เก่ง ธชย ประทุมวรรณ กับเส้นทางชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

ผม (เก่ง ธชย ประทุมวรรณ) ชอบประกวดร้องเพลงเป็นชีวิตจิตใจ เหนือใต้ออกตกไปประกวดมาแล้วแทบทุกเวทีชนะบ้าง แพ้บ้าง ส่วนใหญ่มักจะแพ้ นี้คือเส้นทางชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะหยุด เพราะนี่คือความสุขของผม

ก่อนจะมาเป็น เก่ง เดอะวอยซ์ ผมผ่านเวทีประกวดมากว่าพันเวที ครั้งหนึ่งหมอดูเคยทักว่า ดวงผมไม่เหมาะกับการเป็นนักร้อง แต่ควรเป็นครูอาจารย์และข้าราชการมากกว่า ซึ่งก็อาจจะจริง เพราะผมแทบไม่เคยชนะการประกวดเลย มีเพียงไม่กี่ครั้งจากพันกว่าเวทีเท่านั้นที่ผมชนะ…

ไม่นานผมก็ไปประกวดโค้กมิวสิคอวอร์ด ซึ่งมีกติกาว่า คนที่จะเข้าประกวดต้องไม่เคยชนะการประกวดจากเวทีอื่นมาก่อน หลังลงจากเวทีผมก็กลับบ้านไปโดยไม่ได้คาดหวังอะไร อาจเพราะที่ผ่านมาผมก็แทบจะไม่ชนะอยู่แล้ว

ไม่กี่สัปดาห์ คณะกรรมการโทร.มาบอกว่าผมชนะ แต่ถูกตัดสิทธิ์เพราะผมเคยชนะการประกวดประเภทวงมาแล้ว ผมฟังด้วยความเสียใจ ไม่นานหลังจากวางหูก็คิดได้ว่า ผมเคยชนะการแข่งประเภทวงก็จริง แต่ครั้งนี้ผมสมัครแข่งขันประเภทเดี่ยว จึงไม่น่าจะใช้กฎเดียวกัน จึงโทร.กลับไปอธิบายเหตุผลกับคณะกรรมการอีกครั้ง โชคดีที่เขายอมรับและตัดสินให้ผมได้ที่ 1

รางวัลที่ผมได้คือเงินสดจำนวนหนึ่งแสนบาท พร้อมกับได้ไปชมเทศกาลดนตรีซัมเมอร์โซนิค (Summer Sonic) ที่ประเทศญี่ปุ่น รวมทั้งได้ร่วมงานกับค่ายสมอลรูม (Small Room) นับเป็นรางวัลก้อนโตมากสำหรับผม ผมนำเงินไปเปิดโรงเรียนสอนดนตรีของตัวเอง ยิ่งกว่านั้นการได้ไปชมเทศกาลดนตรีก็สอนอะไรมากมายกว่าที่ผมคิด ศิลปินทุกวงแสดงได้อย่างดีเยี่ยม เขาไม่ได้แค่ร้องเพลง แต่ยังมีการแสดงบนเวทีที่สะกดคนดูด้วย

หลังกลับจากญี่ปุ่นครั้งนั้น ผมได้รับแรงบันดาลใจมาอย่างเต็มเปี่ยม และรางวัลสุดท้ายที่ผมภาคภูมิใจคือ ได้ร่วมงานกับค่าย Smallroom ออกซิงเกิ้ลเพลงชื่อ “กลับไปที่โลก” และยังได้ขึ้นเวทีไปแสดงร่วมกับศิลปินคนอื่น ๆ ของค่ายด้วย

ดูเหมือนผมกำลังจะประสบความสำเร็จในอาชีพนักร้องที่ผมรักใช่ไหม แต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น

หลังชนะการประกวด ผมมีโอกาสได้ทัวร์คอนเสิร์ตแทบทุกภาค ผมต้องร้องเพลงต่อจากวงดังอย่างเดอะริชแมนทอย (The Richman Toy) และมัสคีเทียร์ส (Musketeers) ตอนพิธีกรประกาศเรียก ผมแทบไม่อยากขึ้นเวที เพราะไม่มีใครรู้จักผมจึงแทบไม่มีเสียงกรี๊ดหรือเสียงปรบมือเลย ความรู้สึกตอนนั้นแย่ยิ่งกว่าตอนประกวดเป็นพันครั้งแล้วแพ้เสียอีก ผมทั้งเสียใจ น้อยใจและรู้สึกเหมือนไม่มีใครเห็นคุณค่า หลังกลับจากทัวร์คอนเสิร์ต ผมก็ไม่ได้ร้องเพลงอีกและตัดสินใจกลับไปอยู่บ้านที่จังหวัดสงขลา

ผมใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกหดหู่และหมดหวัง แล้ววันหนึ่งผมก็เห็นประกาศรับสมัครประกวดร้องเพลงของรายการเดอะวอยซ์ จู่ ๆผมรู้สึกมีหวังขึ้นมาอีกครั้ง

การตัดสินใจเข้าประกวดทำให้ผมหันมามองจุดเด่นและจุดด้อยของตัวเองใหม่ทั้งหมด ผมตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า จากเดิมที่เคยเป็นคนหน้าตาจืดชืด ไม่มีใครจำได้ ก็เปลี่ยนทรงผมใหม่ให้ดูเตะตามากขึ้น เปลี่ยนการแต่งตัวจากที่เคยเป็นร็อคหรือป๊อปจ๋าเป็นสไตล์วินเทจที่ตัวเองชอบ รวมทั้งเปลี่ยนวิธีร้องเพลงจากที่เคยโชว์พลังเสียงเป็นร้องตามสไตล์ของตัวเองอย่างเต็มที่ และเพิ่มดนตรีไทยประยุกต์ที่ผมรักลงไปด้วย

ผลตอบรับออกมาดีเกินคาด จากตอนแรกที่ผมแค่อยากร้องเพลงในสไตล์ที่ชอบและมีความสุขเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าผู้ชมก็พลอยสนุกไปด้วย จนในที่สุดผมคว้าตำแหน่งรองชนะเลิศและได้ทำงานเป็นนักร้องที่ผมรักจวบจนทุกวันนี้

หลายคนบอกว่า อีกเหตุผลที่ทำให้ผมประสบความสำเร็จคือ ผลบุญที่ทำมาตั้งแต่เด็ก เพราะผมชอบเข้าวัดฟังธรรม ทำบุญถวายสังฆทาน และชอบปฏิบัติธรรมเป็นประจำ แต่ผมกลับไม่ได้หวังถึงขนาดนั้น

เพราะแค่ได้เข้าวัดทำบุญ ผมก็มีความสุขและสบายใจ ซึ่งเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

Secret BOX

ยอมแพ้ได้อย่างไรหัวใจยังเต้น

เก่ง – ธชย ประทุมวรรณ

เรื่อง ธชย ประทุมวรรณ เรียบเรียง ชลธิชา แสงใสแก้ว