“ลองชิมซิว่าอร่อยมั้ย” ฉันพูดพลางยื่นขนมปังให้ (แซนด์วิชไส้ฟักทอง)
“อะไรน่ะพี่” ลักษณ์ – น้องพยาบาลในทีมเอ่ยถาม
ฉันไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มๆ เธอแกะห่อขนมปังในมือ พร้อมกับหยิบใส่ปากไปคำหนึ่งก่อนจะดูหน้าขนมปัง เห็นเป็นสีเหลืองๆ มีเม็ดสีดำๆ ขาวๆ โรยหน้า ท่าทางเธอดูมีแววสงสัย “อร่อยดีนะพี่ ว่าแต่มันอะไรล่ะ…ฟักทองหรือ”
เมื่อสองวันก่อน ฉันตั้งใจจะทำผัดฟักทองใส่ไข่เพื่อตักบาตร ความที่ต้องรีบไปทำงานแต่เช้า ก็เลยคิดว่า ถ้าฉันนึ่งฟักทองก่อนแล้วค่อยนำลงไปผัด น่าจะทำให้ฟักทองสุกง่ายขึ้น แต่เป็นเพราะฉันรีบจะไปทำงาน ระหว่างที่นึ่งฟักทองอยู่นั้น ฉันก็เลยเก็บข้าวของไปด้วย เพื่อไม่ให้เสียเวลา
จนเมื่อมาเปิดฝาหม้อนึ่งเพื่อจะนำฟักทองไปผัด ก็พบว่าฟักทองมันสุกจนเละไปแล้ว จะเอาไปผัดเพื่อตักบาตรก็กระไรอยู่ ฉันก็เลยเปลี่ยนใจเก็บฟักทองที่นึ่งจนเละไว้ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งก็ผัดใส่ไข่ตามเดิม แล้วห่อไปกินตอนกลางวัน
เสร็จสรรพก็ตักข้าวกล้องใส่ขันเพื่อนำไปตักบาตร ส่วนกับข้าวก็แวะซื้อเอาที่ร้าน พลางคิดว่า “ดีเหมือนกัน จะได้อุดหนุนป้าเขาบ้าง” แล้วฉันก็ไปทำงาน
วันนั้นฉันเตรียมขนมปัง เนย และงาดำป่นไปด้วย ตั้งใจนำไปกินเป็นมื้อว่างรองท้องก่อนกลับบ้าน ระหว่างที่ฉันกำลังเตรียมขนมปังทาเนยโรยหน้าด้วยงาดำเพื่อแบ่งให้พี่เล็ก – พี่พยาบาลที่มาต่อเวรกินด้วยนั้น จู่ ๆ ฉันก็นึกถึงฟักทองขึ้นมา…
“พี่ว่า ถ้าเราเอาฟักทองทาหน้าขนมปังบ้าง…จะอร่อยไหม”
“ก็…น่าจะดีนะ แต่ถ้าทาขนมปังด้วยฟักทอง ก็ไม่ต้องทาเนยแล้วน่ะสิ ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องกินเนย” พี่เล็กพูดไปมือก็พลางหยิบขนมปังใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ
นั่นคือที่มาของ แซนด์วิชไส้ฟักทอง …
“เอาฟักทองนึ่งมายีแล้วทาหน้าขนมปังโรยด้วยงาดำเท่านั้นหรือ แล้วไอ้ขาว ๆ นี่ล่ะเม็ดอะไร” ลักษณ์ถามต่อเมื่อฉันเล่าจบ
“อ๋อ เมื่อวานงาดำหมด พี่ก็เลยลองเอาเม็ดถั่วเหลืองอบกรอบมาตำพอแหลกแล้วโรยหน้าดู ก็อร่อยดีนะ วันนี้ก็เลยโรยหน้าทั้งงาดำและถั่วเหลือง เป็นไงล่ะ”
“ก็อร่อยดีนะพี่ กรอบ ๆ แล้วก็หอมงา ว่าแต่ฟักทองล่ะ นึ่งอย่างเดียวเลยหรือ”
“ทีแรกก็ใช้ฟักทองนึ่งเฉย ๆ แต่ตอนหลังลองปรุงรสดู มีน้ำผึ้ง เกลือ เนย แล้วโรยหน้าด้วยน้ำมันงา จะได้หอม ๆ”
“ทำขายสิพี่ อร่อยดี” ผู้ชิมของฉันออกไอเดีย ส่วนฉันได้แต่ยิ้ม ๆ
ในช่วงชีวิตของคนเรา มีหลาย ๆ เหตุการณ์ที่มักจะพบว่า แม้เราจะเพียรทำอย่างตั้งใจ พยายามระแวดระวังอย่างดีแต่ผลลัพธ์ก็อาจไม่ดี ไม่เป็นดังที่เราหวัง หลายคนอาจจะคร่ำครวญก่นว่าโชคชะตา บางคนถึงขนาดถอดใจ ซังกะตาย ใช้ชีวิตไปวัน ๆ บ่มเพาะความทุกข์ด้วยการพูดตอกย้ำซ้ำ ๆ ทุกวันราวกับจะเร่งให้มันเติบโตงอกงาม ผลิดอกออกผลเร็ว ๆ ในขณะที่บางคนยิ้มรับ มองข้าม ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แล้วมุ่งหน้าเดินต่อไป…
