ปวีณา ชารีฟสกุล…เลือกเข้าวัดในวันที่สุขใจ
20 กว่าปีกับความสนใจในทางธรรมของ เจี๊ยบ ปวีณา ชารีฟสกุล
บางคนอาจคิดว่า คนเราเข้าวัดเวลาทุกข์ใจ แต่สำหรับเจี๊ยบเลือกที่จะเข้าวัดในวันที่สุขใจ…
ตอนเด็ก ๆ คุณยายและคุณแม่จะพาเจี๊ยบไปทำบุญที่วัดมาตลอด สิ่งนี้หล่อหลอมให้เราสนใจในเรื่องนี้ จนวันหนึ่งที่เข้าวงการบันเทิง พี่ตุ๋ย – มนฤดี ยมาภัย เพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกันก็ชวนไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่ามัชฌิมาวาส แถวจังหวัดกาฬสินธุ์ ที่นี่สงบร่มเย็น เป็นวัดป่าขนานแท้ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใด ๆ ไปแล้วก็ได้ฝึกจิตอยู่กับธรรมะและธรรมชาติ สมัยนั้นเรานั่งเครื่องบินไปลงที่ขอนแก่น เมื่อไปถึงก็จะมีเด็กวัดขับรถกระบะปุเลง ๆ มารับไปที่วัด เราก็จะไปถือศีล 8 กินอาหารวันละมื้อ นอนกุฏิหลังเล็ก ๆ แต่ตอนนี้วัดป่าแห่งนี้เจริญกว่าเมื่อก่อนมาก และแทบทุกครั้งที่ไปที่นี่เราก็จะหาโอกาสไปใส่บาตรหลวงตามหาบัวที่วัดป่าบ้านตาดด้วย หลวงตาก็จะให้หนังสือมาอ่านทุกครั้ง
ตอนแรกที่ไปปฏิบัติธรรม เจี๊ยบคิดแค่ว่า อยากรู้ว่าการไปนอนวัดเป็นอย่างไร แต่พอได้เจอหลวงพ่อ ได้ฟังธรรมะมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้จิตใจโน้มเอียงไปทางนี้โดยปริยาย เพราะมองเห็นข้อดีของการฟังธรรมและปฏิบัติภาวนาที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ เจี๊ยบเป็นคนที่โมโหแรง คนใกล้ตัวจะรู้ดี ปกติไม่ค่อยวี้ดใครง่าย ๆ แต่ถ้าลุกขึ้นมาวี้ดเมื่อไหร่ แสดงว่าถึงที่สุดแล้วจริง ๆ
ด้วยความที่เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น เด็ดขาดทั้งกับตัวเองและคนอื่น เวลาทำอะไรพลาด เราก็จะจดจำ คราวหลังจะไม่ทำอีก แม้ไม่คาดหวังว่าคนอื่นจะเป็นแบบเรา แต่ก็อยากให้คนอื่นเรียนรู้ จดจำเพื่อแก้ไขให้ดีขึ้นบ้าง แต่ถ้าไม่ เมื่อก่อนจะโมโหมาก แต่พอได้ฟังธรรมะมากขึ้นก็ทำให้มองโลกกว้างขึ้น แล้วก็ใจเย็นลง
ยิ่งเมื่อได้อ่านหนังสือของท่านพุทธทาสที่ว่า “เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา จงเลือกเอาสิ่งดีที่มีอยู่” เจี๊ยบก็น้อมนำมาใส่ใจ ทำให้ใจเย็นลงมาก ใครทำไม่ดีก็ให้อภัยง่ายขึ้น บอกตัวเองว่า “เชื่อเถอะว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ เชื่อเถอะว่าเขาพยายามแล้ว แต่คนเราก็พลาดกันได้”
