ผลแห่งการเนรคุณ นิทานธรรมะให้ตระหนักรู้ถึง บุญคุณ ผู้อื่น
นิทานธรรมะเล่าเรื่องกรรมสนองคนไม่รู้ บุญคุณ ชาวนาคนหนึ่งเพียงลงอาบน้ำในสระ ผิวกายกลายเป็นขี้เรื่้อน สร้างความรังเกียจแก่ผู้พบเห็น ทำไมเขาจึงเป็นเช่นนี้หนอ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเป็นชาวพาราณสี วันหนึ่งขณะที่ชาวนากำลังต้อนวัวไปกินหญ้า วัวตัวหนึ่งมันก็วิ่งเข้าไปในป่า ชาวนาวิ่งตามแต่ไม่ทันได้ดูทางก็ผลัดตกจนไปในเหว ชาวนาทรมานอยู่ในนั้นหลายวัน ขาดอาหารและน้ำ ได้แต่ร้องเสียงครวญอย่างน่าเวทนา
ลิงตัวหนึ่งได้ยินจึงปีนลงมาตามเสียง ได้พบร่างของชาวนาที่อยู่ในสภาพไร้เรี่ยวแรง ลิงถามว่า
“เจ้ามนุษย์ ทำไมเจ้าจึงอยู่ในสภาพเช่นนี้”
“ข้าวิ่งตามวัวที่วิ่งเข้ามาป่า แล้วข้าก็ผลัดตกลงในเหวนี้ เพราะไม่ได้ระมัดระวัง”
“น่าเวทนาจริงแท้ เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้ากลับบ้านเอง แต่บ้านเจ้าอยู่ที่ใด”
“ข้าเป็นชาวพาราณสี”
“อืม เจ้ารอข้านะ ข้าจะปีนขึ้นไปแล้วห้อยเถาวัลย์ลงมา แล้วเจ้าก็ปีนขึ้นไป”
ลิงห้อยเถาวัลย์ลงมายังชาวนา ชาวนาก็ใช้แรงเท่าที่มีค่อยปีนขึ้นไปจากพ้นปากเหว ลิงน้อยเหนื่อยสุดแรงเพราะต้องฉุกเถาวัลย์ไว้อีกฝั่ง มันจึงขอนอนหลับพัก แล้วพรุ่งนี้จะพาไปส่ง พอลิงน้อยหลับ ด้วยความหิวเป็นกำลัง ชาวนาจึงหมายจะฆ่าลิงน้อยเพื่อกินเป็นอาหาร จึงยกก้อนหินในบริเวณนั้นจะทุบหัวลิงน้อย แต่ด้วยแรงกำลังที่ไม่ค่อยจะมี ก้อนหินที่ทุ่มไปจึงไม่ทำให้ลิงน้อยถึงแก่ชีวิต
ลิงน้อยตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดแล้วพร่ำว่า
“เจ้าคนเนรคุณ ข้าช่วยเจ้าขึ้นมาจากเหว นี้คือผลตอบแทนของเจ้าหรือ ข้าจะไปจากเจ้าคนเนรคุณ เจ้าจนหาทางกลับเมืองเจ้าเอง”
ลิงน้อยก็หายเข้าไปในป่าลึกทั้งๆที่ศีรษะยังมีเลือดไหลอาบอยู่ ชาวนายังคงอิดโรยเดินไปแบบพอทรงตัวได้ เขาเดินมาจนถึงสระน้ำ เขาก็หมายจะอาบน้ำและดื่ม แต่พอลงไปในสระน้ำแล้ว ร่างของเขาก็เต็มไปด้วยขี้เรื้อนน่าเกลียดน่ากลัว ไม่ต่างจากอสูรกาย เขาเดินไปเรื่อยๆจนพ้นป่าด้วยสภาพอัปลักษณ์เช่นนั้น ชาวเมืองเห็นก็พากันกลัว เพราะคิดว่าเป็นอมนุษย์
ชาวนาต้องพเนจรไปเรื่อยจนถึงพระอุทยานหลวง พระราชาประพาสพระอุทยานพอดี ได้ทอดพระเนตรชาวนายังเข้าพระทัยว่าเป็นปีศาจ
“ในสวนของเรามีปีศาจอยู่ด้วยหรือนี้”
ชาวนาได้ยินดังนั้นจึงรีบทูลว่า
“หาใช่เช่นที่พระองค์ตรัสพระเจ้าค่ะ ข้าเป็นชาวเมืองของพระองค์ แต่ที่มีสภาพไม่ต่างจากเปรตอสูรกาย เพราะข้าได้เนรคุณลิงน้อยในป่านั้น ทั้งที่มันเป็นผู้มีพระคุณช่วยข้าพเจ้าขึ้นมาจากเหว ข้าพยายามจะฆ่ามันเพื่อประทังความหิวที่อดข้าวมานานหลายวัน เหตุนี้รูปร่างของข้าจึงอัปลักษณ์เช่นนี้”
ชาวนากล่าวจบก็สิ้นใจด้วยความหิว เนื่องจากตั้งแต่ออกจากป่ามาก็ไม่กินอะไรเลย แถมยังถูกผู้คนรังเกียจเพราะมีรูปร่างที่น่ากลัวอีกด้วย
ที่มา : 84000.org
