เรื่องราวๆดีๆ ของการเผยมุมธรรมะของดาราวัยรุ่น ต่อ ธนภพ ลีรัตนขจร
จากเด็กหนุ่มเกเรที่คิดว่าตนเองกับศาสนาห่างไกลกันมาก แต่แล้ววันหนึ่งพุทธศาสนากลับทำให้ชีวิตของ ต่อ ธนภพ ลีรัตนขจร เปลี่ยนไปตลอดกาล
ต่อ ธนภพ เล่าถึงชีวิตก่อนที่จะพบธรรมว่า
“ผมมีพี่น้องรวมผมด้วย 3 คน ผมเป็นคนเล็ก คุณพ่อคุณแม่วางแผนชีวิตให้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ท่านไม่เคยปล่อย จนผมคิดว่า ชีวิตมีข้อจำกัดมากเกินไป อยากพังข้อจำกัดที่มีอยู่ให้หมดไป พอขึ้นมัธยมต้น ผมเริ่มแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดออกมา และสังเกตว่าเวลาที่เป็นแบบนี้ ทุกคนจะกลัว ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่ได้ใช้กำลัง เมื่อเห็นว่าคนอื่นกลัว ความเกรี้ยวกราด ผมจึงคิดว่านี่คืออาวุธที่เราใช้ได้ จากนั้นก็เริ่มอารมณ์ร้อนขึ้นเรื่อยๆ ก้าวร้าวขึ้น แล้วก็ติดเพื่อนมาก รักเพื่อนมาก มีเรื่องชกต่อยไม่เว้นแต่ละวัน”
https://www.instagram.com/p/Bn3cX3phCIE/?taken-by=thanapob_lee
ช่วงวัยเลือดร้อน คุณพ่อคุณแม่เคยพูดเรื่องบวชกับเขา แต่เขาคิดว่าศาสนาเป็นเรื่องไกลตัว
“คุณพ่อคุณแม่เคยถึงกับจ้างให้ผมบวชสามเณรภาคฤดูร้อน ตอนนั้นความคิดของผมคือ ชีวิตนี้คนอย่างกูไม่มีทางบวชแน่นอน และไม่ได้อยากเข้าไปคลุกคลีกับศาสนาแม้สักนิด”
เขายังคงเป็นเด็กเกเรต่อไปเรื่อยๆ แต่แล้ววันหนึ่งก็กลับหันหน้าเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ด้วยตัวเอง
“ตอนผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในคืนหนึ่งอยู่ ๆ ผมก็อยากบวช ไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลใจ ตอนนั้นรู้สึกแค่ว่าต้องบวช พอตัดสินใจแน่วแน่ไม่ลาเรียนด้วย จึงบอกคุณพ่อคุณแม่ แล้วไปบวชที่วัดห้วยน้ำโจน จังหวัดพิจิตร”
ต่อเล่าถึงช่วงเวลาครั้งสำคัญของชีวิตว่า
“วันแรกผมคิดถึงบ้าน มันเป็นการจากบ้านมาไกลในแบบที่ไม่ใช่การไปเที่ยวต่างจังหวัด และวัดนี้เป็นวัดที่ห่างไกลความเจริญ ไม่มีทำวัตรเย็น เพราะพระ เณรต้องช่วยกันทำงานกวาดพื้น เช็ดถู เก็บกิ่งไม้เพื่อก่อกองไฟ เพราะไฟฟ้ามีจำกัด
“ตอนบิณฑบาต ทางที่ผมต้องเดินเป็นดินลูกรัง มีกรวดหินเต็มไปหมด พอออกเดินไปเรื่อย ๆ เท้าสัมผัสกับหินแหลม ๆ ตลอดทาง ผมเจ็บทุกย่างก้าว และในขณะที่ความเจ็บปวดกำลังเล่นงาน ภาพในหัวของผมคือภาพที่เรากำลังชกต่อยกับคนอื่น คนที่เรามีปัญหาด้วยเขาต้องเจ็บแค่ไหน แค่ผมต้องเดินเหยียบหินแหลม ๆ แบบนี้ด้วยระยะทางที่ยาวไกล ผมก็เจ็บจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
