คู่รักใจบุญ รับเลี้ยงเด็กป่วยระยะสุดท้ายและเด็กพิเศษที่ถูกทอดทิ้ง

คำว่า “ใจบุญ” ยังน้อยไปสำหรับครอบครัวเมริเดธ บรรดาเพื่อนฝูง ญาติพี่น้องและคนรู้จักต่างเปรียบ คู่รักใจบุญ คู่นี้ว่าเป็นเทวดาเสียด้วยซ้ำ

คู่รักเพศเดียวกัน มิสตี้ เมริเดธ (Misty Merideth) และภรรยาอาศัยอยู่ในเมืองเบธานี รัฐโอคลาโฮมา ตอนนี้ทั้งคู่กำลังอยู่ในระหว่างดำเนินการยื่นเรื่องขออุปถัมภ์เด็กคนที่ 9 ให้มาอยู่ที่บ้านอุปถัมภ์ของเธอ ทั้งคู่รับเลี้ยงเด็กที่ป่วยระยะสุดท้ายหรือเด็กพิเศษ ซึ่งเด็กสองประเภทนี้จะหาบ้านมารับอุปถัมภ์ได้ยากมาก

อย่างไรก็ตาม ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งคู่เพิ่งสูญเสียเด็กในอุปถัมภ์ไป 2 คนเพราะโรคร้าย อีก 5 คนนั่งวีลแชร์ ดังนั้นเวลาพาเด็ก ๆ เดินทางไปไหนมาไหนหรือแม้แต่ในละแวกบ้านจึงเป็นเรื่องลำบากมาก เพราะที่บ้านมีเพียงรถหนึ่งคันแถมยังไม่มีอุปกรณ์ยกรถวีลแชร์ด้วย แต่ครอบครัวเมริเดธก็ยังไม่มีกำลังพอที่จะซื้อหาอุปกรณ์มาติดตั้งใหม่

มิสตี้บอกว่า เด็ก ๆ เหล่านี้สมควรได้รับอะไรที่มากกว่าการวินิจฉัยว่าป่วยเป็นโรคหรือข้อจำกัดของร่างกายตัวเอง เด็ก ๆ มีความสามารถที่จะทำอะไรมากมายหากผู้ใหญ่ใส่ใจช่วยส่งเสริม

ในที่สุดก็เหมือนสวรรค์มีตา เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา เรื่องราวของครอบครัวเมริเดธรู้ไปถึงโรงพยาบาล Bethany Children’s Rehabilitation Hospital จึงจับมือกับโรงเรียน Bethany Public Schools มอบรถบัสที่ติดตั้งอุปกรณ์ยกรถวีลแชร์ ให้ครอบครัวใจบุญนี้ 1 คัน ฟรี !

คงไม่ต้องบอกว่ามิสตี้จะดีใจขนาดไหน เธอบอกว่า รถบัสคันนี้จะช่วยให้เธอและภรรยาพาเด็ก ๆ ออกไปดูโลก ไปผจญภัยได้อีกมากมาย และไม่ต้องเครียดหรือบาดเจ็บจากการที่ต้องย้ายเด็ก ๆ เข้าออกรถวีลแชร์อีกต่อไป

เมื่อข่าวการได้รับบริจาครถบัสแพร่กระจายออกไป บรรดาธุรกิจห้างร้านในท้องถิ่นก็พากันมาทำอะไรน่ารัก ๆ ให้ครอบครัวใจบุญนี้ ด้วยการตกแต่งรถให้โดดเด่นดูสนุกสนาน มีการวาดภาพรถด้วยธีมซุปเปอร์ฮีโร่ เขียนชื่อเด็ก ๆ ทุกคนไว้บนผนังด้านในของตัวรถ ซึ่งทั้งหมดนี้ทำให้ด้วยใจล้วน ๆ ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ

นอกจากนั้นยังเปลี่ยนยางล้อรถให้ใหม่ เปลี่ยนเบรค เปลี่ยนโชค และปรับจูนรถให้ใหม่ มิสตี้เล่าว่า เด็ก ๆ มีความสุขกับรถคันใหม่มาก ๆ และตั้งตาคอยที่จะได้ออกเดินทางพร้อมหน้าครอบครัวเป็นครั้งแรก !

ครอบครัวเมริเดธซาบซึ้งในน้ำใจที่หลั่งไหลมาอย่างล้นหลาม และหวังว่าความสนใจที่ได้รับจากสื่อต่าง ๆ นี้จะช่วยให้เด็กอื่น ๆ ที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกันนี้ได้พบบ้านที่รับอุปการะด้วยความรักต่อไป

มิสตี้บอกว่า ครอบครัวของเธออยากจะขอให้คนอื่น ๆ ออกมาแสดงตน รับอุปการะ หรือรับเป็นบ้านอุปถัมภ์บรรดาเด็ก ๆ ที่ต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ เพราะเด็ก ๆ สมควรได้รับความรักและการใส่ใจเป็นอย่างยิ่ง