“ลงมือทำ (ธรรม)” ธรรมะจาก ยุง : เรื่องจากผู้อ่านนิตยสาร Secret
ทำไมพระธุดงค์ถึงไม่เป็นไข้ป่า คำตอบง่ายๆ คือ เพราะ ยุง ไม่กัดท่านน่ะสิ
เนื่องจากได้พิสูจน์ประจักษ์กับตัวมาแล้วจึงกล้าฟันธง จุดเริ่มต้นคือ ผมอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่งว่า หากเราน้อมจิตอธิษฐานและร่วมอนุโมทนาบุญกันเป็นกลุ่มใหญ่ จะเกิดการเหนี่ยวนำกุศลร่วมกันและส่งผลสะท้อนกลับมาทบเท่าทวีคูณ เนื่องจากพุทธศาสนาเป็นเรื่องของเหตุและผล หนังสือเล่มนั้นให้ท้าพิสูจน์ด้วยการลองตั้งจิตอธิษฐานร่วมกับผู้ที่ได้อ่านหนังสือเล่มนั้นทุกคนว่า จะรักษาศีลบริสุทธิ์หนึ่งข้อ คือ ข้อ 1 ละเว้นจากการฆ่าสัตว์เป็นเวลา 24 ชั่วโมง และเปล่งสัตยาธิษฐานด้วยใจพร้อมอนุโมทนาบุญนี้ร่วมกับผู้อ่านท่านอื่น ๆ ด้วย จากนั้นลองสังเกตดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ผมลองทำตามขั้นตอนทันที ด้วยความคิดง่าย ๆ เพียงว่าลองดูก็ไม่เห็นเสียหายอะไร
ก่อนไปถึงผลลัพธ์ เล่าให้ฟังก่อนว่า ก่อนหน้านี้ผมเป็นพวกมีปัญหากับยุงมาก มาเกาะผิวหนังผมเมื่อใดเป็นต้องตบ บางทีแค่บินวนไปเวียนมาผมก็ใช้มือไขว่คว้าฆ่ามันราวกับเป็นศัตรูคู่อาฆาต พูดได้ว่าเข้าขั้นชอบตบยุง ฆ่ายุงมาก แถมยังใช้วิธีฆ่ายุงที่พิสดารเสียด้วย คือผมจะปล่อยให้ยุงที่มาเกาะผมกัดกินเลือดจนตัวเป่งซะก่อน แล้วจึงตบให้เลือดกระฉูดติดมือ เพราะเมื่อตัวมันเป่งไปด้วยเลือด ตัวมันจะอ้วนจนรับน้ำหนักตัวเองไม่ไหว จึงเคลื่อนไหวได้ช้า ผมก็แค่ใช้นิ้วชี้กดลงไปที่ตัวมันเบา ๆ พอให้มันบินไม่ได้แล้วดิ้นพราด ๆ กลิ้งไปมาบนพื้น พอมันหมดแรงก็เขี่ยมากองรวมกันไว้ แล้วบดขยี้จนเลือดสาด
คนรอบข้างที่มาเห็นมักบอกว่าผมเป็นพวกซาดิสต์โรคจิตอ่อน ๆ ผมมักแก้ตัวว่า แค่อยากให้มันได้อิ่มหนำสำราญก่อนตาย ยังไงมันก็ต้องโดนตบตายอยู่แล้ว ปล่อยให้มันกินเลือดให้มีความสุขก่อนจะเป็นไรไป เป็นการใช้เหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ยกตัวให้พ้นจากบาปเสียอย่างนั้น
กลับมาที่ข้อพิสูจน์ที่หนังสือแนะนำ หลังจากเปล่งสัตยาธิษฐานว่าจะถือศีลบริสุทธิ์ข้อที่ 1 ให้ครบ 24 ชั่วโมง ผมก็มีอาการสำรวมกายทุกอิริยาบถโดยอัตโนมัติ พยายามมองลงไปที่พื้นทุกก้าวที่เดินเพื่อไม่ให้เหยียบมดแมลง ตกค่ำก็หาที่นั่งสว่าง ๆ ที่มียุงน้อย เมื่อมียุงมาเกาะก็เพียงไล่มันไป
