เชฟชิ้ง  กนกวรรณ อัศวานุชิต กว่าจะมาเป็นบล็อกเกอร์อาหาร

วันนี้ Amarin Cuisine จะพาทุกคนมาเปิดครัว เชฟชิ้ง กนกวรรณ อัศวานุชิต กว่าจะมาเป็น บล็อกเกอร์อาหารสาวสวย  กับความคิดที่ว่า  เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเราทำอาหารได้  ถ้าวันนั้นเราไม่ได้เดินเข้าไปในครัวแล้วลองลงมือทำ……

อยากทราบประวัติคร่าวๆของคุณชิ้งค่ะ

ชิ้ง  กนกวรรณ   อัศวานุชิต  ปัจจุบันเป็นบล็อกเกอร์อาหาร  มีโอกาสได้ไปออกหลายๆรายการ ในฐานะเชฟชิ้ง  ส่วนตัวไม่เคยมีได้ไปเรียนทำอาหารจริงจัง  ศึกษาด้วยตัวเอง และด้วยความที่เราเป็นนักชิมถูกเชิญไปร้านอาหารต่างๆ  และได้ไปเจอกับเชฟที่เก่งๆระดับประเทศ ก็เลยขอเป็นเพื่อน  ขอเป็นลูกศิษย์ซึ่งทุกคนก็น่ารัก คอยสอนหลายๆอย่างให้มาโดยตลอด

ชื่อชิ้งหมายถึงอะไร

เป็นคำถามยอดฮิตมาก555 เพราะเป็นชื่อที่เรียกยาก  คือคุณแม่ชิ้งเป็นคนมาเลเซีย  ส่วนคุณพ่อเกิดที่เมืองไทยแล้วก็ไปโตที่มาเลเซียเหมือนกัน  ชิ้งเคยถามป๊าว่า  ป๊า  ชื่อชิ้งแปลว่าอะไร  ป๊าบอกว่า ชื่อชิ้งแปลว่า สดใส  หรือสีเขียว  สรุปสุดท้ายคือแปลว่าสดใสละกันค่ะ5555

จุดเริ่มต้นที่ทำให้สนใจในการทำอาหารคืออะไร

ชิ้งเป็นคนประหยัดเรื่องกินเรื่องเที่ยวมาก   เลยรู้สึกว่า เราไปเสียเงินกับเรื่องพวกนี้แป๊บเดียว  เดี๋ยวเราก็หิวใหม่ และตั้งแต่ที่มี Social Media  เวลาไปกินอะไรอร่อยๆก็จะโพสต์อวดลงไป  เราเลยคิดขึ้นมาว่า  เวลาเราก็ไม่ค่อยมี  ไหนลองลุกขึ้นมาทำอาหารเองสิ  ถ้าเราทำเองได้และหน้าตาสวยเหมือนไปนั่งกินที่ร้านอาหาร  มันจะเท่ห์มากเลยนะ

ชิ้งเชื่อว่า  คนเราเมื่อทำอะไรได้ดี  มันจะมีความรักในสิ่งๆนั้น  เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเราทำอาหารได้  ถ้าวันนั้นเราไม่ได้เดินเข้าไปในครัวแล้วลองลงมือทำ

ชิ้งไม่เคยคิดว่าตัวเองทำอาหารได้ไม่ชอบเข้าไปในครัวร้อนๆ  เคยเข้าตอนเด็กๆแป๊บๆก็ต้องรีบวิ่งมาเข้าห้องแอร์  แต่มันมีเหตุการณ์นึง ย้อนกลับไปเมื่อ  7 ปีกว่าๆ เกิดรู้สึกว่า อยากทำอาหารขึ้นมา  เพราะจริงๆแล้วการทำอาหารมันคืองานศิลปะอย่างนึง  ประกอบกับช่วงนั้น  ประเทศไทยเกิดปัญหาน้ำท่วมใหญ่  บ้านเราน้ำไม่ท่วม  ก็เลยทำข้าวกล่องแจก  ทุกครั้งที่เราทำกับเพื่อนๆก็ไม่มีใครให้ชิ้งทำเลย    เค้าอาจจะเห็นว่าเราตัวเล็กและทำไม่ได้  มันก็เหมือนเป็นความเก็บกดเล็กๆ  คือเราก็ทำได้  ทำไมไม่ให้เราทำ555 สุดท้ายเราก็ทำหน้าที่แพ็ค

หลังจากที่หยุดทำข้าวกล่อง  วันรุ่งขึ้นเราก็เริ่มทำอาหารเลย และตั้งชื่อตัวเองว่า Ching   CanCook   ชิ้งทำอาหารได้นะ  บอกโลก5555  ส่วนเรื่องเปิดเพจ  นี่ก็เปิดมาพร้อมๆกับตอนที่เริ่มทำอาหารเป็นคือตอนนั้นมันหมกมุ่น  เราทำทุกวัน  วันละ 3 มื้อ   เราก็อยากคุยกับคนที่เค้าสนใจ เรื่องที่เหมือนๆกัน และพร้อมจะเรียนรู้ไปด้วยกัน

