“มีเมตตา…จน มหานิยม ” เรื่องเล่าของ สมเด็จโตพระพุฒาจารย์โต แห่งวัดระฆัง
สมเด็จพระพุฒาจารย์โต แห่งวัดระฆัง เป็นพระภิกษุผู้มีคุณอันประเสริฐ มีตำนานและเรื่องเล่าขาน การปฏิบัติตนอยู่ในสมณะเพศอันบริสุทธิ์ ทรงสั่งสอนการมีเมตตา จนเป็น มหานิยม ไว้อย่างน่าสนใจว่า…
ครั้งสมเด็จโต พรหมรังสี หรือ เจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้ศึกษาเล่าเรียนด้านวิปัสสนากรรมฐานจากอาจารย์หลายท่านหนึ่งในนั้นคือ สมเด็จพระสังฆราชไก่เถื่อนซึ่งเป็นพระวิปัสสนาจารย์ชื่อดังในยุคนั้น ทั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 4 ก็ยังเป็นลูกศิษย์ของท่าน
เจ้าประคุณสมเด็จฯ แตกฉานในทางวิปัสสนา ท่านได้ธุดงค์ไปสืบเสาะหาครูบาอาจารย์ยังที่ต่าง ๆ ไม่ว่าจะทุรกันดารหรือรกชัฏเพียงใด ท่านก็ตั้งใจมั่นโดยปราศจากความหวั่นไหว
ความศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าประคุณสมเด็จฯ เห็นได้ชัดจากความเชื่อถือของผู้คนที่มีต่อตัวท่าน บรรดาผู้ใฝ่หาพระพิมพ์ “สมเด็จ”เพื่อเป็นพระประจำกายต่างเชื่อกันว่า พระผงวิเศษของท่านเป็นพระที่มีเมตตาก่อให้เกิดความนิยมยกย่องแก่ผู้ที่มีไว้เคารพบูชาหรือที่เรียกว่า “เมตตามหานิยม” เนื่องจากเป็นพระพิมพ์ที่สร้างโดยเจ้าประคุณสมเด็จฯ ผู้เต็มเปี่ยมด้วยเมตตาธรรมต่อมวลมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายอย่างล้นพ้น แม้แต่ขโมยท่านก็ยังให้ความเมตตา
เรื่องขโมยนี้มีอยู่ว่า กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯกำลังจำวัดมีโจรแอบย่องเข้ามาใต้กุฏิ แล้วเอื้อมมือมาทางช่องโหว่ที่ปลายเท้าของท่าน เพื่อหวังขโมยตะเกียงลานที่วางอยู่หลายดวง แต่หยิบไม่ถึง เจ้าประคุณสมเด็จฯรู้สึกตัวตื่นขึ้นก็ไม่ได้ร้องเอะอะโวยวาย แต่กลับเอาเท้าเขี่ยตะเกียงไปใกล้มือขโมย จนเจ้าขโมยคว้าเอาไปได้ นี่คือการใช้เมตตาธรรมเอาชนะความโลภ เพราะที่สุดโจรก็กลับตัวกลับใจเลิกเป็นขโมยเพราะละอายต่อบาป
ข้อมูลอ้างอิง
ชีวประวัติ – อภินิหาร พระคาถาชินบัญชร ของเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) วัดระฆัง รวบรวมโดย บุษยเทพย์ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เรียบเรียงโดย ชัย บัญชร
ภาพ วรวุฒิ วิชาธร
บทความน่าสนใจ
วัดระฆัง วัดสมเด็จโต พรหมรังสี วัดที่ใครๆ ก็อยากไป
วัดคณิกาผล วัดเก่าแก่สมัยรัชกาลที่ 3 ใน ย่านพลับพลาไชย
เมื่อสมเด็จโตเข้าฝันผม เรื่องราวอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจริง
ปฏิภาณในการเทศน์ของ สมเด็จโต พรหมรังสี เรื่องเล่าที่หลายคนยังไม่เคยได้ยิน
3 เคล็ดลับจำเก่ง จำได้ จำดี ฉบับสมเด็จโต
ส่งความปรารถนาดี ด้วยการแผ่เมตตา
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) จุดไต้เข้าวังตอนกลางวันแสก ๆ