ผมใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไม่มีจุดหมาย ตื่นสาย ไม่เข้าเรียน และตั้งวงดื่มเหล้ากับเพื่อนในตอนเย็นบางวันก็ออกไปดูเพื่อนแข่งรถไม่นานนักผมก็ได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง เธออายุน้อยกว่าผมหนึ่งปี เรารู้จักกันตอนที่ผมไปดูเพื่อน ๆ แข่งรถ เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักครอบครัวมีฐานะดี แต่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เราจึงมักนัดเจอกันตอนกลางคืนบ่อย ๆ เราคุยกันได้ไม่นานก็ตกลงเป็นแฟนกัน
เธอดีกับผมมาก มักซื้อของใช้ราคาแพงให้ผมเสมอ เธอดูแลผมเป็นอย่างดีและคอยอยู่เป็นเพื่อนในยามที่ผมเจอเรื่องทุกข์ใจ ช่วงสองปีแรกความรักของเราหวานชื่น เราไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ผมโทร.หาเธอตลอดเวลา แต่เมื่อเวลาผ่านไปการกระทำที่จำเจเช่นนี้กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ ผมรู้สึกว่าความรักของเราจืดชืด ไม่หวือหวา ผมเริ่มห่างจากเธอ เพราะรู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายทำตัวงี่เง่า น่าเบื่อ ทั้งที่ในความเป็นจริง คนรักของผมไม่เคยเปลี่ยนไป มีเพียงใจของผมเท่านั้นที่ไม่เหมือนเก่า
ช่วงเวลานั้นเป็นเวลาเดียวกันกับที่ผมเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย บรรยากาศใหม่ ๆ และเพื่อนใหม่ทำให้ผมลืมคนรักจนหมดสิ้น ผมได้เจอกับผู้หญิงคนใหม่ที่งดงามทั้งรูปร่างและหน้าตา เธอสนอกสนใจผมอย่างชัดเจน แล้วมีหรือที่ผู้ชายจะทนทานต่อความเย้ายวนที่มายั่วหยอกตรงหน้าได้
ผมสานสัมพันธ์กับผู้หญิงคนใหม่อย่างลับ ๆ โดยไม่ให้แฟนรู้ แม้ว่าเธอจับพิรุธได้บ้าง แต่ผมก็ปฏิเสธเรื่อยมา ในเวลาเดียวกันผู้หญิงคนใหม่เริ่มเรียกร้องขอสิ่งของเครื่องใช้ราคาแพงจากผมมากขึ้นโดยให้เหตุผลว่า เธอเห็นผมใช้แต่ของมีราคา น่าจะซื้อให้เธอบ้าง
เมื่อความรักบังตาและตัณหาบังใจจนมืดบอด ผมจึงไปหลอกเงินจากแฟนมาซื้อของใช้ปรนเปรอผู้หญิงคนใหม่ บางครั้งผมก็ขอเธอซึ่งหน้า แต่บางครั้งผมก็แอบหยิบฉวยมาตามนิสัยเดิม ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับหญิงสาวคนใหม่ไปได้สวยในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างผมและแฟนกลับแย่ลงเรื่อย ๆ เราทะเลาะกันบ่อยครั้ง บางครั้งเมื่อหมดขีดความอดทน ผมก็ลงมือทำร้ายเธอทั้งทางร่างกายและทางคำพูด
ในที่สุด ฟางเส้นสุดท้ายของเธอก็ขาดสะบั้น เธอบอกเลิกผมทั้งน้ำตา แต่ผมกลับยิ้มและพูดกับเธออย่างโหดร้ายว่า
“ดี จบ ๆ สักที ต้องทนผู้หญิงน่ารำคาญแบบนี้มาตั้งนาน”
พูดจบผมเดินจากมาโดยไม่หันกลับไปมองผู้หญิงที่ดีกับผมและคอยให้อภัยผมเรื่อยมา
ผมมาอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนเธอตั้งครรภ์ทั้ง ๆ ที่ยังเรียนไม่จบด้วยกันทั้งคู่ วันที่รู้เรื่องลูก ผมดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ และคิดเพียงแต่ว่าจะตั้งใจเรียนและทำงานควบคู่ไปด้วย เพื่อหาเงินมาสร้างครอบครัวกับคนที่ผมรัก แต่เธอกลับบอกว่าจะไปทำแท้งเพราะยังไม่พร้อมเป็นแม่คนและยังรู้สึกสนุกกับชีวิตอิสระ
เวลานั้นผมทั้งร้อนใจและสับสนไม่รู้จะทำอย่างไร ผมคุกเข่ากอดขาเธอพร้อมกับขอร้องไม่ให้เอาลูกออกหลังจากโต้เถียงกันสักพัก เธอก็ยอมคล้อยตามและบอกว่าผมต้องเป็นคนออกเงินค่าใช้จ่ายและค่าเลี้ยงดูทั้งหมด ซึ่งผมก็ยินดี
ระหว่างนั้นผมเรียนและทำงานพิเศษควบคู่ไปด้วย เพื่อหาเงินมาเตรียมไว้สำหรับลูกที่กำลังจะเกิดมา หลังจากนั้นไม่กี่เดือนภรรยาของผมก็คลอดลูกชาย ผมดีใจมากเพราะคิดว่าลูกจะมาเติมเต็มคำว่าครอบครัวให้เราทั้งคู่ แต่ผมคิดผิด
ภรรยาของผมใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการคุยโทรศัพท์กับปลายสายปริศนาที่ผมไม่รู้ว่าใคร เพราะกว่าจะกลับมาเจอหน้าลูกเมียก็ค่ำมืดดึกดื่นแล้ว เธอไม่ได้ดูแลลูกดีอย่างที่คิด ทั้งยังปล่อยให้ห้องรกและสกปรก แต่ผมก็ยังทนอยู่เพราะคำว่ารัก
คลิกเลข 3 ด้านล่างเพื่ออ่านหน้าถัดไป
