ตั้งแต่เริ่มทำงานในวงการบันเทิงเมื่อ 27 ปีก่อน คุณแม่สอนเสมอว่าวงการบันเทิงเหมือนภาพมายา หากเข้ามาแล้วก็ต้องเข้าใจและยอมรับผลที่เกิดขึ้นตามมา
ดังนั้นช่วงหลังที่งานละครน้อยลง งานวงการเริ่มหดหาย ผมจึงไม่ได้เศร้าใจอะไรนัก เพราะเตรียมใจไว้แล้วว่างานทุกวงการมีสัจธรรมว่าเก่าไปใหม่มา และสดดีกว่าเก่าเสมอ ดังนั้นผมจึงพยายามหาลู่ทางธุรกิจใหม่ ๆ ที่จะช่วย
ให้มีรายได้ที่มั่นคงในอนาคต
ผมเคยลองทำมาแล้วหลายอย่าง เช่น ร่วมหุ้นกับเพื่อนทำผับเล็ก ๆ เปิดร้านจิ้มจุ่มทำของชำร่วย แต่ไม่เวิร์ค ต้องหยุดไป หลังจากนั้นจึงรับลูกชิ้นจากโรงงานญาติของคุณจอย (ธนภร จินปิ่นเพ็ชร) ภรรยาผมมาวางขายตามตลาดแถวออฟฟิศต่าง ๆ เช่น สาทร สีลม และตั้งชื่อแบรนด์ว่า “จอยโก้ลูกชิ้นปลา” ดังนั้นทุกเช้าพอส่งลูกไปโรงเรียนเสร็จ ผมกับคุณจอยจะไปช่วยกันขายลูกชิ้นที่ตลาด ช่วงกลางวันขายดีมาก ลูกค้าแทบ
จะรุมซื้อกันเลยทีเดียว
ยอมรับว่าช่วงแรกที่มาขายของแบบนี้ ผมก็อายนะ แต่พอเห็นคุณจอยทำได้ เราก็ต้องทำได้เหมือนกัน จำได้ว่าช่วงที่ขายของพ่อค้าแถวนั้นบอกว่า “เฮ้ย โก้ มาขายของอย่างนี้เลยเหรอ” หรือลูกค้าบางคนถามว่า “พี่ไม่มีงานละครแล้วเหรอ” “ไม่เล่นละครแล้วเหรอ” ฟังอย่างนี้ไม่รู้จะตอบอย่างไร เพราะความจริงแล้วผมยังมีงานคอนเสิร์ตสัญจรช่อง 3 ทุกต้นเดือนและปลายเดือนแต่พอวันไหนไม่มีคอนเสิร์ต ผมก็ว่างไม่อยากอยู่เฉย ๆ จึงคิดว่าน่าจะขายอะไรสักอย่างหนึ่ง อีกอย่างผมได้แรงบันดาลใจจากพ่อค้าแม่ค้าที่อยู่รอบ ๆ ตัว ถ้าพวกเขาทำได้ ผมก็ควรทำได้เหมือนกัน อย่าคิดว่าเราเป็นดาราแล้วค้าขายไม่ได้ อาชีพค้าขาย
เป็นอาชีพสุจริต ผมไม่ได้ไปเบียดเบียนใคร
ที่ผ่านมาผมได้ยินคนพูดถึงผมเยอะมาก เช่น ดาราตกกระป๋อง ดาราไม่มีงานทำดาราไม่มีเงินจ้าง ถามว่ายอมรับไหม ผมก็ยอมรับ ดังนั้นจะให้ผมมานั่งเฉย ๆ ทำไมก็ต้องไปหาอย่างอื่นทำแค่นั้นเอง แล้วอาชีพที่ผมทำก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ผมมีความสุขที่ได้ขายของอร่อย ๆ ให้คนกิน
ตอนหลังยอดขายลูกชิ้นเริ่มลดลง จึงเปลี่ยนไปขายกุยช่ายขนมจีบที่ตลาดนัดช่อง 3 หรืองานอีเว้นต์ต่าง ๆ หลังจากนั้นคุณจอยก็เกิดไอเดียว่าเราน่าจะขายผัดหมี่ผัดไทยโคราช โดยมีไอเดียว่าสามารถเก็บไว้นาน ๆได้ ผมจึงเริ่มต้นทำธุรกิจขายผัดหมี่โคราช และผัดไทยกึ่งสำเร็จรูปขึ้นมา ตั้งชื่อแบรนด์ตามชื่อจริงของคุณจอยว่า “ธนภร” มีวางขายสินค้าที่ห้างฟู้ดแลนด์ 9 สาขาในกรุงเทพฯ ร้าน JC Shop ทั่วประเทศ และร้านไปรษณีย์ไทยทั่วประเทศ
บอกได้เลยว่าการที่ผมลุกขึ้นมาค้าขายตั้งใจทำเพื่อลูก อยากหารายได้เสริมให้เขา ลำพังผมกับคุณจอยสองคน
สามารถอยู่กันได้สบาย ๆไม่เดือดร้อนอะไร แต่พอมีลูกชายสองคนขึ้นมาเราก็อยากหาเงินเยอะ ๆ เพื่อสร้างอนาคตให้ลูก ผมเชื่อว่าการที่ผมสามารถผ่านปัญหาต่าง ๆ เหล่านี้มาได้ เพราะมีลูกเป็นแรงบันดาลใจ ผมจึงไม่ท้อ อยากทำเพื่อลูก อยากให้เขามีอนาคตดี ๆ ผมสอนลูก ๆ เสมอว่า อย่ามองว่าป๊าและแม่เป็นนักแสดงแล้วจะมีรายได้เยอะแยะ ป๊าทำงานรับเงินเหมือนคนอื่น ๆ และค้าขายด้วยนะลูก สาเหตุที่บอกไปอย่างนั้นเพราะอยากให้ลูกเข้าใจว่าพ่อแม่กำลังทำอะไรและกำลังพยายามทำเพื่อเขามากแค่ไหน ทุกวันนี้แม้ยอดขายผัดหมี่ผัดไทยอาจยังไม่สูงมากนัก แต่ผมมีความสุขที่ได้ทำธุรกิจเพื่อลูกและครอบครัว
การที่ผมเป็นพ่อค้า ทุกคนคงคิดว่าเพราะผมกล้าจะเปลี่ยน แต่ผมเชื่อว่าทุกคนมีความกล้าอยู่ในตัวเอง สิ่งสำคัญคือ ใครสามารถอดทนทำงานหนักหรือทนฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ได้หรือเปล่าเท่านั้น
ผมอยากให้กำลังใจทุกคนที่ยังไม่กล้าเปลี่ยนทางเดินหรือกลัวที่จะเริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ ว่า ถ้าคิดแล้วก็ทำเถอะ แล้วคุณจะรู้ว่าผลที่ได้รับมันคุ้มค่ามากแค่ไหน
Secret BOX
หากคุณอยากเปลี่ยนทางเดินชีวิต สิ่งสำคัญคือต้อง “กล้าทำ” เพราะหากไม่กล้าแล้ว ชีวิตคุณก็ไม่มีทางเปลี่ยน
โก้ - นฤเบศร์ จินปิ่นเพ็ชร
เรื่อง: นฤเบศร์ จินปิ่นเพชร เรียบเรียง: สุพรรษา แก้วแสงธรรม
ภาพ: สรยุทธ พุ่มภักดี สไตลิสต์: ณัฏฐิตา เกษตระชนม์
