อยากจะสุขแบบ คริส หอวัง …ต้องคิดแบบบวกๆ
“ความรู้สึก” คงเป็นสิ่งเดียวในโลกที่ไม่มีขอบเขตหรืออยู่ในความควบคุมของใคร นอกเสียจากตัวเราเองเท่านั้นที่จะกำหนดว่า “แค่ไหนถึงจะสุข หรือเศร้าแค่ไหนถึงจะพอ” คริส หอวัง หรือ คริส – ศิริน หอวัง เป็นนักแสดงสาวฉายาหมวยอินเตอร์หรือสาวหมวยร้อยล้าน ที่แจ้งเกิดอย่างสง่างามจากภาพยนตร์โรแมนติกคอมเมดี้เรื่อง รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ภาพยนตร์ซึ่งทำรายได้สูงสุดของปี 2552
คริสอธิบายถึงความสุขในแบบของเธอว่า เป็นความสุขง่าย ๆ ที่เน้นการอยู่กับปัจจุบัน เช่น ดูทีวี เล่นกับน้องหมาหรือทำอะไรก็ได้ แต่ขอให้วันนี้เรา “ได้ทำ” ก็พอ เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน วันนี้เป็นอย่างนี้ แต่พรุ่งนี้อาจจะไม่มีอะไรเหมือนวันนี้เลยก็ได้ ถ้ามีโอกาสเข้ามาก็ขอให้รีบคว้า รีบทำก่อนเลย
นอกจากนี้คริสยังเชื่อในเรื่องการคิดบวก เพราะไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร ถ้าเรามองทุกอย่างในทางที่ดี เราก็จะสามารถ“ตั้งรับ” กับสิ่งนั้นได้ และ “มีความสุข” กับมันได้ไม่ยาก
ยิ่งแข่งยิ่งแพ้…แข่งกับตัวเองดีที่สุด
คริสเริ่มเรียนบัลเลต์ตั้งแต่ 5 ขวบ เพราะได้แรงบันดาลใจจากการดูภาพยนตร์เรื่อง Flashdance พอเรียนไปสักพัก คริสเกิดทำคะแนนได้ดี ได้ที่ 1 อยู่บ่อย ๆ เด็ก 5 ขวบอย่างคริสจึงเริ่มรู้สึก (ไปเอง) ว่า “ฉันเก่ง”
แค่นั้นยังไม่พอ คริสยังรู้สึกว่าจะมีใครเก่งกว่าไม่ได้ เราต้องเป็นที่ 1 เท่านั้น ที่ 2 ที่ 3 ก็ไม่เอา ไป ๆ มา ๆ ความรู้สึกแบบนี้ทำให้คริสเริ่ม “แข่งกับเพื่อน” โดยไม่รู้ตัว และเริ่มฝึกซ้อมให้หนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้คริสเปลี่ยนความคิดและจำได้แม่นไม่มีวันลืม…เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยเรียนมัธยมที่สหรัฐอเมริกา
ตอนนั้นโรงเรียนกำลังคัดตัวนักแสดงละครเวที เด็ก ม. 5 อย่างคริสก็ลงคัดเลือกกับเขาด้วยโดยวางเป้าหมายไว้ที่บทเด่นที่สุดของเรื่อง (ปกติเด็กม. 6 มักได้รับเลือก) หลังจากพยายามซ้อมด้วยความอดทนและมุ่งมั่น คริสก็ได้รับเลือกให้เล่นบทนี้สมใจ นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เท่านั้น เพราะยังมีงานที่หนักกว่ารออยู่ข้างหน้า นับจากนี้ไปตลอดทั้ง 3 เดือน คริสต้องฝึกซ้อมอย่างหนักพร้อม ๆ กับรักษาร่างกายให้ดีที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้วตัวสำรองทั้ง 3 คนที่อาจารย์เตรียมไว้ก็อาจขึ้นมาแทนที่คริสได้ตลอดเวลา

แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อวันหนึ่งคริสเกิดบาดเจ็บที่เอ็นร้อยหวายขณะฝึกซ้อม ด้วยความกลัวว่า “ถ้าแสดงอาการให้คนอื่นเห็น คริสอาจจะถูกเปลี่ยนตัวได้” คริสจึงตัดสินใจกินยาแก้ปวดบรรเทาอาการเอง วันแรกก็แค่ 2 เม็ด วันต่อ ๆ มาก็เพิ่มเป็น 4 – 6 – 8 เม็ด และเริ่มกินแบบไม่นับชั่วโมงเป็นอย่างนี้ทุกวัน ๆ
ในที่สุด วันแสดงจริงก็มาถึง คริสกำลังจะกินยาแก้ปวดตามปกติ แต่วันนั้นไม่รู้นึกอะไรขึ้นมา ลองนับยาในมือดูและปรากฏว่า “มีมากถึง 16 เม็ด!” คริสตกใจมากว่าตัวเองเจ็บถึงขนาดนี้เลยหรือ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ถ้าไม่กินเลยก็คงไม่ไหว สุดท้ายคริสจึงตัดใจกินยาแก้ปวดแค่ 4 เม็ดพอ (ตลอดทั้ง 8 รอบการแสดง)

แม้ว่าการแสดงจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ได้รับคำชมมากมาย แต่คริสกลับต้องอยู่ในสภาพใช้ไม้เท้าช่วยเดินนานเป็นเดือน ๆ เพราะเอ็นร้อยหวายอักเสบอย่างหนัก แม้กระทั่งทุกวันนี้อาการก็ยังไม่หายขาด เวลาหนาว ๆ จะเจ็บแปล๊บขึ้นมาทุกที
คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป>>>