“ระหว่างอยู่ที่วัด ผมได้อยู่กับตัวเองจริง ๆ ผมกวาดฝุ่นที่พื้นกระเบื้อง พยายามกวาดออกไปข้างนอก แต่พอกวาดไปแล้ว ลมก็ตีกลับเข้ามาอีก ผมกวาดไปอีก ลมก็ตีกลับมาที่เดิม ผมคิดได้ตอนนั้นเลยว่า การที่มีคนมาทำอะไรเรา แล้วเราโต้ตอบ เขาก็จะต้องโต้ตอบกลับมา มันคือธรรมชาติ
“จากนั้นผมเริ่มปวดหัว เหมือนภายในหัวของผมเป็นม้วนฟิล์มที่กำลังฉายหนัง เราเห็นพฤติกรรมไม่ดีของตัวเองทั้งหมด ทุกเหตุการณ์ที่ทำไม่ดีกับใครบ้าง มันไหลเข้ามาไม่หยุด ผมเริ่มเจ็บปวดกับสิ่งที่ทำทุกความเจ็บเริ่มทิ่มแทงผมมากขึ้นๆ ผมไม่สามารถห้ามความคิดได้ จนผมรู้สึกว่าเราจะไหวไหม ทำไมเจ็บปวดขนาดนี้ นอกจากพฤติกรรมเกเรชกต่อย ผมคิดถึงพ่อแม่ คราวนี้ผมรู้สึกเหมือนโดนมีดแทง ทุกครั้งที่ท่านบอกให้ตั้งใจสอบ ตัดภาพกลับมา คือเราสอบตก แล้วก็เห็นภาพที่คุณพ่อคุณแม่ทำดีกับเราทุกอย่าง แต่เรากลับทำพฤติกรรมไม่ดีกับท่าน ผมรู้สึกผิดมาก แต่ก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกหรือความคิดได้
“ผ่านไปหลายวัน เมื่อผมห้ามความคิดไม่ได้ ผมก็ไม่ห้าม อยากคิดก็คิดไป ผมแค่เห็นความคิด แล้วผมก็นิ่งขึ้นได้เอง
แล้วก็นิ่งขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่า ทำไมเราเย็นจังเลย อยู่ ๆ ก็นิ่งได้ พอครบ 7 วัน คราวนี้ผมเปลี่ยน หน้ามือเป็นหลังมือ จากคนที่ร้อนมาก ๆ กลายเป็นคนที่เย็นลงจริง ๆ”
หลังจากสึก ชีวิต ต่อ ธนภพ เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“พอผมกลับไปโรงเรียน ผมโดนกลุ่มคู่อริล้อมไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงสู้ยิบตาแต่สิ่งที่ผมทำคือ ยืนก้มหน้า แล้วพูดว่า ขอโทษว่ะ พอทำแบบนี้เขาก็ไม่ทำร้ายเราต่างคนต่างแยกย้ายกันไป หรือแม้กระทั่งการฆ่าสัตว์ ช่วงที่ถ่ายเรื่องโอเนกาทีฟ ผมจำได้ดีว่า ตอนที่ยุงมากัด ผมไม่กล้าตบสักตัว ใช้วิธีหยิบและโยนออกไป ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากเบียดเบียนชีวิตใคร อยากอยู่อย่างสบายใจ นอกจากนี้ผมก็ไปขอแผ่นพับบทสวดมนต์จากคุณพ่อคุณแม่ พอได้มาผมสวดมนต์ทั้งเช้าและเย็น ถ่ายละครดึกแค่ไหนก็ต้องกลับมาสวดมนต์ก่อนนอน สวดทุกวันไม่มีวันหยุด เวลาสวดมนต์มันดีกับใจของผมจริง ๆ”
ธรรมะสามารถเปลี่ยนชีวิตคนได้จริงๆ เพราะต่อทิ้งท้ายไว้ว่า
“ถ้าผมไม่เจอธรรมะ ชีวิตผมคงแย่และคงเจอกับคำว่าสายเกินไปที่จะกลับตัวอย่างแน่นอน”
เรื่อง : อุรัชษฎา ขุนขำ
ภาพ : https://www.instagram.com/thanapob_lee
บทความน่าสนใจ
จากเด็กแสบที่เคยทำพ่อแม่เสียใจ สู่ชีวิตที่คิดได้เมื่อเข้าถึงความเป็นพุทธของ ท็อป จรณ โสรัตน์
พระเอกหน้าตี๋ หัวใจมีธรรมะ เจมส์ มาร์
ปฐวี ธุระพันธ์ เจ้าของเพจโดนใจวัยรุ่น “บันทึกนึกขึ้นได้”
ก้าวข้ามความขี้อาย ยูทูบเบอร์ ขวัญใจวัยรุ่น ปัทมพร ปรีชาวุฒิเดช
