เราอาจจะรู้ “ขนาด” หัวใจของตัวเองได้ด้วยวิธีง่าย ๆ อย่างการกำมือเข้าหากัน
แต่คงไม่มีใครที่จะล่วงรู้ได้ว่า หัวใจของตัวเองแข็งแกร่งมากน้อยเพียงไหน ตราบเท่าที่เขาคนนั้นยังไม่เคยเผชิญหน้ากับความทุกข์หรืออุปสรรคปัญหาจริง ๆ
เรื่องราวของ เจสสิก้า ค็อกซ์ (Jessica Cox) หญิงสาวเชื้อสายฟิลิปปินส์ – อเมริกัน คือแบบอย่างคนหัวใจแกร่งที่น่าชื่นชมเป็นที่สุด เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะเอ่ยคำว่า “ทำไม่ได้” แม้ว่าเธอจะเกิดมาโดยปราศจากแขนทั้งสองข้างก็ตาม
ย้อนหลังกลับไปราวสามสิบหกปีก่อน ณ เมืองทักสัน รัฐแอริโซนา สหรัฐอเมริกา เจสสิก้าถือกำเนิดขึ้นมาในฐานะลูกคนที่ 2 ของครอบครัวค็อกซ์ พร้อมด้วยความผิดปกติที่แม้แต่แพทย์ก็ยังไม่ทราบสาเหตุ ทว่าสิ่งเหล่านี้กลับไม่เป็นอุปสรรคขวางกั้นความรักและกำลังใจจากครอบครัวที่มีให้เธอแม้แต่น้อย
เจสสิก้าเติบโตขึ้นอย่างมีความสุข สดใส ร่าเริงสมวัย จะแตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ บ้างตรงที่เธอมีเพื่อนสนิทเป็น “แขนเทียม” แต่กระนั้นเธอก็ตัดสินใจถอดมันออกขณะอายุได้เพียง 13 ปี เมื่อค้นพบว่า
ใช่สิ ถึงเราจะไม่มีแขน ไม่มีมือเหมือนใคร ๆ แต่เราก็ยังมีขาและเท้าอยู่นี่
เมื่อตระหนักว่า “สิ่งที่ขาดหายไป” ไม่สำคัญเท่ากับ “สิ่งที่มีอยู่” จากวันนั้นเป็นต้นมาเธอจึงตั้งอกตั้งใจฝึก “ขาและเท้า” คู่นี้ให้มีความยืดหยุ่นคล่องแคล่ว ใช้งานได้ดีเทียบเท่ากับศักยภาพที่แขนและมือจะทำได้
แม้ระยะแรกของการฝึกจะลำบากแค่ไหน หรือต้องตกเป็นเป้าสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามจากคนภายนอกมากมายเพียงใด แต่เจสสิก้าก็ไม่ท้อใจ เธอพยายามเปลี่ยนแรงต้านเหล่านั้นให้กลายเป็นแรงผลักดันให้เธอก้าวต่อไปข้างหน้าแทน ควบคู่ไปกับหลักความเชื่อ 3 ข้อ ได้แก่ คิดอย่างสร้างสรรค์ ทำอย่างมุ่งมั่น และกล้าหาญ
ในที่สุดด้วยขาและเท้าคู่นี้ เจสสิก้าก็สามารถปรุงอาหาร กินอาหาร สระผม ใส่คอนแท็คท์เลนส์ แต่งหน้า ว่ายน้ำ เต้นแท็บ เป็นนักเทควันโดระดับสายดำ เขียนหนังสือ และพิมพ์คอมพิวเตอร์ได้เร็วถึง 25 คำต่อนาที
เรื่องการเรียนเจสสิก้าก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน เธอได้รับรางวัลเรียนดี รางวัลนักเรียนยอดเยี่ยมอยู่หลายครั้ง รวมถึงสามารถคว้าปริญญาตรีด้านจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยแอริโซนาได้สำเร็จ
ทว่าความท้าทายใหม่ ๆ ยังเกิดขึ้นในใจเจสสิก้าอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการหัดขับรถยนต์ เช่น คนปกติ หัดเล่นเซิร์ฟบอร์ด (กระดานโต้คลื่น) แม้กระทั่งการขับเครื่องบินซึ่งเป็นความฝันอันสูงสุดที่มีมาแต่เยาว์วัย
เจสสิก้าอยากบินได้เหมือนซูเปอร์วูแมน เพราะเชื่อว่าการได้โบยบินไปในอากาศจะทำให้เธอเป็น “อิสระ” จากกฎเกณฑ์ใด ๆ ในโลก รวมถึงทำให้เธอได้รับการยอมรับจากสังคมจริง ๆ
แต่กว่าเจสสิก้าจะหาโรงเรียนที่เต็มใจรับสอนคนพิเศษอย่างเธอให้ “บิน” ได้นั้นก็ใช้เวลานานนับปี แต่เธอก็สู้ไม่ถอย ด้วยเชื่อว่าสักวันต้องเป็นวันของเธอ และแล้ววันนั้นก็มาถึงเมื่อเธอได้พบกับ พาร์ริช ทราวิค ครูสอนการบิน ซึ่งเป็นคนเดียวที่มั่นใจว่า “เจสสิก้าทำได้ ร่างกายของเธอไม่เป็นอุปสรรคต่อการบินอย่างแน่นอน”
เมื่อได้รับโอกาสเจสสิก้าก็ไม่ทำให้ครูผู้สอนผิดหวัง เพราะแม้จะใช้เวลาถึง 3 ปี (หลักสูตรปกติ 6 เดือน) เธอก็สามารถบินเดี่ยวได้อย่างสมบูรณ์แบบ ด้วยการใช้เท้าควบคุมการบินเท่านั้น!
อย่างไรก็ดี การบินได้คงไม่มีความหมายถ้าไม่มีใบอนุญาต เจสสิก้าจึงยื่นเรื่องต่อไปยังสมาคมการบินสหรัฐอเมริกาเพื่อขอรับใบอนุญาตการบินประเภท Sport Pilot และแล้ว ค.ศ. 2008 โลกก็ต้องจารึกประวัติศาสตร์หน้าใหม่ว่า “เจสสิก้า ค็อกซ์ คือนักบินไร้แขนคนแรกของโลกที่ได้รับใบอนุญาตการบิน”
เจสสิก้า ค็อกซ ์ ผู้หญิงหัวใจแกร่งคนนี้ทำให้เห็นว่า “สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าเรา ขาด อะไร แต่อยู่ที่เรา มี อะไรต่างหาก มองให้ เห็น แล้วใช้มันให้ เป็น เมื่อนั้นแล้วชีวิตเราจะเป็นชีวิตที่มีค่าที่สุด”
ที่มา นิตยสาร Secret
เรืื่อง ปาปิรัส
ภาพ wegointer.com, PADES, jessicacox.com,
บทความน่าสนใจ
อิสเมล ซัลฟิค เด็กพิการ แขนขาวัย 6 ขวบคว้าแชมป์ว่ายน้ำ
อาชแมด ซัลการ์นาอิน เกิดมาไร้แขนขา มุ่งมั่นจนได้เป็น ช่างภาพ มืออาชีพ
เบธานี แฮมิลตัน ถึงแม้พิการ แต่ไม่อาจดับความฝันได้
