กูเต้นหรือกลูเตนที่อยู่ใน อาหารเจ ระวังทำป่วย by กูรูต้นตำรับชีวจิต

กูเต้นหรือกลูเตนŽที่อยู่ใน อาหารเจ ระวังทำป่วย by กูรูต้นตำรับชีวจิต

อาหารเจ ครั้งหนึ่งเมื่อสมัย ชีวจิตŽ เริ่มจะดัง ผม (อาจารย์สาทิส อินทรกำแหง กูรูต้นตำรับชีวจิต) และคณะกรรมการมูลนิธิชีวจิต ได้รับเชิญไปในงาน อาหารเจ ซึ่งจัดขึ้นในงานประชุมของคณะผู้ปฏิบัติธรรมแบบมหายาน

เป็นงานพบปะซึ่งใหญ่มากพอดู แขกที่ได้รับเชิญมามีประมาณเกือบสองร้อยคนเห็นจะได้ คณะกรรมการของเราประมาณ 12 คน ท่านเจ้าภาพจัดให้นั่งโต๊ะรวมกันหนึ่งโต๊ะจีนพอดี

วันนั้นมีการแสดงบนเวทีด้วย แต่พอพวกเรานั่งลงที่โต๊ะ อาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟทันที ทั้งๆ ที่การแสดงยังไม่ได้เริ่มเลย จำได้ว่าอาหารชุดแรกเป็นประเภทออร์เดิร์ฟ อาหารจานใหญ่ที่นำมาก่อนคือ สะเต๊ะเสียบไม้ หน้าตาท่าทางเหมือนสะเต๊ะหมู สะเต๊ะไก่ที่ขายกันตามร้านอาหาร มีหมูสะเต๊ะ (เทียม) ตับสะเต๊ะ (เทียมอีกเหมือนกัน) ใส่มาเต็มจาน มีน้ำจิ้มสะเต๊ะ และแตงกวาดองใส่จานเคียงข้างมาด้วย ผมลองตับสะเต๊ะไม้แรก พอใส่เข้าปากได้สองสามที อยากจะร้อง โอ้โฮŽ ออกมาดังๆ

กินเข้าไปแล้วเหมือนกินตับหมูปิ้งจริงๆ ครับ รสชาติอร่อย แถมด้วยน้ำจิ้ม แตงกวาดองก็อร่อยมากๆ อยากจะบอกว่าอร่อยกว่าสะเต๊ะหมูและตับหมูแท้ๆ เสียอีก

อาหารจานต่อมาก็เข้าขั้นอร่อยสี่ดาวทุกจาน เป็ดย่าง (เทียม) ปลาทอด (เทียม) ราดพริก ยำเนื้อ ยำถั่ว ยำผัก ไม่ว่าจะเป็นอาหารไทย อาหารจีน มีหมด และต้องยอมรับว่าอร่อยรสเลิศทุกจาน แถมยังทำได้เหมือนเนื้อสัตว์ของจริงด้วยผมเคยกินอาหารเจมามากพอสมควร แม้แต่อาหารเจแท้ๆ ที่เมืองจีนก็เคยกินมาแล้ว

เมื่อสมัยที่ผมไปทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยเซียะเหมินประเทศจีนสองปี ก็เคยไปกินอาหารเจลือชื่อของเมืองจีนมาแล้วที่ข้างหอพักของมหาวิทยาลัยเป็นวัดจีนตั้งอยู่บนภูเขา ที่นั่นมีร้านอาหารเจลือชื่อ ดังมากๆ ขนาดที่ว่าทั่วทั้งเมืองเซียะเหมินซึ่งเป็นเมืองเงียบๆ ไม่มีอะไรน่าเที่ยว น่าดู แต่ก็จะมีรถบัสคันใหญ่ บรรทุกนักท่องเที่ยวเข้ามาวันละหลายๆ คัน นักท่องเที่ยวเหล่านั้นทั้งจีนและฝรั่งไม่ได้มาเที่ยวเซียะเหมิน แต่มาเพื่อจะมากินอาหารเจที่วัดแห่งนี้ร้านนี้ดังไปทั่วโลกว่างั้นเถอะ

กุ๊กหรือพ่อครัวชั้นเอกของวัดนี้เป็นพระจีนทั้งสิ้น ใครที่เข้าไปกินอาหารจะเห็นครัวแบบเปิดโล่งโถงใหญ่โตมาก มองเข้าไปในครัวเห็นแถวยาวของเตาและกระทะตั้งอยู่บนเตาไฟร้อนแรงเรียงกันเป็นแถวไม่ต่ำกว่า 50 เตา คนที่มารับประทานร้านนี้เต็มร้านตลอดทุกงวด งวดหนึ่งๆ ไม่ต่ำกว่าสองร้อยคน

ร้านนี้เปิดขายเฉพาะอาหารกลางวันมื้อเดียวเท่านั้น เป็นร้านของวัด พ่อครัวและบริกรก็เป็นพระจีนทั้งหมด อาหารอร่อยมากๆ แต่เป็นอาหารพื้นๆ อย่างเช่น ผัดเต้าหู้ ผัดเปรี้ยวหวาน ผัดผักนานาชนิด และยังมีแกงชนิดต่างๆ อีกหลายอย่าง

แต่ใครเข้าไปกินจะสั่งอาหารเกินกว่า 3 อย่างไม่ได้ พระที่เป็นบริกรมารับคำสั่งอาหารจะดุคนกินว่าสั่งมากไปแล้ว เดี๋ยวกินไม่หมด ทุกคนเชื่อฟังเพราะพระดุมาก ดีไม่ดีจะโดนไล่ออกจากร้านทันที

อาหารอร่อยสมตามคำร่ำลือจริงๆ แต่เชื่อไหมครับว่าเปรียบเทียบกับอาหารเจที่ผมไปกินในงานรับเชิญครั้งนี้แล้ว ผมว่าอาหารที่ในงานอร่อยกว่าอาหารเจลือชื่อที่วัดเซียะเหมิน

ทั้งนี้เพราะอาหารที่วัดเป็นอาหารง่ายๆ พื้นๆ และก็อร่อยแบบอาหารง่ายๆ อาหารสด ผักกรอบ แกงซดอร่อยคล่องคอ แต่เป็นความอร่อยเรียบๆ ง่ายๆ

<< อ่านต่อหน้าที่ 2 >>