รถแท็กซี่

20 นาทีบนรถแท็กซี่ที่ฉันได้ทำบุญโดยไม่รู้ตัว

วันนั้นฉันหมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องกินลิ้นเป็ดพะโล้ของโปรดให้ได้หลังจากไปไม่ทันเมื่อครั้งก่อน ฉันจึงรีบเดินลิ่วไปซื้อทันทีที่หมดธุระ แล้วฉันก็ได้ลิ้นเป็ดมาถุงใหญ่สมใจก่อนจะเรียกแท็กซี่เพื่อไปต่ออีกแห่งหนึ่ง

ฉันบรรจงวางของโปรดลงอย่างทะนุถนอม…

“ได้ยินว่าเจ้านี้อร่อยมากใช่ไหมคะ หนูว่าจะลองซื้อหลายครั้งแล้ว แต่เสียดายเงิน”

ฉันเงยหน้าขึ้น แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นว่าคนขับเป็นผู้หญิงวัยสี่สิบต้นๆ

“เก่งนะ เป็นผู้หญิงขับรถแท็กซี่ ไม่กลัวอันตรายหรือจ๊ะ” เธอยิ้มก่อนตอบว่า

“กลัวค่ะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เดิมแฟนหนูเขาขับ แต่ตอนนี้เกิดป่วยเป็นมะเร็ง หนูเลยต้องขับแทน แต่หนูก็เลือกลูกค้าค่ะ ถ้าเป็นกลางคืนหนูก็จะไม่รับผู้ชาย” แล้วเธอก็เล่าประสบการณ์ต่าง ๆ ให้ฉันฟังอย่างสนุกสนาน แต่จบลงด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองเมื่อพูดถึงอาการป่วยของสามี

ฉันเลยแนะนำอีกทางเลือกหนึ่งของการรักษาให้เธอ ซึ่งฉันเพิ่งเห็นข่าวในโทรทัศน์ เธอดีใจมาก เพราะหมออยู่ไม่ไกลและค่ารักษาก็ไม่แพง…ขณะที่ฉันกำลังอธิบายรายละเอียดรถก็แล่นผ่านมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

“ลูกสาวหนูเพิ่งเรียนจบจากที่นี่ค่ะ …” เธอพูดอย่างภาคภูมิใจ ฉันรู้สึกชื่นชมในความสามารถของเธอที่ขยันทำมาหากินส่งเสียลูกจนจบปริญญาตรี

“ตอนนี้เขายังไม่ได้งานประจำเลยรับทำนามบัตร…ก็พออยู่ได้ ไม่ต้องมารบกวนเรา ไม่งั้นหนูคงแย่ เพราะเดี๋ยวนี้รายได้ไม่ดีเหมือนแต่ก่อน”

เผอิญฉันนึกออกว่าที่ทำงานลูกกำลังต้องการคน เลยรีบจดที่อยู่ให้เธอพร้อมทั้งชื่อฉันในฐานะผู้แนะนำ ก่อนที่รถจะถึงจุดหมายพอดี

แต่พอแท็กซี่ลับตาไปเท่านั้นแหละ ฉันก็ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นว่าในมือไม่มีถุงลิ้นเป็ดพะโล้!

โธ่เอ๋ย…ในที่สุดฉันก็อดกินอีกจนได้…แต่เอาเถอะ ฉันภาวนาขอให้ฉันเป็นลูกค้าคนสุดท้ายของแท็กซี่คันนั้น เธอและครอบครัวจะได้กินลิ้นเป็ดที่อยากกินมานานเสียที

คืนนั้นฉันนอนนึกภาพครอบครัวของเธอนั่งล้อมวงกันกินลิ้นเป็ดอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะหลับไปด้วยความสุขใจ…แปลกนะ บางครั้งถ้าคิดดี ๆ ในท่ามกลางความเลวร้ายก็มีสิ่งที่ดีแอบซ่อนอยู่เหมือนกัน

รถแท็กซี่
Photo by Peter Kasprzyk on Unsplash

เหตุการณ์นี้ผ่านไปนานจนฉันลืมไปแล้ว จนกระทั่งวันหนึ่งลูกสาวเล่าให้ฉันฟังว่า มีเด็กมาสมัครงานโดยเอ่ยชื่อฉัน ฉันเองยังนึกไม่ออก จนกระทั่งได้รับโทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่คุ้นตา

“หนูคนขับรถแท็กซี่ค่ะ จำได้ไหมคะ หนูอยากขอบพระคุณที่กรุณาแนะนำหมอให้สามีหนู ตอนนี้เขาอาการดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ส่วนลูกหนูก็ได้ทำงานที่ทำงานลูกสาวคุณพี่…หนูดีใจมากค่ะ” เธอเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะพูดเสียงอ่อย ๆ ว่า

“แต่หนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่หนูเอาลิ้นเป็ดของคุณพี่ไปกิน เพราะตอนนั้นหนูไม่ทราบว่าจะคืนคุณพี่ได้ที่ไหน…เพิ่งจะได้เบอร์นี่แหละค่ะ”

สรุปว่าในเวลาเพียง 20 นาที ของการนั่งรถแท็กซี่ในวันนั้น ทำให้ฉันได้ทำบุญหลายอย่าง นับตั้งแต่ช่วยผู้ป่วยโรคมะเร็ง ต่อมาก็ช่วยให้คนมีงานทำ และที่สำคัญ ทำให้ผู้หญิงสู้ชีวิตคนหนึ่งได้มีความสุขและมีความหวังในวันที่เธอกำลังท้อแท้

การทำบุญจึงไม่ใช่อะไรที่ยากเย็นเลย ขอแค่เราไม่นิ่งดูดายในสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พอทำได้

ถ้าวันนั้นฉันไม่สนใจรับฟังเรื่องราวของคนขับแท็กซี่ เพียงเพราะเธอเป็นคนแปลกหน้า สามีและลูกของเธอก็คงไม่ได้รับความช่วยเหลือ และฉันเองก็คงไม่มีโอกาสทำความดีให้ได้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจยิ่งกว่าได้กินลิ้นเป็ดพะโล้หลายเท่านัก!

 

ที่มา  นิตยสาร Secret

เรื่อง  น้องเล็ก

Secret Magazine (Thailand)

IG @Secretmagazine


บทความน่าสนใจ

เศรษฐีตระหนี่ ทำบุญแล้วเสียดายทรัพย์ โดย ส.เขมรังสี (หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรํสี)

ปล่อยปลาราหู ทำบุญ…เพิ่มบาป!

5 ดาราพาลูกเข้าวัด หัดสร้างบุญแต่เล็กแต่น้อย – SECRET

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.