น วิศวกรขุดเจาะหญิง ไว้อย่างชัดเจนว่า จะศึกษาและนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาใช้ในพื้นที่ที่รับผิดชอบ เพื่อให้งานมีประสิทธิภาพสูงสุดเท่าที่จะทำได้
ขอบคุณ Halliburton Energy Services Inc เอื้อเฟื้อสถานที่
ที่มา นิตยสาร Secret ฉบับที่ 170
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของคอลัมน์ SCOOP “เรื่อง ผู้หญิงนอกกรอบ”
เรื่อง เชิญพร คงมา, อุรัชษฎา ขุนขำ
ภาพ ฝ่ายภาพ อมรินทร์พริ้นติ้งฯ
