ทำไปได้ไง ใช้แค่วันละ 1 ดอลลาร์ สองหนุ่มสู่วิถี มัธยัสถ์

สองหนุ่มกับการหาคำตอบกับการใช้เงินวันละ 1 ดอลลาร์ หรือ 32 บาท ไทย เขาต้อง มัธยัสถ์ ขนาดไหนกัน และมันพอจริงหรือกันเงินเพียงแค่นี้

หลายคนกําลังวางแผนว่าจะใช้เงินมาเติมเต็มชีวิตให้ก้าวล้ํานําสมัย และสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นได้อย่างไร

แต่รู้หรือไม่ว่าในโลกใบเดียวกันนี้มีคนอีกหลายพันล้าน กลับต้องมานั่งขบคิดทุกวันว่า จะทําอย่างไรถึงจะใช้เศษเงินน้อยนิด ที่มีอยู่ประคองชีวิตให้ผ่านพ้นไปได้ในแต่ละวัน

สำหรับหลาย ๆ คน “ความยากจน” เป็นแค่เพียงคํานิยามที่ยากจะจินตนาการถึง โดยเฉพาะชาวอเมริกันส่วนใหญ่ที่ตลอดชีวิต อาจไม่เคยได้รู้จักหรือสัมผัสกับคําคํานี้ เหมือนกับคริส เทมเพิล

(Chris Temple) และ แซค อินกราสซี่ (Zach Ingrasci) สองหนุ่ม นักศึกษาชาวอเมริกัน ที่แม้จะร่ําเรียนมาด้านเศรษฐศาสตร์ แต่ก่อนหน้านี้พวกเขาเข้าใจเรื่องความยากจนและความเหลื่อมล้ําเฉพาะ

ที่อยู่ในตําราเท่านั้น

แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ เด็กหนุ่มทั้งสองตั้งใจว่าจะไม่ยอมปล่อยให้วันหยุดยาวหมดไปกับการท่องเที่ยวรื่นเริงใจเหมือนเคย แต่กลับตัดสินใจชักชวน ฌอน ลีโอนาร์ด (Sean Leonard) และ ไรอัน คริสตอฟเฟอร์เซน (Ryan Christoffersen) เพื่อนสุดซี้ของพวกเขาซึ่งเป็นครีเอทีฟหนังแพ็คกระเป๋าแล้วมุ่งหน้า ไปยังหมู่บ้านอันแร้นแค้นทางตอนใต้ของประเทศกัวเตมาลา

เพื่อไปสัมผัสกับรสชาติของความจนที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไร

เด็กหนุ่มทั้ง 4 คนไม่เพียงแค่ไปศึกษาวิถีชีวิตชาวบ้านที่นั่น แต่เพียงฉาบฉวย แต่พวกเขาได้ตั้งกติกาสุดท้าทาย ด้วยการลองเข้าไปใช้ชีวิตในแบบชาวบ้าน เพื่อที่จะค้นหาคําตอบว่า ชาวบ้านมีวิธีเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากอย่างไร โดยตั้งเป้าหมายว่าจะใช้จ่ายเงินให้เท่ากับรายได้ของชาวบ้านคือวันละ 1 ดอลลาร์ หรือ ประมาณ 32 บาทเท่านั้น!…พร้อมกับบันทึกเรื่องราวการใช้ชีวิตติดดิน แล้วถ่ายทอดออกมาผ่านหนังสารคดี “Living on One Dollar”

รสชาติชีวิตที่นั่นทําให้พวกเขาได้ค้นพบความเป็นจริงอันแสนขมขื่นว่า ภายใต้ความเจริญของอเมริกา

มีคนจํานวนหนึ่งต้องทนทุกข์ยากเพราะความเหลื่อมล้ําทางสังคม โดยในแต่ละวันชาวบ้านจะต้องทํางานอย่างหนักเพื่อแลกกับเงินเพียง 1 ดอลลาร์ ทว่าเงินจํานวนนั้นจะต้องนําไปแบ่งกันกินแบ่งกันใช้ทั้งครอบครัว และแน่นอนว่าข้าวปลาอาหารที่หามาได้ ก็ไม่สามารถชดเชยกับเรี่ยวแรงและพละกําลังที่สูญเสียไปได้เลยแม้แต่น้อย

คริสค้นพบว่า การใช้ชีวิตอยู่กับความยากจนที่แท้จริงนั้นไม่ได้ง่ายดายเหมือนที่เขียนไว้ในหนังสือ

ที่นั่นนอกจากพวกเขาต้องต่อสู้กับความหิวโหย เชื้ออีโคไลที่มากับอาหารและน้ําดื่มแล้ว ยังต้องต่อสู้กับความเครียดทางด้านการเงินในทุก ๆ วัน แต่ถึงอย่างนั้นความเข้มแข็งของชาวบ้านก็สร้างความหวังให้กับพวกเขาว่า อย่างไรเสียจะต้องมีหนทางอยู่รอด โดยพวกเขาจะร่วมกันเปลี่ยนแปลงชีวิตของชาวบ้านให้ดีขึ้นให้ได้

สารคดีเรื่องนี้ไม่เพียงตีแผ่ชีวิตอันแร้นแค้นของชาวกัวเตมาลาเท่านั้น แต่ยังช่วยกระตุ้นและสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คนตระหนักถึงความยากลําบากในการใช้ชีวิตของคนเหล่านี้ แล้วลดความทะยาน

อยาก ฟุ้งเฟ้อของตัวเองลง และหันไปสนใจคนยากไร้ที่ซุกซ่อนตัวอยู่ในทุกสังคม เพื่อช่วยบรรเทาความยากจนให้เบาบางลง แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีการบริจาคเงินหรือเรียกร้องสวัสดิการจากรัฐบาลให้พวกเขา แต่เป็นวิธีให้ความรู้แก่คนเหล่านั้นให้รู้จักใช้เครื่องไม้เครื่องมือ หรือทรัพยากรที่มีอยู่เป็นตัวช่วยให้ผ่านพ้นจากความยากจนนั้นไปได้

แปลกเลยที่สารคดีชุดนี้ได้รับรางวัลชนะเลิศสาขาสารคดียอดเยี่ยมที่ Sonoma International Film

Festival และได้รับการสนับสนุนจากราจีฟ ชาห์ (Rajiv Shah) เลขาธิการองค์กรเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศแห่งสหรัฐฯ (USAID) มูฮัมหมัด ยูนัส (Muhammad Yunus) นักเขียนรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ และแกรี่ รอสส์ (Gary Ross) ผู้กํากับหนัง The Hunger Games