พญาวานรยอดผู้นำ นิทานธรรมะสอนใจ ผู้บริหาร

ทำไมนิทานธรรมะเรื่องนี้จึงเป็นนิทานธรรมะสอนใจผู้บริหาร ตามจริงน่าจะเป็นเตือนใจท่านผู้บริหารเสียมากกว่า หากได้ลองอ่านดูแล้วจะเห็นอะไรมากกว่าบทบาทของ ผู้บริหาร

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองพาราณสี คนดูพระอุทยานพบผลไม้ประหลาดสีทองมีกลิ่นหอมลอยมาในสระน้ำของพระอุทยาน จึงนำขึ้นถวายพระราชา

พระราชาเห็นผลไม้นั้นก็ประหลาดใจ จึงประกาศหาผู้รู้มาแถลงว่านี้มันคือผลไม้อะไร นายพรานคนหนึ่งรู้จักผลไม้นี้เป็นอย่างดีจึงเข้าเฝ้าพระราชา

“ผลไม้ที่มีเปลือกสีทองอร่ามส่งกลิ่นหอมในถาดทองเบื้องหน้านี้คือ มะม่วง พ่ะย่ะค่ะ เป็นผลไม้ที่อยู่ในป่าหิมพานต์”

พระราชาสดับดังนั้นจึงโปรดให้ผ่าผลมันออกแล้วเสวยผลมะม่วงนั้น

“ช่างเป็นผลไม้ที่อร่อยจริง ๆ ข้าอยากได้พันธุ์ของมันมาปลูกไว้ในเมืองของเรา พราน เจ้าพอจะนำทางเราและเหล่าเสนาไปนำต้นมะม่วงมาได้หรือไม่”

“ยินดีพ่ะย่ะค่ะ”

จากนำพระราชาทรงเรือพร้อมด้วยเหล่าเสนา และมีนายพรานเป็นผู้นำทางมุ่งหน้าเดินทางไปยังป่าหิมพานต์ พอถึงจุดที่มีต้นมะม่วงผลสีทองส่งกลิ่นหอม พระราชาทรงอยากเสวยผลมะม่วง จึงทรงให้เหล่าเสนารอบต้นเพื่อสอยผลมะม่วงเหล่านั้น

ฝูงลิงที่กินมะม่วงเป็นอาหารอยู่แล้วก็กระโดดปีนป่ายมา พระราชาทอดพระเนตรดังนั้นก็ให้เหล่าเสนายิงธนูสังหารเสีย พญาวานร ลิงเผือกที่ตัวใหญ่ผิดลิงธรรมดาเกรงว่าบริวารจะเป็นอันตราย จึงเรียกบริวารให้กระโดดข้ามไปยังต้นไม้อีกต้นเพื่อหนีธนู แต่ด้วยต้นไม้นั้นมันไกลเกินกว่าที่จะกระโดดไปถึงทันที

พญาวานรจึงผูกเถาวัลย์ไว้กับเอวแล้วสละตนกระโดดพุ่งไปอีกต้นไม้ แล้วตะโกนให้บริวารปีนเถาวัลย์นั้นมา พระราชาทอดพระเนตรเห็นดังนั้น ทรงประทับพระทัยในการกระทำของพญาวานร จึงทรงสั่งห้ามเหล่าเสนายิงธนู พระองค์ทอดพระเนตรจึงถึงลิงตัวสุดท้าย ลิงตัวนี้มีอาฆาตแค้นต่อพญาวานรจึงคิดเห็นเป็นโอกาสที่จะสังหารพญาวานร มันจึงกระโดดลงบนหลังของพญาวานรหลายครั้ง จนพญาวานรร่วงลงมาบนพื้นได้รับบาดเจ็บสาหัส

พระราชารีบเข้าไปดูอาการของพญาวานรด้วยพระเมตตา พระองค์โปรดให้พยาบาลพญาวานร แต่ร่างกายอันระบมของพญาวานรไม่สามารถทนต่อบาดแผลที่ได้รับ พระราชาตรัสถามพญาวานรว่า

“ทำไมพ่อลิง ไม่หนีเอาตัวรอดไป มาห่วงใยคนอื่น จนตนเองต้องเดือดร้อนเช่นนี้”

“ข้าเป็นหัวหน้าของพวกเขา ข้าจะทอดทิ้งให้เขาตกอยู่อันตรายได้อย่างไร พวกเขาต้องปลอดภัย ถึงแม้ข้าต้องตาย ก็ถือได้ว่าข้าทำหน้าที่ของหัวหน้าได้ดีเยี่ยมแล้ว”

พอจบคำพูดพญาวานรก็สิ้นใจ พระราชาทรงเสียพระทัยแล้วตรัสขึ้นว่า

“เจ้าเป็นถึงสัตว์เดรัจฉา แต่มีน้ำใจที่ประเสริฐ ผิดกับข้าเป็นที่พระเจ้าแผ่นดิน ยังไม่มีน้ำใจแก่พสกนิกรเช่นเจ้า ข้าจะจดจำเจ้าไว้ แล้วยึดเจ้าเป็นแบบอย่าง”

ที่มา : 84000.org

Photo by chuttersnap on Unsplash

บทความน่าสนใจ

โลกโซเชียลแซ่ซ้อง Mark Rutte นายกฯ เนเธอร์แลนด์ สุดยอดผู้นำติดดิน !!!

อากะ ฉลองความสำเร็จครบรอบ 10 ปี แห่งความเป็นผู้นำด้านยากินิคุ

นิทานธรรมะสอนใจ เรื่อง อเวจีมหานรก – นิทานชาดก 500 ชาติ

เต่าขี้โอ้อวด นิทานสอนใจคนชอบคุยโว

พญาลิงเจ้าปัญญา นิทานธรรมะสอนใจให้ใช้ปัญญาไหวพริบ

กวางน้อยอกตัญญู นิทานธรรมะสอนหลานรักจากท่าน ว.วชิรเมธี

ชายผู้รวยจากซากหนูตาย นิทานธรรมะสอนใจ นักขาย

โมเมนต์น่ารัก คุณพ่อติดอ่างพยายามอ่านนิทานกล่อมลูกสาวนอน

นิทานธรรมะชาดก 500 ชาติ เรื่อง เหตุที่พระพุทธเจ้าต้องมีอายุ 80 ปี