Q: เคยฟังธรรมมาว่า ถ้าเผชิญความตายด้วยใจสงบหรือวางจิตให้เป็นกุศล จิตจะสามารถไปสู่สุคติได้ แต่ในกรณีแม่ของดิฉัน ท่านเป็นโรคอัลไซเมอร์ จำไม่ได้แม้กระทั่งว่าตัวเองเป็นใคร ดิฉันควรจะช่วยท่านอย่างไรดีคะ
A: คนที่เป็นอัลไซเมอร์นั้น ถึงแม้สมองจะบกพร่องจนจำอะไรไม่ได้แม้กระทั่งตัวเอง และไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นได้ แต่จิตจะมีความสามารถในการรับรู้อารมณ์อันเป็นกุศลได้ในระดับหนึ่ง และเป็นไปได้ว่าเขาอาจมีความรู้สึกตัวเป็นพักๆ มีคนเล่าว่า เคยเห็นแม่ของตนซึ่งเป็นอัลไซเมอร์อย่างหนัก บางช่วงก็ลุกขึ้นมาสวดมนต์เวลาอยู่ลำพังในห้องนอน ดังนั้นสิ่งที่คุณควรทำคือ คุยเรื่องดีๆ กับท่าน พูดถึงบุญกุศลที่ท่านเคยทำหรือความดีที่ท่านภาคภูมิใจ อ่านหนังสือธรรมะให้ท่านฟัง ชวนท่านสวดมนต์ย่อๆ ใจอันเป็นกุศลของคุณก็จะสามารถสื่อไปถึงใจของท่านได้ไม่มากก็น้อย คุณควรทำเช่นนี้เป็นประจำแม้ในยามที่ท่านป่วยหนักและใกล้เสียชีวิต ความรู้สึกดีๆ ที่ท่านได้รับจากคุณหรือจากการทำสิ่งดีๆ ร่วมกับคุณ จะช่วยให้ท่านพบกับความสงบในวาระสุดท้ายได้
พระไพศาล วิสาโล พระอาจารย์ผู้ไขปัญหาธรรม
หากผู้อ่านมีปัญหาหนักใจ ต้องการคำแนะนำแฝงด้วยแนวคิดทางธรรม สามารถส่งคำถามมาได้ที่
นิตยสาร Secret คอลัมน์ Dhamma Daily หรือ dhammadaily2015@gmail.com
