น้อง พูลสุขวัฒนา ผู้พลิกชีวิตเลวร้าย สู่เจ้าของร้านข้าวมันไก่ไทยในอเมริกา

หลายปีก่อน สาวไทยเจ้าของร้านข้าวมันไก่ในอเมริกา ขึ้นเวที TEDxPortland เรียกทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา เรื่องราวและรอยยิ้มตลอดรายการจากคลิปบนเวทีเป็นที่มาให้คนไทยรู้จักกับ น้อง พูลสุขวัฒนา สาวไทยผู้เดินทางข้ามซีกโลกไปพร้อมความฝัน ปัจจุบันเธอคือเจ้าของร้านอาหารหลายแห่งในเมือง พอร์ตแลนด์ สหรัฐอเมริกา ในชื่อ Nong’s Khao Man Gai

กว่าจะถึงวันนี้สิ่งที่เธอพูดบนเวทีครั้งนั้น บอกอะไรหลายอย่างกับพวกเรา

….พูดไม่ออกเลยว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ฉันโตขึ้นมาดูหนังอเมริกันและพวกคุณทุกคนคือฮีโร่ของฉัน

ฉันชื่อน้อง เจ้าของธุรกิจร้านอาหาร น้องข้าวมันไก่ รถเข็นขายอาหารและร้านอาหารในเมืองพอร์ทแลนด์ รัฐออริกอน และฉันก็ทำน้ำจิ้มข้าวมันไก่บรรจุขวดขายในซุปเปอร์มาเก็ต ฉันเชี่ยวชาญอาหารเพียงอย่างเดียวนั้นคือข้าวมันไก่ นี่คือสิ่งที่ฉันทำทุก ๆ วันเหมือนกับการกล่าวสวัสดีและยื่นข้าวมันไก่ให้ วันนี้ฉันจะแสดงให้คุณเห็นเรื่องราวของฉันกับการล่าความสมบูรณ์แบบในชีวิตและสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา ฉันจะเล่าให้ฟัง

ฉันเกิดที่กรุงเทพฯ แม่มีอาชีพเป็นแม่ครัวในร้านอาหาร ส่วนพ่อไม่มีงานทำและติดเหล้า พ่อทำร้ายจิตใจแม่ พี่ ฉัน และหมาของฉันทุกวัน มันเลวร้ายมาก ระหว่างที่ฉันโตขึ้นมา ฉันเห็นเด็กแถวบ้านอายุประมาณ 5 ขวบล้อเลียนพ่อของฉันอย่างสนุกสนาน ฉันรู้สึกอับอายกับสภาพครอบครัวของฉัน จึงต้องคอยโกหกเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันภาวนาทุกคืนว่าวันหนึ่งฉันจะไปให้ไกลจากที่ฉันโตขึ้นและแมลงสาบตัวใหญ่ที่มาเกาะบนหน้าแล้วฉันก็บี้มันด้วยมือของตัวเอง…และฉันก็มาถึงแล้วอีกฟากของโลก

ฉันมาอเมริกาด้วยเงิน 70 ดอลล่าร์จริง ๆ แล้วฉันได้เงินจากพี่สาวมา 300 ดอลล่าร์ที่สนามบิน แต่กลับใช้มันระหว่างทางที่เกาหลีเพราะซื้อน้ำหอม Channel และบลัชออนปัดแก้ม ผ่านมา 11 ปีตอนนี้ฉันก็ยังใช้อยู่

คนในครอบครัวของฉันไม่มีใครเคยทำธุรกิจมาก่อน ตอนที่ฉันบอกพวกเขาว่าฉันจะเปิดร้านเป็นของตัวเองไม่มีใครสนับสนุนเลย ฉันจึงใช้เงินที่ฉันมีทั้งหมด มันไม่ใช่แค่ข้าวมันไก่ เมื่อคุณซื้ออาหารจากร้านของฉัน ฉันต้องทำให้แน่ใจว่าคุณมีความสุข มันสะดวกสบาย รวดเร็ว ไม่ใช่ทำเร็วแต่เป็นบริการเร็ว

จากจุดเริ่มต้นฉันพยายามทำข้าวมันไก่ที่สมบูรณ์แบบใช้เวลากว่าปีครึ่งฉันได้เรียนรู้ว่าความสำเร็จแค่ทำข้าวมันไก่ให้อร่อยนั้นมันยังไม่พอฉันต้องเรียนรู้สิ่งอื่นด้วย เรียนรู้การทำธุรกิจไม่ว่าจะชอบหรือไม่ฉันก็จะต้องเป็นผู้นำและในที่สุดทุกคนก็เรียกฉันว่าเชฟน้องฉันได้ทำตามที่แม่สอนมาคือเป็นผู้ให้แล้วค่อยเป็นผู้รับให้ความเคารพ ลูกค้าของคนและอย่าลืมที่จะยิ้ม

ฉันเองก็เคยทำผิดพลาดมามากในฐานะผู้ประกอบการมันไม่ง่ายเลย ฉันมีวันนี้ได้เพราะลูกทีมทั้ง 19 คนหากไม่มีพวกเขาฉันก็ไม่มีวันนี้

สิ่งที่เรียนรู้จนมาถึงตรงนี้ก็คือ ตลอดมาฉันต้องการทำให้ทุกอย่างเพอร์เฟคแต่ฉันไม่มีทางทำได้และความจริงนั้นเหมือนห่างไกล จากการเดินทางของฉันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือฉันพบว่ามันไม่มีจุดจบ เส้นที่ขีดไว้ให้ไปถึงสูงขึ้นเรื่อยๆ