ความลำบากและคำสบประมาทอาจทำให้หลายคนท้อแท้ แต่ผมกลับมองว่าสิ่งเหล่านี้คือแรงผลักดันที่ทำให้อยากมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม เปรม จันทะวงค์
ผมเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่ผมยังไม่เกิด พ่อเคยมาหาบ้างเป็นบางครั้ง แต่ไม่นานก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต
ตอนเด็ก ๆ สภาพความเป็นอยู่ของผมไม่ดีนัก แม่ต้องไปทำงานเป็นลูกจ้างร้านขายยา ทุกวันหลังเลิกเรียน ผมตามไปอยู่กับแม่ที่ที่ทำงานเพราะผมติดแม่มาก แต่เจ้าของร้านไม่ชอบที่มีเด็กไปวุ่นวาย แม่จึงพาผมไปฝากให้คนรู้จักช่วยเลี้ยง เวลาผมร้องไห้คิดถึงแม่ พี่เลี้ยงชอบตีผม บางทีก็ผลักผมตกบันได แต่ผมไม่ได้บอกแม่เพราะเห็นว่าแม่เหนื่อยมากแล้ว
ตอนอยู่ ป. 5 แม่ทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมเห็นว่าแม่ได้งานที่ใหม่แล้ว จึงขอกลับไปอยู่กับแม่ โชคดีที่ที่ทำงานใหม่ของแม่ไม่ว่าอะไรเวลาที่ผมไปหาแม่หลังเลิกเรียน ผมจึงได้กลับมาอยู่กับแม่อีกครั้ง
แม่มีรายได้วันละร้อยกว่าบาทเท่านั้นผมกับแม่จึงกินอาหารกันตามมีตามเกิด และอาหารก็แย่ลงเรื่อย ๆ จนช่วงหนึ่งเราต้องเก็บผักกาดที่ร้านอาหารในห้างคัดทิ้งมากินกับไข่และข้าวเปล่าทุกวัน แต่ผมคิดว่ายิ่งลำบากมากเท่าไร ยิ่งต้องไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ผมตั้งใจไว้ว่า ในอนาคตผมต้องหาเงินมาช่วยแบ่งเบาความเหนื่อยของแม่ให้ได้
ช่วงขึ้นมัธยมต้น ผมได้เข้าเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัด เพราะได้โควตาพิเศษด้านดนตรี เนื่องจากผมเล่นเมโลเดี้ยนได้ นอกจากนั้นยังได้ทุนการศึกษา ช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายของแม่ได้อีกด้วย
ระหว่างเรียนมีรุ่นพี่ที่จบจากโรงเรียนไปเป็นนักเรียนทหารอากาศกลับมาแนะแนวรุ่นน้อง เขานำโบรชัวร์โรงเรียนทหารอากาศมาแจก แล้วถามผมว่าสนใจไหม ผมสนใจมาก ตั้งใจว่าต้องสอบให้ติดเพื่อชีวิตที่ดีกว่า เพื่อนบางคนพอรู้ความตั้งใจของผม เขาก็บอกว่า
“หน้าอย่างแกสอบไม่ได้หรอก ขนาดคนเก่งของโรงเรียนบางคนยังสอบไม่ติดเลย”
ผมเก็บคำสบประมาทไว้ในใจและคิดว่าต้องลบคำสบประมาทนี้ให้ได้ และในที่สุดผมก็สอบติดจริงๆ
ช่วงที่ผมเป็นนักเรียนโรงเรียนทหารอากาศ พอมีเวลาว่างก็หารายได้พิเศษโดยการไปเล่นดนตรีเปิดหมวกตามสถานีรถไฟฟ้า มีบางคนโยนเหรียญ 50 สตางค์มาให้แล้วก็หัวเราะเยาะอย่างสนุกสนาน แต่ผมไม่สนใจผมทำงานสุจริต และรายได้ที่ได้มาเมื่อรวมกับเงินเดือนนักเรียนโรงเรียนทหารอากาศ ผมก็สามารถเอาไว้จับจ่ายใช้สอยในชีวิตประจำวัน และสามารถแบ่งให้แม่ใช้ได้อีกด้วย
ชีวิตที่ผ่านมาทำให้ผมรู้ว่า ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร เราต้องไม่กลัว และต้องมีความหวังว่า มันต้องมีวันที่ดีสำหรับเราเสมอ
Secret BOX
อย่าอยู่อย่างกลัวตาย แต่จงอยู่อย่างมีความหวัง
จ่าอากาศโท เปรม จันทะวงค์
เรื่อง: จ่าอากาศโทเปรม จันทะวงค์ เรียบเรียง: อุรัชษฎา ขุนขำ
ภาพ: สรยุทธ พุ่มภักดี สไตลิสต์: ณัฏฐิตา เกษตระชนม์
บทความน่าสนใจ