“อินเดียน่า โจนส์ ไทยแลนด์” ภูมินทร์ สำอาง นักล่าสมบัติ แม่น้ำเจ้าพระยา กับชีวิตที่กำลังจะเปลี่ยนไป
เป็นข่าวไปทั่วโลก เมื่อสื่อใหญ่ต่างชาติหลายสำนัก อาทิ AFP, Daily Mail , Hindustan Times และ Arab News พร้อมใจกันนำเสนอเรื่องราวของชายชราวัย 62 ปี ที่มีชื่อว่า “ภูมินทร์ สำอาง” นักล่าสมบัติแห่งแม่น้ำเจ้าพระยา
เชื่อว่ามีคนไทยไม่มากนักที่รู้ว่าประเทศของตนมีคนประกอบอาชีพ “ค้นหาสิ่งของใต้น้ำ” ด้วย
แน่นอนว่าพวกเขาย่อมไม่ใช่ “หน่วยซีล” สังกัดหน่วยบัญชาการสงครามพิเศษทางเรือ ที่เราชื่นชมกันเป็นอย่างมากในปฏิบัติการค้นหา ทีมหมูป่า แต่คือกลุ่มคนหาเช้ากินค่ำที่ใช้ “ทักษะ” ที่เฝ้าฝึกปรือมาเป็นสิบๆ ปี ในการหาเลี้ยงชีพ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ลุงภูมินทร์ สำอาง ชายชราวัย 62 ปี “อินเดียน่า โจนส์ ไทยแลนด์” ที่อาศัยอยู่ในชุมชนเล็กๆ ริม แม่น้ำเจ้าพระยา
ลุงภูมินทร์ทำอาชีพดำน้ำค้นหาของมีค่าใต้แม่น้ำสายนี้มานานกว่า 30 ปี โดยมีเพื่อนร่วมอาชีพกลุ่มย่อมๆ ที่จะออกเรือไปด้วยกัน โดยก่อนลงน้ำทุกครั้ง ลุงภูมินทร์จะยกมือพนมไหว้หน้ากากดำน้ำโลหะ สิ่งประดิษฐ์ที่เป็นเสมือนภูมิปัญญาเพราะเขาลงมือทำมันขึ้นมาด้วยตัวเอง ที่น่าทึ่งคือหน้ากากอันนี้มีน้ำหนักมากถึง 20 กิโลกรัม คุณลองคิดภาพสิ่งของที่มีน้ำหนักเดียวกันนี้ครอบลงบนศีรษะ คำว่า “ไม่สะดวก” คงโผล่ขึ้นมาในห้วงความคิดคุณเลยใช่ไหม
แต่สำหรับลุงภูมินทร์ และผองเพื่อน หน้ากากอันนี้ถือว่า “work” สำหรับปฏิบัติการดำดิ่งครั้งละ 15 นาทีเลยละ อ๋อ… เราลืมบอกไป 2 อย่าง หน้ากากดำน้ำชิ้นนี้จะมีสายเชื่อมต่ออยู่กับถังออกซิเจนที่ตั้งอยู่บนเรือ และที่ลุงแกต้องยกมือพนมไหว้หน้ากากก่อนดำน้ำทุกครั้ง ก็ไม่ใช่เพราะลุงไม่เชื่อใจอุปกรณ์ที่แกทำมากับมือ แต่มันเป็นเพราะลุงต้องการตั้งจิตอธิษฐาน ขอพรให้ดำน้ำลงไปแล้วเจอสิ่งของมีค่าทีเถิ้ด
จากผิวน้ำเจ้าพระยาลึกลงไปใต้ล่างที่ลุงภูมินทร์กะคร่าวๆ ว่าน่าจะลึกประมาณ 30 เมตร กับเวลา 15 นาทีต่อหนึ่งการดำดิ่ง แล้วลุงก็โผล่ขึ้นผิวน้ำอีกครั้งพร้อมถุงผ้าฝ้ายที่อัดแน่นไปด้วยโคลน
ลุงคว้าน้ำเหลวรึ ย่อมไม่ใช่ ลุงคว้าโคลนไง อาจใช่ แต่สิ่งที่อยู่กับโคลนตมนั่นมากกว่าที่เป็นเป้าหมาย
