ถาม
การแผ่เมตตาและถวายอาหารพระพุทธรูป ท่องภาษาพระไม่ได้ ท่องเป็นคำแปลแทนได้ไหม
ตอบ
การแผ่เมตตาต้องแผ่ด้วยใจที่ปรารถนาดี ใจที่เอื้ออาทร ใจที่มีมิตรไมตรี การท่องสัพเพสัตตาถ้าไม่ได้มาจากใจก็ไม่สำเร็จเป็นเมตตา แต่ถ้าใช้ใจถึงใจ นึกเป็นภาษาอย่างที่เราพูดก็ใช้ได้แล้ว การถวายอาหารพระพุทธรูปก็เหมือนกัน
สงสัยกันไหมว่า ทำไมต้องมีประเพณีถวายอาหารพระพุทธรูป ที่จริงการถวายอาหารพระพุทธรูปเป็นประเพณีที่เราทำตามพระเถระรูปหนึ่งคือ พระอานนท์ พระอานนท์เป็นพระที่คอยดูแลอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า เวลาพระพุทธเจ้าเสด็จไปไหนพระอานนท์จะเป็น ปัจฉาสมณะ คอยถือบาตรและจีวรของพระพุทธเจ้าเดินตามหลัง เพราะพระสมัยก่อนเวลาเดินทางท่านไม่ได้ห่มจีวร แต่จะนำจีวรมาพับสะพายบ่า ไม่ก็พาดไหล่ บางทีก็ให้พระลูกศิษย์ถือให้ จะห่มเฉพาะตอนเจอผู้คน เพราะถ้าห่มขณะเดินทางเดี๋ยวโดนกิ่งไม้เกี่ยวจีวรขาด ดังนั้นท่านจะนุ่งเพียงสบง สวมอังสะ ส่วนจีวรนั้นจะห่มเป็นระยะๆ
เวลาพระพุทธเจ้าเสด็จถึงสถานที่ที่จะทำ ภัตตกิจ คือ ฉันภัตตาหาร พระอานนท์ก็จะรับบาตร จัดเสนาสนะคือสถานที่ให้พระพุทธเจ้าเสวยอาหาร คอยเก็บบาตร ล้างเช็ดให้อย่างดีและดูแลพระพุทธเจ้าทุกเรื่อง
ครั้นเมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว พระอานนท์ก็ยังเก็บบาตรของพระพุทธเจ้าไว้ ไม่ว่าไปไหนก็นำบาตรของพระพุทธเจ้าไปด้วย ก่อนจะฉันภัตตาหาร ด้วยความเคยชินและต้องการรำลึกถึงพระพุทธเจ้า ก็จะจัดอาหารให้พระพุทธเจ้าก่อน แล้วชาวพุทธก็ทำตามเรื่อยมา ถ้าเราจะไม่ถวายก็ได้ แต่ทำแล้วก็ดี เป็นการรำลึกถึงพระคุณขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นอามิสบูชา คือการบูชาด้วยวัตถุสิ่งของอย่างหนึ่ง
พระอาจารย์มานพ อุปสโม : พระอาจารย์ผู้ไขปัญหา
หากผู้อ่านมีปัญหาหนักใจ ต้องการคำแนะนำแฝงด้วยแนวคิดทางธรรม สามารถส่งคำถามมาได้ที่
นิตยสาร Secret คอลัมน์ Dhamma Daily หรือ dhammadaily2015@gmail.com
