คุณมอง “อดีต” เป็นตราสัง หรือพลัง บทความชวนคิด จาก ท่านปิยโสภณ
มีคนไม่น้อยหวนจมอยู่กับอดีตจนเสียอนาคต อดีตเหล่านั้นล้วนมิใช่ของตนหากแต่เก็บมาพูดวิจารณ์ปรับทุกข์สนุกปาก จนกระทั่งกลายเป็นยาพิษทำร้ายตนเองในขณะผู้ถูกวิจารณ์ไม่รู้เรื่องอะไร บทความชวนคิด
บางคนชอบนำเรื่องของคนอื่นเข้ามาสนทนาในบ้าน กระทั่งเกิดความขัดแย้งกันภายใน หาความร่มเย็นมิได้
บางคนนำเรื่องของคนอื่นมาวางบนโต๊ะอาหารเป็นเมนูใหม่ในวงสนทนา กระทั่งจิตใจตกต่ำดำดิ่ง
บางคนไม่กล้าทำอะไรในอนาคต เพราะวิจารณ์คนอื่นไว้มาก เกรงว่าหากทำอะไรลงไปตนอาจถูกเขาวิจารณ์เข้าบ้าง จึงหายใจทิ้งไปวัน ๆ แล้วก็แก่ตาย
บางคนเข้าใกล้แล้วร้อนและสับสน ไม่เย็น เพราะเริ่มต้นทักทายด้วยการขุดคุ้ยจิกถามเขี่ยแผลเล็ก ๆ ให้ขยายออกมา
คนที่จมอยู่กับอดีตและนำเรื่องราวในอดีตมาพูดบ่อย ๆ มักเสียอนาคต เพราะเขาจะหมดพลังงาน พลังความคิดไปกับการคิดลบ พูดลบจนไม่มีพลังคิดบวก พูดบวก
ทำอย่างไรจึงจะคิดบวก พูดสร้างสรรค์ได้ ให้ลองคิดอย่างนี้ดู
1. เวลาในชีวิตมีน้อย เราไม่ควรเสียเวลาไปกับเรื่องของคนอื่น เรื่องไร้สาระ ถึงเราพูดไปก็ไม่ช่วยทำให้อะไรดีขึ้น เรื่องของเขาก็คือเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับตัวของเราเลย
2. มิตรภาพสำคัญยิ่งกว่าเพชรนิลจินดา วันนี้ผูกมิตรกับใครยังไม่ได้ ก็อย่าคิดเป็นศัตรู เพราะบางโอกาสอาจได้พึ่งพาอาศัยกัน อย่ามองคนเป็นศัตรูไปทุกเรื่อง คนเรามีดีต่างกัน พึ่งกันได้บางเวลา การที่เรามีทัศนคติผิดกับคนบางคนแล้วพูดออกมา จะทำให้บริวารของเราที่ฟังอยู่คิดผิดตามไปด้วย ผลเสียจะเกิดต่องานในอนาคต
3. การพูดถึงคนอื่นในทางไม่ดี เท่ากับเอาน้ำร้อนเดือด ๆ รดตนและคนอื่น เท่ากับจุดไฟรมควันพวกเดียวกันเอง ยิ่งคิดยิ่งพูดปัญญายิ่งมืดบอด ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้คนขี้บ่นแต่ไม่ทำอะไร ไม่มีเสน่ห์ใดจะยิ่งใหญ่เท่าคำชื่นชม ชมแม้ว่าจะต้องข่มใจชม เพราะไม่ได้เสียเงินทองเสียเวลาอะไรมากมาย ชมแล้วได้กำไรเลย
4. คิดงานก้าวหน้า งานในอนาคตทำชีวิตให้เบิกบาน สดใส เปลี่ยนเรื่องคุย เดินทางท่องเที่ยว ดูสิ่งที่แตกต่าง อ่านหนังสือดี ๆ ที่คนเขียนมีประสบการณ์มีชีวิตลิขิตไว้ แผ่เมตตา เลิกคบพวกซุบซิบนินทาใส่ร้าย
ที่มา นิตยสาร Secret
บทความน่าสนใจ
ฮายาโอะ มิยาซากิ นักสร้างภาพยนตร์แอนิเมชั่นผู้ขโมยหัวใจคนทั่วโลก
การเดินทางหลังความตายที่ไม่สิ้นสุดของ เฮนเรียตตา แล็กส์ ตัวตายไปแล้วแต่เซลล์ยังอยู่