ประสบการณ์กว่า 30 ปี โชว์ให้เห็นด้วยภาพลุงคว่ำถุงผ้าเทโคลนทั้งหมดใส่ในตะแกรง จากนั้นเอาตะแกรงนี้ไปร่อนในน้ำ โคลนตมไหลกลับสู่สายน้ำ สิ่งที่เหลือบนตะแกรงคือเหรียญกษาปณ์ ภาชนะเครื่องปั้นโบราณ และเศษโลหะ กระสุนปืนเก่า
ลุงภูมินทร์หยิบเหรียญกษาปณ์ขึ้นมา แล้วบอกว่า “พวกเรามองหาเหรียญเก่าๆ ถ้าโชคดีพบเหรียญตราในสมัยก่อน เหรียญทองแดงบางเหรียญสามารถขายได้ในราคา 500 บาทเลยนะ หรือถ้าโชคดีมากหน่อยก็อาจจะพบเครื่องประดับหรือเหรียญหายากที่สามารถขายในตลาดรับซื้อของเก่าได้ในราคากว่า 300 เหรียญสหรัฐ (ราว 10,000 บาท) เลยทีเดียว”
ลุงภูมินทร์ยังบอกอีกว่าใต้เจ้าพระยามีของมีค่าอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะสมัยก่อนพื้นที่ในละแวกนี้เป็นเรือนแพซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของผู้คน ทำข้าวของ เศษสตางค์ตกหล่นก็ไม่ใส่ใจ แต่เหรียญวันวานทวีค่ามากมายขึ้นเหลือเกินในวันนี้
ถึงตรงนี้อาจมีคนตาลุก อ่านต่อก่อนนะ …
ลุงเปิดยิ้มพร้อมบอกว่า “ไม่ใช่ว่าทุกการดำน้ำจะเจอสมบัตินะ ข้างล่างมืดมาก ลงไปแล้วก็มองอะไรไม่เห็น บางครั้งพวกลุงเลยคลำเจอหัวกะโหลกคนกับโครงกระดูกคนที่จมอยู่ใต้แม่น้ำด้วย แรกๆ คนที่ไม่เชียวแยกไม่ออก ก็หยิบขึ้นมา ของอย่างนี้มันต้องใช้ประสบการณ์ พวกกลัวผีเลยเปิดแน่บ ที่ดำๆ กันนี่คือพวกชินละ”
ถึงตรงนี้ถ้าคุณเป็นคนกลัวผี เราขอบอกว่าเลี้ยวกลับฝั่งเลย
นอกจากการดำน้ำค้นหาสิ่งของแบบสมัครใจ เพราะนี่คืออาชีพแล้ว ลุงภูมินทร์บอกว่าแกยังรับจ๊อบรับจ้างค้นหาสิ่งของต่างๆ ที่ผู้คนทำตกหล่นไปในแม่น้ำด้วย
แต่วันเวลากับงานที่เล่ามาทั้งหมดนี้กำลังจะต้องเปลี่ยนแปลงไป เพราะลุงและเพื่อนๆ เพิ่งถูกขอให้ย้ายไปอยู่ในเขตพื้นที่อื่น เนื่องจากพื่นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่ของรัฐซึ่งอยู่ในแผนปรับเปลี่ยนภูมิทัศน์ให้ดีขึ้น สำหรับคนในวัย 62 ปี กับชีวิตที่มีแม่น้ำเจ้าพระยาหล่อเลี้ยงมายาวนาน ความเปลี่ยนแปลงนี้จึงไม่ง่าย
แต่หากคิดซะว่าความเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับชีวิต ไม่แน่สิ่งที่ลุงภูมินทร์จะได้พบเจออาจเป็นเรื่องราวดีๆ ก็เป็นได้
ที่มาเรื่องและภาพ : www.afp.com
