กฎแห่งกรรมหลวงพ่อจรัญ สร้างกรรม กินอาหารที่ยายถวายพระ
เรื่องเล่าตอนหนึ่งเกี่ยวกับ กฎแห่งกรรมหลวงพ่อจรัญ
ตอนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมยังอยู่กับยาย ยายให้เอาอาหารไปถวายพระ แล้วเราก็เอาไปทานเสียเองทั้งคาวทั้งหวาน แล้วก็บอกว่าไปถวายสมภาร เดินจากบ้านไปไม่มีรถหรอก เดินไปเป็นระยะทาง 1 กิโลเมตร อาตมาไปก็ไปเจอเพื่อนนักเรียนที่สร้างความดีมาด้วยกัน หนีโรงเรียนกันสะบัด เพื่อนบอกว่ายังไม่ได้กินข้าวเลย เราก็นึกเลยว่าจะเอาไปให้พระทำไม เราก็ยังไม่ได้กินเลย พรรคพวก 4-5 คนด้วยกันก็เห็นด้วย ตั้งวงกินกันเสียเลย เรียบร้อย ล้างปิ่นโตเสร็จกลับบ้าน
ยายถามว่าไปวัดเจอสมภารไหมล่ะ บอกยายว่าผมไม่ได้ขึ้นกุฏิหรอก ให้เด็กมันถ่ายปิ่นโตให้แล้วผมก็มา ยายบอกว่าต่อไปนี้ต้องรับพรสมภารด้วยนะ แล้วก็มาบอกยาย ยายจะได้ชื่นใจแล้วบอกท่านด้วยว่า ยายให้เอาอาหารมาถวาย
วันหลังเอาอีกแล้ว ให้ไปอีกก็เจอเพื่อนอีก โรงเรียนปิดก็แบบเดิม กินเสร็จแล้วไปตีผึ้งต่อ ยายถามว่า เจอสมภารไหม ก็ตอบไปว่า เจอครับ รับพรเสร็จผมก็มา แท้ๆ สมภารดันมาอยู่บนบ้านเรา มาไม่บอกเราเลย มานั่งตั้งนานแล้ว
วันนั้นสมภารไปฉันบ้านใต้ ฉันเสร็จแล้วมานั่งคุยกับยาย แวะมาเยี่ยมยาย เราไม่รู้ไม่บอกเรา ไม่ทันแหงนดูบนบ้าน สมภารนั่งยิ้ม ยายเป็นคนใจบุญ พระชอบมาเยี่ยม แต่อาตมารำคาญ พอสมภารกลับไปแล้วโดนหนัก ยายบอกว่าบาป ถามว่านี่กี่เที่ยวแล้ว เราก็บอกว่า 2 เที่ยวแล้วครับ
ยายบอกว่า “ต้องเป็นเปรต ปากเท่ารูเข็ม กินข้าวไม่ลง” เราไม่เชื่อหรอก คิดว่าหลอกเรา แต่เราไม่พูด เถียงไม่ได้
กระทั่งวันหนึ่งคอหักจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้องใส่เฝือก ทำให้อ้าปากไม่ขึ้น หิวน้ำเหลือเกิน แต่ก็กินไม่ได้ ต้องหยอดด้วยหลอดกาแฟ ต้องดูด ดูดก็ไม่เข้า เวลาฉันเช้าก็ใส่เข้าไปข้างๆ กินอะไรไม่ได้จริงๆ ตั้ง 50 วัน นอกเหนือจากกินไม่ได้แล้ว พูดไม่ได้ด้วย พออ้าปากมากๆ ไอ้ข้างบนขบแล้วเลือดไหล จะกินอะไรก็ต้องป้อน
เราต้องมาทรมาน เลยนึกถึงคำยายว่า “ต้องเป็นเปรตเพราะไปกินข้าวที่ให้ถวายพระ”
เรื่องเล่านี้เรียบเรียงมาจากหนังสือกรรมและการแก้กรรม สำนักพิมพ์ Love Books
บทความน่าสนใจ
หลวงพ่อจรัญสอนกรรมฐาน ฝึกทำ “พองยุบ” ทีละขั้นตอน