วันแรกผ่านไปด้วยดี ครบ 24 ชั่วโมง สิ่งแรกที่รู้สึกได้คือ ไม่ได้ยากเย็นอะไรและเราทำได้ เหมือนมีความสุขเบา ๆ วิ่งมาชน คิดต่อไปว่าในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องยากอะไรจึงตั้งใจทำต่อไปอีก โดยตั้งจิตอธิษฐานร่วมกับคนที่ได้อ่านหนังสือเล่มเดียวกันนั้น ขอรักษาศีลข้อ 1 โดยบริสุทธิ์ตลอด 24 ชั่วโมงข้างหน้านี้
วันที่สองนี้ บทพิสูจน์วิ่งเข้ามามากมาย มดแมลงเข้ามากินของหวานที่หกเลอะเทอะ ก็แก้ปัญหาด้วยการเช็ดทำความสะอาดอย่างระมัดระวังไม่ให้มีมดแมลงตาย ระหว่างวันเพื่อน ๆ ก็มาล้อเล่น ยั่วยุใช้กำลังเล่น ๆ ตบหัวต่อยแขนได้ตลอดวัน ก็พยายามหักห้ามใจไม่ให้มือไวตามโทสะ
พอหัวค่ำเท่านั้นแหละ ยุงแห่มาจากไหนไม่ทราบ รุมตอม รุมกัด ไม่หยุดหย่อน ห้ามใจครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ให้ตบตีมันด้วยการหันเหความสนใจไปกับการทำงาน แต่เหมือนมันจะท้าทายกิเลสของผม ยังคงรุมกัดจนตัวป่องก้นเป่งโชว์เลือดแดงใสในพุงของมัน สุดท้ายหาทางออกไม่ได้ งานก็ต้องทำ ยุงก็เยอะ ศีลก็จะรักษา ผมตัดสินใจในนาทีนั้นหยุดทำงานไปเลยดีกว่า คิดในใจชุ่ย ๆ ว่า แค่ไม่ทำงานวันเดียว แลกกับการได้รักษาศีล คุ้มจะตาย
เช้าวันรุ่งขึ้นนึกทบทวนถึงเหตุการณ์โดนยุงรุมกัด คงเพราะธรรมชาติส่งบทพิสูจน์มาทดสอบเราตามที่ใครคนหนึ่งได้ว่าไว้ “เมื่อเราตั้งใจทำสิ่งดี ๆ เมื่อใด ธรรมชาติจะส่งบทพิสูจน์ยาก ๆ มาเพื่อทดสอบเราทันที” ซึ่งผมสามารถผ่านบทพิสูจน์มาได้อีก 1 วัน รู้สึกว่า “ใจเบา” อย่างที่ไม่เคยมาก่อน
เมื่อเล็งเห็นประโยชน์จากความใจเบาได้จึงตั้งจิตอธิษฐานต่ออย่างไม่ย่อท้อ
วันที่สาม อัศจรรย์จึงเริ่มบังเกิด มดแมลงหายไปจากชีวิต เพื่อน ๆ ก็ไม่มาแกล้งกันแรง ๆ เหมือนเคย เจอหน้าใครก็มีแต่คนยิ้มให้ ช่วงเย็นย่ำนั่งลงทำงานที่เดิมจนค่ำด้วยความสงบสุข นึกประหลาดในใจว่าทำไมวันนี้ไม่มียุงเลย ลองมองสังเกตรอบ ๆ ปรากฏว่ามียุงบินวนไปมาอยู่หลายตัวแต่ไม่มีตัวไหนเลยที่ถลาลงกัด เป็นวันที่ทำงานได้ลื่นไหลมาก
