หลวงปู่วัน อุตตโม วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม จังหวัดสกลนคร
หลวงปู่วัน อุตตโม หรือพระอุดมสังวรวิสุทธิเถร เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ 2465 ณ บ้านตาลโกน จังหวัดสกลนคร บรรพชาเป็นสามเณรในปี พ.ศ. 2479 เมื่ออายุได้ 14 ปี ด้วยความอาลัยเศร้าโศกจากการกำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่ยังเด็ก และอุปสมบทเป็นพระภิกษุฝ่ายธรรมยุติกนิกายในปี พ.ศ. 2485 เป็นศิษย์หลวงปู่เสาร์และหลวงปู่มั่น เป็นพระนักปฏิบัติที่พูดน้อย มีศีลวัตรปฏิบัติอันงดงาม
พระอาจารย์วันมรณภาพในปี พ.ศ. 2523 เมื่ออายุ 57 ปี ด้วยเหตุเครื่องบินตก ณ ท้องนาทุ่งรังสิต จังหวัดปทุมธานี ระหว่างเดินทางหลังจากได้รับกิจนิมนต์จากทางกรุงเทพฯ ครั้งนั้นมีครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นมรณภาพพร้อมท่านอีก 4 รูป คือ หลวงปู่บุญมา ฐิตเปโม พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ พระอาจารย์สิงห์ทอง ธัมมวโร และพระอาจารย์สุพัฒน์ สุขกาโม
เรื่องเล่า
“โดนระดมยิงด้วยเอ็ม 16”
สมัยลัทธิคอมมิวนิสต์กำลังขยายตัว พระอาจารย์วันท่านมีลูกศิษย์มากจึงเป็นที่เพ่งเล็งทั้งจากทางฝ่ายรัฐและฝ่ายคอมมิวนิสต์ โดยเจ้าหน้าที่รัฐบางคนมองว่าท่านส่งกำลังบำรุงให้พวกคอมมิวนิสต์ในป่า ส่วนพวกคอมมิวนิสต์ในป่าก็มองว่าท่านเป็นสายลสืบให้ราชการ
เมื่อปี พ.ศ. 2513 ได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น คือวันหนึ่งเวลาประมาณสามทุ่มเศษ ๆ ขณะที่ท่านและคณะศิษย์กำลังเดินเท้ากลับจากงานสวดมนต์เย็นก็โดนระดมยิงเข้าใส่ด้วยปืนเอ็ม 16 (ตอนนั้นอยู่ในภาวะที่ทางการห้ามออกนอกบ้านในเวลาค่ำคืน)
แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าทั้งพระอาจารย์วันและหมู่คณะไม่มีใครได้รับอันตรายแต่อย่างใด ภายหลังรองผู้บัญชาการทหารสูงสุดจึงนำเครื่องบูชาไปขอขมาท่าน
มีเรื่องเล่าอีกว่า คราวหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้เสด็จพระราชดำเนินเป็นการส่วนพระองค์ไปนมัสการพระอาจารย์วันที่วัด ท่านได้นำในหลวงเสด็จทอดพระเนตรทั่วบริเวณ เมื่อมาถึงจุดหนึ่งบนเขาที่สามารถมองเห็นพลับพลาด้านล่าง และจุดจอดเฮลิคอปเตอร์ได้ ทันใดนั้นพระอาจารย์วันก็หายวับไปจากเบื้องพระพักตร์ของในหลวง แล้วไปปรากฏตัวที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ข้างล่าง ไม่นานนักท่านก็กลับมายืนข้าง ๆ ในหลวงอีก
เหตุการณ์นี้ใช่ว่าพระอาจารย์จะอวดอุตริฯ แต่อย่างใด ศิษย์ใกล้ชิดพระอาจารย์วันบอกว่า ขณะที่พระอาจารย์มองลงไปยังลานคอปเตอร์ ท่านก็วิตกขึ้นมาว่าข้างล่างจะตระเตรียมข้าวของเรียบร้อยหรือไม่ นึกอยากไปดู พอจบความคิดท่านก็ไปยืนอยู่ตรงจุดนั้น ตรวจงานสั่งงานเสร็จ ท่านก็รู้ขึ้นมาว่าในหลวงยังทรงรับสั่งกับท่านไม่เสร็จ มีพระราชประสงค์จะมีพระราชดำรัสอีก
ท่านก็มายืนอยู่ข้าง ๆ เท่านั้นเอง
คำสอน
ร่างกายของเราท่านว่าเป็นมหาภูตรูป ว่ากันง่าย ๆ ก็คือ มหาภูต
ภูตก็คือผี ร่างกายของเรานี้แหละมันเป็นผีอยู่ มันจะต้องรบเร้าทำความเดือดร้อนให้แก่ตัวเราอยู่ตลอดกาล ไอ้ตัวของเราก็มีหนังหุ้มห่อเท่านั้น หนังนี้มันมีสีสันวรรณะ เราก็ว่าสวยว่างาม ถ้าเราเอาหนังออกมันจะเป็นอย่างไร…
จากหนังมันก็มีพังผืด จากพังผืดเข้าไปมันจะเป็นเนื้อ เนื้อนี้อุปมาแล้วก็เหมือนเราฉาบปูนลงไป กระดูกก็เท่ากับโครงเหล็ก เอ็นก็เท่ากับว่าลวดสำหรับผูกมัดรัดตรึงเหล็กไว้ แล้วก็ยึดส่วนที่เราฉาบไปเท่านั้น ข้างนอกก็เท่ากับว่าผิวปูน หรือเท่ากับสิ่งที่เราทาลงไป มันก็อยู่แค่นั้น
เมื่อเราพิจารณาตรวจค้นลงไป เราก็จะรู้สึกสภาพของรูปร่างกายอันนี้ แล้วเราก็จะไม่ได้หลง ไม่ได้เมา ความหลงของเราก็จะบรรเทาลงไป จิตของเราก็จะผ่องใสขึ้นมา เมื่อจิตผ่องใสแล้ว เราก็พอมองเห็นดีชั่ว บาปบุญ คุณโทษ ประโยชน์ และสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ได้
ที่มา
100 พระสงฆ์ 100 เรื่องเล่า 100 คำสอน – สันติ วุฒิรัตน์ สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ
http://oknation.nationtv.tv/blog/benjaporn/2009/06/02/entry-1
ภาพ dhammajak.net, palungjit.org