เมนูแรกที่เริ่มทำ

ถ้านึกถึงเมนูแรกที่ทำก็จะมีความอายนิดนึง555  ตอนนั้นไปปีนัง  เพื่อนบอกว่าอยากกินอาหารไทย  เราก็นึกถึงกะเพรา   ก็เลยลองทำดู อะไรก็ไม่รู้ใส่ๆมันเข้าไป  ปรากฏว่า มันกินไม่ได้จ้า  แต่เราเห็นหน้าเพื่อนๆที่ให้กำลังใจ  พยายามจะกินมันเข้าไป  มันทำให้เรารู้สึกอายมาก  ถ้าบ่นหรือติยังรู้สึกดีกว่า5555  แล้วเหตุการณ์มันก็ผ่านไป  จนกลับมาเมืองไทย คิดทบทวนไปมา  แล้วบอกกับตัวเองว่า มันไม่ได้ละ  นอนๆอยู่ก็คิดขึ้นมาว่ากะเพรามันต้องทำแบบนี้แน่ๆเลย  ลุกไปเข้าครัวเดี๋ยวนั้น แล้วลองทำดู  ปรากฏว่า  เห้ย!!! มันอร่อยมากๆอ่ะ  อร่อยมากจริงๆ  จนมีความรู้สึกว่าอยากจะทำเมนูต่อๆไปเรื่อยๆ

 อาหารประเภทไหนที่คุณชิ้งถนัด

ชิ้งถนัดอาหารไทยที่รสชาติจัดจ้าน  เพราะชิ้งชอบความเป็นไทย  ชอบวัฒนธรรม  เรื่องเล่า  เรื่องราวของขนบธรรมเนียมความเป็นไทย ว่าแต่ละอย่างมีที่มาที่ไป  แฝงไว้ด้วยภูมิปัญญา  สำหรับชิ้งมันคือเสน่ห์

วันนี้คุณชิ้งทำเมนูอะไรให้เราดูคะ

วันนี้ชิ้งทำสเต๊กแซลมอนเสิร์ฟกับครีมซอสมัชชะ เป็นครีมซอสที่มีกลิ่นชาเขียว  เมนูนี้มันไม่ได้ยากจนเกินไป และคนส่วนใหญ่สามารถทำตามได้ง่าย  มีเทคนิคการย่างแซลมอนให้หนังกรอบและสุกกำลังดี  โดยเทน้ำมันลงในกระทะ  กะปริมาณให้ปริ่มๆพอดีส่วนที่เป็นหนังปลา  ตั้งไฟปานกลางให้น้ำมันร้อน  วางส่วนที่เป็นหนังปลาลงทอดก่อน ใช้ตะหลิวหรือมือกดให้หนังปลาแนบติดกระทะ เนื้อปลาจะได้ไม่งอ  ทอดจนหนังปลากรอบแล้วจึงพลิกกลับด้านทอดให้สุกทั่ว  ที่สำคัญคืออย่าทอดให้เนื้อปลาสุกมากจนเกินไป  เพราะจะกระด้างและไม่อร่อย

อีกเมนูนึง  ด้วยความที่เป็นคนชอบกินเส้น เลยทำเมนูสปาเก็ตตี้ผัดหอยลายซึ่งก็เป็นอีกเมนูที่สามารถทำตามได้ง่ายๆเช่นกัน เทคนิคอยู่ที่การลวกเส้นให้สุกแบบพอดี  สำหรับเมนูนี้เราจะต้องนำเส้นไปผัดอีกครั้งจึงไม่ควรต้มเส้นให้นิ่มจนเกินไป  วิธีทำก็เพียงต้มน้ำให้เดือด  ใส่เกลือและน้ำมันลงไปเล็กน้อย  ใส่เส้นลงต้ม  จับเวลาตามที่ระบุข้างซองได้เลย  หลังจากนั้นตักขึ้นล้างผ่านน้ำเย็น  เพื่อให้เส้นสุกมากไปกว่าเดิม แล้วผัดปรุงรสใส่นู้นนี่ได้ตามชอบเลยค่ะ

อยากฝากอะไรถึงคนที่อยากเริ่มต้นทำอาหาร…..

อยากทำก็ลุกขึ้นมาทำเลยค่ะ…จริงๆแล้วคนเราไม่ได้เริ่มทำอะไรสักทีเพราะอยากอย่างเดียว  แต่ไม่มีการลงมือปฏิบัติ  ตัวชิ้งเอง  ชิ้งก็ไม่มีทางรู้หรอก  ว่าตัวเองทำอาหารได้  ร้องเพลงได้  หรือทำอะไรได้อีกมากมาย  ถ้าชิ้งไม่ได้ลองเริ่มนับ 1 สำหรับใครที่อยากฝึกฝน  ก็ลองเปิดอินเตอร์เน็ต  เปิดหนังสือแล้วทดลองทำ ไปเอยๆ  เรียนรู้ข้อผิดพลาด  ลองถูกลองผิดตามสไตล์ที่เราชอบ  อยากให้ทุกคนตามหาสิ่งที่ตัวเองชอบ  เพราะถ้าเราเจอ  ชีวิตของเรามันจะมี Passion  เกิดความหลงไหลอย่างคลั่งไคล้  เกิดความรักในสิ่งที่เราทำ  และชีวิตก็จะมีความสุขมากขึ้น