อย่า “ แคร์คนอื่น ” จนลืมแคร์ตัวเอง เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเสียที
อย่า แคร์คนอื่น จนหลงลืมการแคร์ตัวเอง คำพูดนี้ เรามักจะได้ยินกันอยู่บ่อยครั้ง เพราะหลายคนติดนิสัยชอบเปรียบเทียบตัวเรากับคนรอบข้าง ว่าในขณะที่คนรอบข้างของเราเรียนจบสูง มีงานดี ๆ ทำ แต่งงาน มีครอบครัว มีลูกน่ารัก ๆ ตัวเรานั้นกลับยังเป็นเช่นนี้ แบบนี้แปลว่าเราเป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตอยู่หรือเปล่านะ?
นิยามคำว่า “ประสบความสำเร็จ” ของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับว่า เราให้ “คุณค่า” และ “ความสำคัญ” กับเป้าหมายอะไรในชีวิตของเรา
การคิดกังวลกับสายตาของคนในสังคม คิดว่าคนข้างบ้านจะมองเราอย่างไร หรือแม้แต่ความคิดที่ว่า “ถ้าใครรู้เข้า เราต้องขายหน้ามากแน่ๆ” เป็นความคิดที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัด และ ไม่มีความสุข
ลองกลับมาถามตัวเราดูว่า คนในสังคมที่เราพูดถึงนี้คือใคร พวกเขาให้งาน หรือ สิ่งตอบแทนแก่เราหรือไม่ เขาพาเราไปเที่ยว หรือ เลี้ยงข้าวบ้างหรือเปล่า การใส่ใจคนที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเราโดยตรง จะก่อให้เกิดผลดีกับชีวิตของเราอย่างไรบ้าง
การแคร์สังคม จึงเป็นแค่ความกลัวว่า
“คนอื่นจะมองเรายังไง” ที่เกิดขึ้นในใจของเราเอง ทั้ง ๆ ที่คนอื่นที่ว่านั้นไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงเลย
เมื่อเราไม่รู้สึก “อาย” ต่อคำพูด หรือ สภาพแวดล้อมที่ต้องเผชิญ เราย่อมไม่มีวันคิดว่า “คนอื่นจะคิดอย่างไรกับเรา”
ยิ่งเราอดทนต่อสิ่งที่ทำให้รู้สึก “อาย” ได้มากเท่าไหร่ เราก็จะหลุดพ้นจากสายตาของคนในสังคม และ สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ
วิธีการเลิกอาย หรือ เลิกแคร์สังคม
::: 1. คิดในใจว่า “ถ้าอายแล้ว จะมีประโยชน์อะไร” :::
ยกตัวอย่างเช่น
- ถ้าเราอยากจะสวมเสื้อผ้าชุดเดิมบ่อยๆ จนคนอื่นจำได้ ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร
ลองถามตัวเองดูว่า เราจำได้ไหมว่าเมื่อวานนี้เพื่อนร่วมงานของเราใส่เสื้อตัวไหนมา บางครั้งก็จำได้ แต่บางทีก็จำไม่ได้จริงไหมคะ ต่อให้เขาใส่เสื้อตัวเดิมมา ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ถ้าอย่างนั้น ถ้าเราจะใส่เสื้อตัวเดิมซ้ำไปซ้ำมาบ้าง ก็ไม่เป็นไรเช่นกัน
- ถ้าเราจะหน้าสดออกจากบ้านบ้าง ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร
ลองนึกถึงเวลาที่เราเดินสวนกับผู้หญิงที่หน้าสดออกมาจากบ้าน เราก็แค่มองหน้าเขา แล้วก็เดินสวนกันไป ไม่ได้สนใจกันอีก ดังนั้น ถ้าเราจะหน้าสดบ้าง ก็ไม่เห็นเป็นไร คนอื่นที่ไม่รู้จักเรา เห็นหน้าเราแวบเดียว แล้วก็แยกย้ายกันแล้ว
เมื่อเราคิดได้แบบนี้ ความรู้สึกเหนื่อยยากจากพฤติกรรมต่างๆ ที่เราทำเพื่อหลบเลี่ยงความอายนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องสูญเปล่า
