ในวันนี้ขอสารภาพในใจว่า ไม่อยากมาทำงานเลย ด้วยความเหนื่อยล้าและท้อแท้จากการเป็นผู้ดูแลพ่อที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานแล้วไม่ยอมควบคุมอาหาร แอบกินขนมและน้ำอัดลม จนฉันอดไม่ได้และเผลอต่อว่าไป กายป่วยใจไม่ป่วย
ความรู้สึกผิดคือสาเหตุของความคิดติดลบที่ดูดกลืนพลังชีวิตไป แต่งานให้บริการด้านสุขภาพไม่เคยมีวันหยุด การจ่ายยาให้ผู้ป่วยโรคเอดส์ซึ่งกำลังนั่งรอรับยาต้านไวรัสกลายเป็นงานปกติของฉัน แม้ว่าในใจของตัวเองกลับรู้สึกตัวว่าไม่ปกติ
ปัญหาในใจที่ทำให้ฉันจมอยู่กับความเป็นทุกข์ดึงขีดความอดทนในการทำงานของฉันให้ต่ำลง
หญิงสาวต่างวัยสองคนนั่งประจันหน้ากันอยู่ในห้องยา หญิงสูงวัยคนหนึ่งป่วยเป็นเอดส์ โรคร้ายที่ไม่มีวันรักษาหาย กำลังรอรับยาเพื่อต่อชีวิต กับสาวอีกคนผู้อ่อนวัยกว่าเป็นบุคลากรทางการแพทย์ที่แสนจะเพียบพร้อม
ใบหน้าบูดบึ้งที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากอนามัยสีเขียวกับใบหน้าสดใสที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างเปิดเผย ทำให้เกือบแยกไม่ออกว่าใครเป็นผู้ป่วย ใครเป็นหมอยา
ภายหลังการสวัสดีกันและกัน ฉันในชุดเครื่องแบบสีขาวสวมแว่นนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เปิดดูประวัติการรักษา ก่อนจะชวนหญิงสาวที่สูงวัยกว่า ผิวขาวหุ่นท้วม มีลักยิ้มที่สองแก้ม พูดคุยกันเรื่องความสำคัญในการกินยาตรงเวลา เนื่องจากผลเลือดแสดงภูมิคุ้มกันที่ต่ำลงซึ่งส่งผลต่อการควบคุมโรคร้ายนี้
ฉันใช้คำถามที่เข้ากับสถานการณ์เพื่อแอบจับผิดผู้ป่วยว่าลืมกินยาหรือไม่ ก่อนที่จะเริ่มเทศน์กัณฑ์ใหญ่ตามความเคยชินกับคนที่มักจะขาดยา คุณป้าจึงหยิบยาที่บรรจงจัดใส่ซองมาแสดงให้ดูถึงความตั้งใจในการกินยา
“แม้จะเป็นโรคร้าย แต่ก็มีโชคดีนะหมอ ชีวิตที่เหลืออยู่ต้องทำให้ดี”
เมื่อเห็นว่าฉันนิ่งไป คุณป้าช่วยขยายความต่อให้คลายสงสัยถึงความโชคดีจากการเป็นโรคร้าย
“เป็นโรคนี้ก็ยังดีกว่าโรคเบาหวานนะ ต้องคุม โน่นนี่ก็กินไม่ได้ แต่ฉันกินได้หมด”
ด้วยคำพูดที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้ยินมาก่อน ทำให้รู้สึกสนใจในมุมมองความคิดของเธอ จนต้องขยายเวลาคุยกันต่อ
“คนอื่นเขาไม่เป็นไร แต่เขายังทำไม่ได้เหมือนเรา” คุณป้าเล่าถึงน้องชายของเธอที่สุขภาพแข็งแรง แต่ไม่มีบ้านมีรถเหมือนเธอ ส่วนพี่สาวอีกคนที่ไม่ป่วยมีลูกสามคน แต่มีปัญหาทั้งยาเสพตดิและการพนัน ในขณะที่ลูกสาวทั้งสองคนของคุณป้าตั้งใจเรียน หางานพิเศษทำ ไม่เคยทำตัวมีปัญหา
“พ่อ เราเป็นโรคนี้ก็ดีเนอะ อยู่กันมาก็ไม่เคยทะเลาะกันเลย” คุณป้าเล่าถึงสามีที่ติดโรคจากเธอ ในอดีตเมื่อสามีรู้ความจริงแล้วก็รับไม่ได้ ยอมตายแต่ไม่ยอมมาหาหมอ จนเธอต้องกราบขอร้องอ้อนวอนให้มารักษาตัว เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนบาป ปัจจุบันทั้งคู่กลายเป็นสามีภรรยาที่ช่วยดูแลกันและกัน แม้ว่าครอบครัวของเธอจะแยกกันอยู่ตามหน้าที่การงานและการเล่าเรียน
“ทุกวันนี้ก็โทร.ประชุมสายคุยกันพ่อแม่ลูก ปีนึงได้เจอหน้ากันไม่กี่ครั้ง” คุณป้าเล่าถึงความสัมพันธ์อันอบอุ่นของครอบครัวที่ป่วยกายแต่สุขใจ
เรื่องราวของผู้ป่วยคนนี้ทำให้ฉันได้สติ กลับมาคิดถึงตัวเองและรู้สึกว่าความขุ่นมัวในใจของฉันจางหายลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ
ฉันตรวจสอบยาต้านไวรัสให้ถูกต้องและเพียงพอกับวันนัดหมายการรับยาในครั้งหน้า ก่อนส่งมอบถุงยาให้ผู้ป่วยเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ในครั้งนี้ฉันกลับรู้สึกว่าเป็นผู้ได้รับพลังงานในการต่อสู้กับปัญหาของตัวเอง
ขอขอบคุณกำลังใจจากการแบ่งปันประสบการณ์ของผู้ป่วยให้แก่เภสัชกรในวันที่กำลังอ่อนแอ
ที่มา นิตยสาร Secret
คอลัมน์ stories from our readers
เรื่อง ดวงแก้ว อังกูรสิทธิ์
บทความน่าสนใจ
จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรา เมื่อเจริญสติภาวนาเป็นประจำ
คาร์ลอส สลิม เอลู มหาเศรษฐีใจบุญแห่งเม็กซิโก แบบอย่างของผู้บริหารที่ดีเลิศ
นิทานธรรมะ กระต่ายผู้ทรงศีล ยอมเสียสละปรารถนาให้ชีวิตเป็นทาน
ตัวอย่างของ การทำทานด้วยเจตนาอันไม่บริสุทธิ์ – ข้อคิดดี ๆ ที่ชาวพุทธควรรู้
