มาร์ค ธาวิน พี เซียวตง เจ้าของร้าน Mark Thawin Ultimate Hair Solution ยอมรับว่าเคยคิดถึงแต่ตนเองจนกระทั่งได้พบกับความทุกข์
มาร์ค ธาวิน เล่าว่า “ตอนเด็ก ๆ เป็นคนใช้ชีวิตเต็มที่มากไม่คิดเรื่องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใคร จนเมื่อประมาณ 8-9 ปีที่แล้ว ตรวจพบว่าเป็นโรคหมอนรองกระดูกคอทับเส้นประสาทตอนแรกที่รู้รับไม่ได้ เพราะหมอบอกว่ารักษาไม่ได้ การผ่าตัดอาจเสี่ยงทำให้เป็นอัมพาต ได้ยินอย่างนั้นสิ่งแรกที่กลับไปทำคือ ดื่มเหล้ามากขึ้น ใช้ชีวิตเสเพล เพราะคิดว่าจะช่วยได้ แต่จริง ๆ แล้วกลับแย่ลงทุกข์มากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้ร่างกายเจ็บป่วยเป็นโรคหลายโรค เช่น โรคผิวหนังอักเสบ โรคภูมิแพ้”
ต่อมาเขาพบแพทย์ที่สามารถรักษาโรคดังกล่าวให้หายได้ แต่ได้โรคนอนไม่หลับเข้ามาแทน
“เมื่อก่อนเป็นคนนอนสบาย ขี้เกียจ นอนได้เกินวันละ 10 ชั่วโมง หลังผ่าตัดรักษาโรคหมอนรองกระดูกอักเสบกลับนอนไม่หลับ และอาการเริ่มรุนแรงจนถึงขั้นต้องพึ่งยานอนหลับ นานวันเข้าต้องไปรับยานอนหลับมากขึ้น ๆ จนกระทั่งกินไป 5-6 เม็ดก็ยังไม่หลับ แถมเบลอ ๆ ทำอะไรโดยที่ไม่รู้ตัว ช่วงชีวิตตอนนั้นรู้สึกเหมือนลอย ๆ เป็นความฝัน ความจำหายไป จำไม่ค่อยได้ว่าพูดอะไรไป ต้องปรึกษาจิตแพทย์
“ตอนนั้นเครียดหนักจนคิดจะฆ่าตัวตาย โชคดีที่ไม่กล้าทำ ประกอบกับแฟนฝันว่าเราตายและเขาเสียใจมาก จึงไปปฏิบัติธรรม ฟังเทศน์ ซื้อซีดีธรรมะมาเปิดในรถ เขาบอกว่าเคยเปิดแต่เพลงฝรั่งดัง ๆ ลองเปิดธรรมะฟังบ้างสิ แรก ๆ ก็ฟังไม่รู้เรื่อง แต่พอฟังไปเรื่อย ๆ บ่อย ๆ มันก็ค่อย ๆ ขัดเกลาจิตใจ
“ต่อมาเริ่มไปนั่งในห้องพระ เปิดหนังสือสวดมนต์ แรก ๆ ท่องไม่ได้ อ่านไม่ออก อ่านไม่รู้เรื่อง แล้วก็อารมณ์เสีย เดินออกแล้วเข้าไปใหม่ เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน แต่พอนานไปเริ่มสวดมนต์ได้ จาก 3 นาที เป็น 5 นาที และได้เกือบชั่วโมง พอเริ่มไปปฏิบัติธรรมจริงจัง ได้รู้จักการทำสมาธิ ผมนั่งสมาธิไม่ได้ ใช้วิธีนอนสมาธิแทน ปรากฏว่าช่วยให้นอนหลับได้มากขึ้น แม้จะยังไม่ถึงกับหายสนิท แต่อาการก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก
“นอกจากนั้นยังทำให้ผมเข้าใจว่า คนเรามีบุญมีกรรมต่างกัน ให้ผลต่างกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องเอาตัวเองไปเทียบกับแต่ก่อน ก็ไม่เป็นทุกข์ เรื่องทุกอย่างถ้าเรายอมรับได้ ใจเราก็เป็นสุข ทุกวันนี้เรายังมีกิเลสอยู่ มีทำผิดบ้าง มีขาวมีดำ แต่พยายามอยู่ในศีลในธรรม อยู่กับปัจจุบัน และปล่อยวางให้ได้”
นอกจากสวดมนต์ปฏิบัติธรรมเป็นประจำแล้ว เขายังหันมาทำบุญมากขึ้น
“ผมกับแฟนตื่นตีสี่ ขับรถไปซื้อของใส่บาตร ไปวัดถวายสังฆทาน จนช่วงหนึ่งคิดได้ว่าเราทำบุญแล้ว ต้องเอาความรู้มาทำประโยชน์ให้กับสังคมบ้าง จึงทำโครงการตัดผมให้กับคนยากไร้ตามบ้าน”
เมื่อก่อนอาคารหน้าบ้านส่วนที่ติดถนนเปิดเป็นร้านทำผมและร้านกาแฟ มีห้องใต้ดินทำเป็นห้องอัดเสียงและห้องตัดต่อ มองทุกอย่างเป็นเรื่องของธุรกิจ
“แต่พอผมและแฟนได้ปฏิบัติธรรม เราก็คิดได้ว่าตอนนี้ก็มีเงิน ไม่เดือดร้อนอะไร เราไม่ได้ต้องการรวยมาก สิ่งที่อยากทำคือให้บ้านเป็นประโยชน์กับผู้คนและชุมชนแถวนี้จึงทำเป็นห้องสมุดธรรมะและสถานที่ปฏิบัติธรรมชื่อ ‘บ้านหนังสือลาดพร้าว 71’ เพื่อให้ทุกคนมีสถานที่ปฏิบัติธรรมใกล้บ้าน หรือสามารถมาศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับธรรมะได้”
ทั้งหมดนี้เขาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าช่วยให้พ้นทุกข์ได้จริง
เรื่อง ชลธิชา แสงใสแก้ว