ในวันต่อ ๆ มาก็ยังเป็นเช่นเดิม ยุงก็อยู่ของมัน ผมก็อยู่ของผม นึกย้อนกลับไปว่า หากเป็นเมื่อก่อนแค่เห็นยุงบิน ผมก็ไล่ตบจนกระเจิงแล้ว ยิ่งตบมันยิ่งรุมกัด ยิ่งปัดมันยิ่งรุมตอม มันคงแค้นที่ผมฆ่าเพื่อน ฆ่าญาติมันจึงกัดผมเพื่อเอาคืน พอผมเลิกตบ มันก็เลิกกัดเช่นกัน
ครบ 7 วัน ผลลัพธ์ออกมาชัดเจน อย่างแรกคือใจเป็นสุขและปีติที่ทำสำเร็จ สองคือ มด แมลง ยุง แทบไม่มากล้ำกรายให้รำคาญใจเลย ด้วยเหตุเหล่านี้จึงน้อมใจยอมรับในข้อพิสูจน์โดยง่าย และตั้งใจจะปฏิบัติต่อไป ค่อย ๆ ทำไปครั้งละ 24 ชั่วโมง เหมือนค่อย ๆ เดินไปทีละก้าว สะสมไมล์แห่งกุศลไปทีละเล็ก อาจสร้างภูเขากุศลกับเขาได้บ้าง
หลายวันต่อมา ระหว่างกำลังพลิกอ่านหนังสืออีกเล่มก็คิดได้ว่า หากตั้งใจรักษาศีลข้อ 1 กระแสเมตตาในตัวจะแผ่กว้างออกไป ผู้คนและสรรพสัตว์จะไม่มุ่งร้ายต่อเรา ลองสังเกตว่า พระธุดงค์ที่ท่องไปในป่าลึกเผชิญกับสัตว์ร้ายและแมลงอันตรายมากมาย แต่มักไม่เกิดอันตรายใด ๆ ไม่ใช่เพราะท่านมีฤทธิ์มีคาถาแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะกระแสเมตตาของท่านแรงกล้า จนสัตว์ร้ายรับรู้ได้ว่าท่านมาดี ไม่ได้มาเบียดเบียนพวกมัน แม้แต่ยุงก็ไม่กัด เพราะพระธุดงค์ท่านมีกระแสเมตตาเปล่งออกมาคุ้มตัว
เมื่อกระจ่างแจ้งจากข้อพิสูจน์ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติแล้ว ใจก็เริ่มคิดอยากขยายผลออกไปโดยการรักษาศีลเพิ่มอีกข้อ และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนครบ 5 ข้อในที่สุด และรอดูด้วยใจจดจ่อว่าผลลัพธ์จะมากมายมหาศาลเพียงใดขนาดแค่ข้อเดียวยังส่งผลมากขนาดนี้ ถ้า 5 ข้อคงให้ผลท่วมทับทวีคูณ
ลองพิสูจน์ร่วมกันดูนะครับ แค่ตัวหนังสือไม่กี่บรรทัดนำไปสู่การเริ่มรักษาศีลข้อใดข้อหนึ่งเพียงข้อเดียวโดยบริสุทธิ์ ผลลัพธ์ที่ออกมาอาจเป็นแรงบันดาลใจ และกลายเป็นหัวรถจักรลากจูงเราไปสู่เส้นทางใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิมอย่างคาดไม่ถึง
ที่มา : นิตยสาร Secret ฉบับที่ 232
เรื่อง : นับหนึ่ง
ภาพ : Iksuperboy on Pixabay
บทความน่าสนใจ
น้องสุวิทย์ เด็กดีศรีระยอง ผู้ไม่ผิดศีลข้อที่สอง
อานิสงส์ของการรักษาศีล โดย หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
ไขข้อข้องใจเรื่องของ การทำร้ายสัตว์ พร้อมผลกรรมจากการผิดศีลข้อ 1
