เคยได้ยินที่ใครหลายๆ คนมักจะพูดกันว่า ชีวิตของคนเรานี้แสนสั้น จงอย่าใช้เวลาที่เหลือไปจมอยู่กับความทุกข์นานๆ เลย ปัญหาที่เจอทุกอย่างมีทางแก้ ถ้าเราปล่อยมันให้ผ่านไปไม่ได้ เราก็ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อแก้ไขมันต่อไป อย่าไปกลัวว่าชีวิตจะเจอกับอะไรที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์เลย ให้คิดเสียว่าทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ทุกอย่างมีเกิดขึ้นก็ต้องมีดับลง ดั่งคำสอนทางศาสนาพุทธที่เราเคยได้ยินกันมาตั้งแต่เด็กยังไงล่ะคะ หากเราคิดและทำใจให้ยอมรับความจริงในทุกเรื่องได้ จิตใจเราจะไม่รู้สึกทุกข์อะไรทั้งนั้นเมื่อต้องเจอกับเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านเข้ามา เพราะเราจะรู้ว่าเดี๋ยวเรื่องแย่ๆ นั้นมันก็จะผ่านไป
แต่หากใครยังไม่พร้อมที่จะยอมรับความจริง แน่นอนว่าความทุกข์ใจจะต้องมาเยือนแน่นอน ทั้งๆ ที่รู้ว่าโลกนี้นั้นเต็มไปด้วยปัญหา แต่ใจก็ยังไม่พร้อมที่จะยอมรับอะไรทั้งนั้น บางคนแยกไม่ออกนะคะว่าปัญหากับความทุกข์มันคนละอย่างกัน เป็นคนละส่วน ปัญหามันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา มันมีขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ความทุกข์มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจ โดยเฉพาะเรื่องการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่ทำให้เกิดความทุกข์ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือ การที่เราทำใจให้ยอมรับความทุกข์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ต่างหาก สองสิ่งนี้ต้องแยกกันให้ออกค่ะ
ฉะนั้น เรามาฝึกใจของตัวเองให้ยอมรับความจริงให้ได้กันดีกว่า โดยอาจจะเริ่มจากการยอมรับสิ่งน่าเศร้าที่มักจะเกิดขึ้นในชีวิตของคนเราในยุคนี้กันบ่อยๆ ซึ่งแต่ละคนก็มีเรื่องราวที่ต้องเจอแตกต่างกันไป แต่เอาเข้าจริงๆ ก็มีเรื่องราวคล้ายๆ กัน มาดูกันค่ะว่าความจริงเหล่านี้มีอะไรกันบ้าง ใครเคยเจอเรื่องราวตรงกับข้อไหน ทำใจยอมรับมันให้ได้ และพยายามคิดเสียว่า เราไม่ได้เจอเรื่องราวแบบนี้คนเดียว แต่เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ จะมากหรือน้อยก็ต่างกันออกไป ไปดูกันว่าความจริงของชีวิตที่คนเรามักต้องเผชิญ และต้องทำใจยอมรับมันให้ได้นั้นมีอะไรบ้าง
>> ไม่อยาก และไม่พร้อมยอมรับการเปลี่ยนแปลง <<
สิ่งที่ทำให้คนเราไม่ก้าวหน้าหรือพัฒนาไปไหนสักทีก็คือ ความกลัว และการไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลง และมักคิดเสมอว่าการที่จะต้องทำอะไรใหม่ๆ คนจะไม่ยอมรับ สิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งการไม่พาตัวเองไปสู่การพัฒนาในหลายสิ่ง และความไม่อยากหรือไม่พร้อมเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นตัวที่คอยฉุดรั้งไม่ให้เราก้าวไปไหน แม้หลายคนจะมีความฝัน มีความอยากทำนั่น อยากทำสิ่งนี้ แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความกลัวการเปลี่ยนแปลง หรือที่เรียกว่าไม่กล้าก้าวออกมาจาก Comfort Zone นั่นเอง
เรามักเคยได้ยินที่คนอื่นพูดว่า ติดอยู่ใน Comfort Zone หรือติดอยู่กับอะไรเดิมๆ ที่เคยทำมา ไม่กล้าที่จะทำอะไรที่ต่างจากสิ่งที่เคยทำ บางคนไม่ได้ติดอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ เพียงแค่ว่าไม่อยากและเลือกที่จะทำแบบเดิม ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง บางคนก็ยอมที่จะทุกข์ใจต่อไป เพราะมักคิดว่าถึงเปลี่ยนแปลงไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา หรือคิดว่าเปลี่ยนไปแล้วอาจจะแย่ลงกว่าเดิม แต่ก็นั่นแหละที่ถึงจุดหนึ่งในชีวิตแล้ว คุณก็จะกลับมาที่ความคิดว่าถึงเวลาหรือยังที่คุณจะต้องเปลี่ยนแปลงเสียที ไม่ว่าจะเปลี่ยนแปลงความคิด เปลี่ยนแปลงนิสัย ฯลฯ ซึ่งเมื่อไรที่คุณมาถึงจุดนั้นแล้วก็อย่าได้มองมันแย่ๆ หรือหลีกเลี่ยงมัน เพราะลึกๆ แล้วตัวคุณเองนั่นแหละที่กำลังเตือนตัวเองว่าถึงเวลาที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
