ครูคือใคร? ค่อยๆ อ่านให้จบนะ แล้วคุณจะรู้ว่า ครูคือคนสร้างชาติ
ครูคือคนสร้างชาติ เพราะครูคือผู้กำหนดชีวิตคนแต่แรกเกิด เยาวชนทุกคนต้องมีครู ต้องผ่านการเรียนรู้กับครู บทเรียนจากครู คือบทเรียนชีวิตที่ทรงคุณค่า เพราะครูมีเกียรติ ครูมีศักดิ์ศรี ครูมีวุฒิปริญญาความสามารถยิ่งกว่าใครๆในชุมชน แต่ไหนแต่ไร เราสร้างชาติด้วยครู กระทั่งครูได้เป็นจิตวิญญาณชาติ
คุณภาพของครู คือคุณภาพของคนในชาติ ครูดี ชาติเจริญ ครูขาดจิตสำนึก ชาติล่มจม ครูคือคนสร้างชาติ ครูคือความหวังที่แท้จริงของชาติ ชาติขาดครู เหมือนร่างขาดวิญญาณ เพราะครูคือผู้กำหนดชะตากรรมของเด็กทุกคน
เด็กทุกคนเกิดมา ต้องผ่านบทเรียนจากครู อ่านออกเขียนได้คิดเป็นเพราะครู เด็กต้องเรียนรู้อยู่กับครูตั้งแต่เล็กจนโตมากกว่าอยู่กับพ่อแม่ แปลว่า เด็กทุกระดับชั้นล้วนอยู่ในมือครูทั้งสิ้น ครูจึงมิใช่คนธรรมดา แต่คือคนปั้นคน คือคนดลบันดาล คือเข็มทิศ บอกให้ศิษย์ก้าวเดิน
หากครูมีจิตวิญญาณ มีวิจารณญาณ มีจิตสำนึกรับผิดชอบอย่างหนักแน่นจริงใจอยู่ตลอดเวลาว่า เยาวชนคือเพชร ครูคือผู้เจียระไนเพชร ชีวิตครูจะมีชีวา ครูจะกลับมาเป็นที่พึ่งของชาติได้ไม่ยาก จะไม่ท้อ ไม้บ่น ไม่หมดกำลังใจ ไม่ปล่อยให้ใครมาก่นด่าว่าครูเป็นเพียงคนขายวิชา หากแต่จะเร่งสร้างศรัทธา แบกรับภาระหน้าที่ กู้เกียรติศักดิ์ศรี ให้เป็นที่นับถือ เพียงครูเปลี่ยนวิธีคิด ชีวิตก็เปลี่ยน
ทุกวันนี้ เราบ่นว่าครูขาดจิตสำนึก เข็นไม่ขึ้น เรียนอะไรไม่ได้จึงมาเรียนครู ทำให้ภาพลักษณ์ และเส้นทางเดินของครูไทยอย่างพวกเรา ตกต่ำย่ำแย่ เสียหาย ขาดความสง่างาม ขาดความภาคภูมิใจ ยิ่งมีค่านิยม ครู เมื่อเขาใช้เงินซื้อความรู้จากครูได้ ความหมายของครู ก็น้อยลงไป ขาดศรัทธาในครู ฉะนั้น ครูน่าจะต้องเร่งสร้างศรัทธา กอบกู้เกียรติศักดิ์ศรีครูด้วยการทำงานหนักอีกสิบเท่าตัว พวกเราต้องทำให้ได้
อีกอย่าง การที่ผู้ปกครองมีบทบาทในโรงเรียนนั้นเป็นสิ่งดี ถ้าเข้ามาช่วยพัฒนาสร้างสรรค์ แต่บางแห่ง ผู้ปกครองบางคนมีความรู้มีฐานะทางสังคมสูงกว่าครู หอบเอาทิฐิมานะมาเล่นงานครู มีทัศนคติไม่ดีต่อครูและโรงเรียน เช่น เบ่งใหญ่ ใช้เส้น เห็นแต่ความผิด บางครั้งก็ทำร้ายจิตใจครู จนท้อแท้หมดแรง ปมด้อยที่มีอยู่ในใจก็มากพอแล้ว บวกกับถูกกระทำจากสิ่งแวดล้อม ครูจำนวนไม่น้อย กลายเป็นครูจำทน
ครูอย่าท้อ ครูอย่าทิ้ง ครูต้องทอดสายตาไปไกลๆ หายใจลึกๆ ยาวๆ ตั้งหลักให้ดีว่า อาชีพครูคือภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ที่ทุกคนมอบลูกมาไว้ในมือเรา เพราะเขาสอนลูกให้อ่านเขียนคิดด้วยตนเองไม่ได้ จึงต้องส่งตรงมาถึงมือครู ทั้งลูกเศรษฐีและยาจก ล้วนอยู่ในมือครูทั้งสิ้น จงภูมิใจในภาระหน้าที่สร้างคนไว้รับใช้ชาติ
สิ่งแรก เราคงต้องหันมาเจียระไนครูในระดับนโยบายของชาติ ก่อนจะให้ครูไปเจียระไนเด็ก
คุณครูที่รัก
ข้าพเจ้าเชื่อว่า คนแรกที่ต้องมีวินัยและจิตสำนึกให้นักเรียนเห็นก่อนใคร คือ ผู้อำนวยการโรงเรียน ครู และพ่อแม่ของเด็ก เพราะคนกลุ่มนี้ คือแม่พิมพ์ของเด็ก อยู่ใกล้มือเด็กที่สุด เมื่อเด็กเห็นตัวอย่างดี เด็กจะทำดีตามทันที เพราะเด็กต้องการตัวอย่าง ต้องการคนนำทาง เมื่อทำดีเป็นนิสัย ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น แต่ถ้าเห็นตัวอย่างไม่ดีจนเคยชิน เขาก็จะเอาอย่างในทางไม่ดี เพราะเด็กเป็นผ้าขาว เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ ครูย้อมสีอะไรก็ออกมาเป็นสีนั้น
คุณครูที่รัก
อยากให้โลกเป็นอย่างไร กำหนดได้ที่ลูก อยากให้อนาคตชาติเป็นอย่างไร กำหนดได้ที่นักเรียน ครู คือผู้กำหนดอนาคตของนักเรียน
แปลว่า อยากให้ชาติเป็นอย่างไร ให้ฝึกเด็ก อยากให้เด็กเป็นอย่างไร ให้ฝึกครู อยากได้ครูดี ต้องคัดคุณภาพคนเข้ามาเรียนครูให้ได้ หมดเวลาแล้ว สำหรับการเอาคนเฉื่อยชา มาสาย ขายตรง มาเป็นครู
ได้ครูดี เท่ากับนำเพชรเข้าประเทศ ครูดีคือทองคำ ที่จะเพิ่มมูลค่าให้กับชาติบ้านเมืองเราเอาตะกั่วมาค้ำประกันเงินคงคลังของชาติไม่ได้ฉันใด เราไม่ควรเอาคนขาดวิญญาณครูมาเรียนครู เพราะครูเปรียบเสมือนเงินคงคลับประกันชาติ
ข้อมูล : คอลัมน์ The Last Secret นิตยสาร Secret
เรื่อง ท่านปิยโสภณ (พระราชญาณกวี)
บทความน่าสนใจ
ครูคือเพื่อน สมการแห่งความสำเร็จ
ด้วยแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ นฤมล แก้วสัมฤทธิ์ ครูอาสาจากแดนไกล บ้านกรูโบ