จนวันหนึ่งไปเล่นละครเรื่อง รักเกิดในตลาดสด ทำให้เจอกับ พี่อี๊ด – สุเทพ ประยูรพิทักษ์ พี่อี๊ดเล่าให้ฟังว่า เขาทำบุญด้วยการบูรณปฏิสังขรณ์วัดในต่างจังหวัด ฟังแล้วเจี๊ยบเกิดความสนใจ เพราะชอบศิลปะเก่า ๆ โบราณ ๆ อยู่แล้ว ทุกวันนี้เราจะมีกลุ่มของเราที่นัดกันช่วงเสาร์ – อาทิตย์ เดินทางไปทำงานที่วัด โดยสละแรงกายสละเงินทองเท่าที่เราพอจะทำได้
เจี๊ยบจะแบ่งเงินจากการแสดงละครไว้ต่างหากเพื่อทำบุญโดยเฉพาะ เพราะการบูรณปฏิสังขรณ์วัด เราต้องซื้อสี ทองคำเปลว และอื่น ๆ กันเอง บางครั้งก็บอกบุญเพื่อน ๆ คนรอบข้างบ้าง ใครมีเท่าไหร่ก็มาร่วมทำบุญด้วยกัน
ตอนแรกเจี๊ยบไม่คิดว่าการบูรณปฏิสังขรณ์วัดจะช่วยให้เราใจเย็น แต่พอได้ลงรักปิดทองพระพุทธรูป ก็ค้นพบความสุขสงบที่เกิดจากสมาธิ เพราะจิตจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าอย่างเดียว การลงรักปิดทองพระพุทธรูปให้สวยต้องใช้ความมานะบากบั่น ความใจเย็น กว่าจะติดได้แต่ละแผ่นจิตของเราต้องนิ่ง แรก ๆ ที่จิตไม่นิ่ง ทองคำเปลวที่เราติดก็จะมีรอยหยัก ไม่เรียบ
เจี๊ยบชอบการฝึกจิตด้วยวิธีนี้มาก บางครั้งเข้าโบสถ์ไปตอนเช้า กลับออกมาอีกทีก็ 5 – 6 โมงเย็น ไม่หิวน้ำ ไม่หิวข้าว จิตมันนิ่ง มีความอิ่มเอมอยู่ข้างใน เหมือนได้ปฏิบัติธรรมในอีกรูปแบบหนึ่ง ที่สำคัญ เมื่ออยู่ที่วัด เจี๊ยบรู้สึกว่าสามารถเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ ไม่ต้องแต่งหน้า ไม่ต้องระวังอะไร จิตใจจึงผ่อนคลาย มีความสุข
เจี๊ยบถือว่าวงการบันเทิงได้สร้างชีวิตให้เรา ทำให้มีเงินมีทองดูแลพ่อแม่พี่น้อง และเมื่อถึงวันนี้ก็ยังทำให้มีเงินไปทำบุญสมความตั้งใจอีกด้วย
แต่บุญนี้จะใช้เงินอย่างเดียวไม่ได้ ตัวเราต้องลงไปฝึก ไปปฏิบัติด้วย จึงจะสัมผัสได้ถึงความสงบเย็นแห่งบุญค่ะ
ที่มา นิตยสาร Secret ฉบับที่ 144
เรื่อง ปวีณา ชารีฟสกุล
เรียบเรียง เสาวลักษณ์ ศรีสุวรรณ
ภาพ วรวุฒิ วิชาธร, IG@jeabjeab66
บทความน่าสนใจ
อุ้ม สิริยากร พุกกะเวส “วันนี้ฉันคือ ผู้ปรารถนานิพพาน”
ไม่กลัวความตายแต่กลัวการเกิด โบวี่ - อัฐมา ชีวนิชพันธ์
เผยมุมธรรมะของดาราวัยรุ่น ต่อ ธนภพ ลีรัตนขจร
ความสุขอันเรียบง่ายแต่ลุ่มลึกของ อู๋-ธนากร โปษยานนท์
เจี๊ยบ ลลนา ก้องธรนินทร์ “ฉันทำเพื่อความสุขของตัวเอง”
ไม่แบ่ง… ไม่แยก แบบ ริชาร์ด เกียร์ ดาราหัวใจพุทธ
พิชิตความสงบจากการบวช เคน-ภูภูมิ พงศ์ภาณุ
5 ดาราพาลูกเข้าวัด หัดสร้างบุญแต่เล็กแต่น้อย – SECRET