มีเรื่องเล่าในนิตยสาร ขวัญเรือน คอลัมน์ ล้อมโลกด้วยรัก เล่าถึงหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเป็นพนักงานร้านขนมปัง มีหน้าที่เพียงเก็บกวาด เสิร์ฟขนมปัง รายได้น้อยนิด จู่ ๆ วันหนึ่งเธอก็ได้รับหน้าที่เพิ่ม นั่นคือการทำขนมปังเพื่อวางขาย เหตุเพราะคนทำขนมปังลาออกไป และร้านก็ไม่ได้จ้างคนเพิ่ม ส่วนเธอเองก็ไม่ได้รับค่าแรงเพิ่มขึ้นจากเดิมแต่อย่างใด ใคร ๆ ต่างพากันพูดว่าเธอถูกเอาเปรียบ แต่เธอก็ยังคงทำตามหน้าที่โดยไม่ปริปากบ่น ขนมปังของเธอขายดี ลูกค้าต่างพากันชอบใจ ต่อมาเจ้าของร้านก็สั่งให้เธอคิดขนมปังสูตรใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นอีก แต่ก็ยังคงไม่เพิ่มค่าแรงให้เธอ ด้วยภาระงานที่เพิ่มขึ้น ทำให้เธอต้องทำงานจนมืดค่ำกว่าจะได้กลับบ้าน เธออดทนทำงานอยู่อีกระยะหนึ่ง แล้วก็ลาออกไป
ต่อมาไม่นาน เธอก็เปิดร้านขนมปังของเธอเอง ร้านของเธอขายดิบขายดี มีชื่อเสียงไปไกล เธอยังคงลงมือทำขนมปังเอง และคิดค้นสูตรขนมปังที่แปลกใหม่อยู่เสมอ
นัท เป็นน้องจิตอาสาคนหนึ่งที่มาร่วมอบรม “จิตอาสาข้างเตียง” เธอเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 กำลังจะขึ้นชั้นปีที่ 2 ช่วงพักเบรก เธอเข้ามาหาฉัน แล้วถามว่า “ตอนที่เรียนจบแล้ว เราจะได้เลือกวอร์ดเองไหมพี่ หนูอยากอยู่วอร์ดคนไข้เรื้อรังอย่างมะเร็งน่ะค่ะ”
“เขาให้เราเลือกเองก่อน แล้วเขาก็จะเลือกเราอีกทีน่ะจ้ะ อย่างพี่นะ…” ฉันตอบพลางพูดถึงตัวเอง “พี่เลือกห้องคลอด แต่ได้อยู่หอผู้ป่วยมะเร็ง” ฉันตอบไปหัวเราะไป แต่สีหน้าของนัทกลับดูมุ่ย ๆ
“ถ้าอยากอยู่วอร์ดคนไข้มะเร็งนะก็อธิษฐานทุกวันสิ ตั้งใจให้แน่วแน่ว่าเราต้องการ ความตั้งใจที่แน่วแน่จะช่วยให้เราค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนตัวเองจนเหมาะที่จะอยู่วอร์ดนั้น จนท่าทางและความสามารถของเราก็เข้าตา ในที่สุดเขาก็เลือกเราเองแหละ”
ฉันพูดพลางยิ้มเอ็นดูเธอ นาน ๆ จะได้ยินว่ามีคนอยากไปทำงานที่หอผู้ป่วยอาการหนัก ๆ แบบนี้สักที
“แต่ถ้าเราไม่ได้อยู่วอร์ดที่เราต้องการละก็ อย่าเพิ่งถอดใจนะ ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ เรียนรู้ไป ประสบการณ์ที่เราได้เรียนรู้จะช่วยปรับเปลี่ยนและนำเราไปสู่สิ่งที่เราต้องการ แล้วเราก็จะได้พบกับสิ่งที่เหมาะสมกับเราจนได้นั่นแหละ”
วันหนึ่งสิ่งที่เราไม่ชอบ อาจจะนำเราไปพบสิ่งที่เราชอบ เหมือนฟักทองที่นึ่งจนเละ ทำให้เราค้นพบแซนด์วิชไส้ฟักทอง…ดังที่กล่าวกันว่า “ในวิกฤติมีโอกาส” นั่นแหละค่ะ
ที่มา นิตยสาร Secret
เรื่อง บัญจรัตน์ จันทร์ฟัก (ชล)
บทความน่าสนใจ
ในวิกฤตมีโอกาส ความตายก็เช่นกัน บทความธรรมะจาก พระไพศาล วิสาโล
