เมื่อลูกเกลียดพ่อแม่ บทความจาก พระอาจารย์ชาญชัย อธิปญฺโญ
บทความเรื่อง “เมื่อลูกเกลียดพ่อแม่” เขียนโดย พระอาจารย์ชาญชัย อธิปญฺโญ
สังคมไทยได้รับการหล่อหลอมจากพุทธศาสนาให้ถือว่ามารดาบิดาเป็นผู้มีพระคุณสูงยิ่ง ไม่เพียงแต่ท่านจะเป็นผู้ให้กำเนิดเท่านั้น ยังทุ่มเทความรักและเสียสละความสุขส่วนตัวประคบประหงมเลี้ยงดูลูกให้เติบโต ส่งเรียนโดยไม่เสียดายทรัพย์สินเงินทอง
แม้บางครอบครัวยากจนขัดสนก็อุตส่าห์กู้หนี้ยืมสินส่งเสียให้ลูกเรียน ครั้นลูกเติบใหญ่เลี้ยงตัวเองได้ ความรักความผูกพันของพ่อแม่ที่มีต่อลูกก็มิได้เสื่อมคลาย ยังเฝ้าติดตามด้วยความรักความห่วงใย สายใยของความผูกพันดังกล่าวเชื่อมโยงไปถึงหลานด้วย ความสุขของพ่อแม่ส่วนหนึ่งมาจากความดีและความสำเร็จของลูก ในทางตรงข้าม ความทุกข์ของพ่อแม่ที่หนักหนาก็มาจากความประพฤติไม่ดี รวมถึงความล้มเหลวของลูก
พ่อแม่บางคนอาจจะไม่ได้อยู่ใกล้ชิด ไม่มีโอกาสเลี้ยงดูลูกหรืออาจจะหย่าร้างกัน ทำให้ลูกมีปมด้อย ขาดความอบอุ่น หรืออาจจะให้ท่าทีในการเลี้ยงลูกที่เข้มงวดกวดขัน ใช้ถ้อยคำที่รุนแรงทำให้ลูกบางคนมีความรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่รักตน พ่อแม่ลำเอียงไม่ยุติธรรม หรือพ่อแม่ทอดทิ้งตน ความรู้สึกในมุมมองของลูกจะมีต่อพ่อแม่อย่างไรก็ตามแต่ พ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกได้ดี มีความสุข และมีความสำเร็จในชีวิตเสมอ
ข่าวดีของลูกจึงชื่นชูจิตใจพ่อแม่ให้ยินดีมีความสุข ข่าวร้ายของลูกทำให้พ่อแม่หม่นหมองมีความทุกข์ พระพุทธองค์ทรงเปรียบพ่อแม่เป็นพระในบ้าน มีสถานะเสมือนพระอรหันต์ของลูก การเลี้ยงดูตอบแทนคุณท่านนั้นมีอานิสงส์เท่ากับการทำบุญกับพระอรหันต์ ตรงข้ามกับการทำร้ายทำลายท่าน จะได้รับวิบากกรรมเท่ากับการทำร้ายพระอรหันต์
คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
