บันทึกจากปลายเท้าของ เลน่า มาเรีย คลิงวัลล์

ขับรถ ว่ายน้ำ ถักนิตติ้ง วาดรูป ทำอาหาร ร้องเพลง เล่นเปียโน… กิจกรรมเหล่านี้ อาจฟังดูมากเกินไป แต่สำหรับคนไม่ธรรมดาที่ชื่อ เลน่า มาเรีย คลิงวัลล์ (Lena Maria Klingvall) สิ่งเหล่านี้กลับมากลายเป็นเพียงงานอดิเรกแสนง่ายที่เลน่าสามารถจัดการได้ด้วยปลายเท้า สุดแสนธรรมดาของเธอ

ความไม่ธรรมดาของหญิงสาวชาวสวีเดน ที่ชื่อว่าเลน่าไม่ได้มีเพียงเหรียญรางวัลจากการแข่งขันว่ายน้ำระดับชาติหรือสถิติการทัวร์คอนเสิร์ตกว่า 200 รอบทั่วโลก ความไม่ธรรมดาของเธออยู่ตรงที่เธอเกิดมาพร้อมกับความพิการของร่างกาย ทว่าเธอสามารถใช้ความพิการสร้างสิ่งอัศจรรย์ให้แก่โลกใบนี้ได้อย่างน่าเชื่อ

เลน่าเกิดมาโดยไร้แขนทั้งสองข้าง ส่วนขาซ้ายของเธอก็สั้นกว่าปกติ สิ่งที่สมบูรณ์ในชีวิตเธอที่พระเจ้ามอบให้คือ ขาซ้ายอันแข็งแรงและครอบครัวที่พร้อมจะเข้าใจ เลน่าบอกกับเธอว่า หากเป็นครอบครัวอื่น ๆ เมื่อเห็นความผิดปกติที่เกินจะเยียวยาอย่างเธอ ผลผลัพธ์คงจบลงด้วยการถูกส่งตัวไปอยู่ในสถานดูแลเด็กพิการคนอื่น ๆ ด้วยครอบครัวของเธอไม่เคยเห็นว่าความพิการเป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิต ตรงกันข้าม พ่อแม่ของเลน่ากลับเลี้ยงดูเธอไม่ต่างจากเด็กปกติทั่วไป

พ่อของเลน่าพาเธอไปหัดว่ายน้ำตั้งแต่ 3 ขวบ เธอต้องกินข้าวเอง แต่งตัว ไปโรงเรียน ไปออกค่ายเอง โดยที่ไม่มีพ่อแม่หรือพี่เลี้ยงคอยช่วยเหลือ พออายุครบ 18 ปี เลน่าถูกคัดตัวเข้าร่วมทีมชาติสวีเดน พร้อมกับการทำลายสถิติว่ายน้ำท่าผีเสื้อในการแข่งขันว่ายน้ำระดับโลก ไม่เพียงเท่านั้น เลน่ายังมีความสามารถในการวาดภาพสีอะคริลิกและสีน้ำจนได้รับทุนจากสมาคมศิลปินผู้ใช้ปากและเท้าวาดรูป แต่สิ่งที่เลน่าภูมิใจที่สุดคือ เสียงอันทรงพลังจนทำให้เธอตัดสินใจเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยการดนตรีแห่งกรุงสตอกโฮล์ม (The Royal University College of Music) และเมื่อจบออกมา เธอก็ใช้เสียงเพลงของเธอส่งต่อกำลังใจให้กับผู้พิการ และผู้ที่ท้อแท้ด้วยการตระเวนทัวร์คอนเสิร์ตไปทั่วโลก

“ต้องขอบคุณครอบครัวที่สอนการมองโลกแง่ดีให้กับฉัน ทำให้ฉันไม่เคยคิดว่าความพิการคือความโชคร้าย ฉันว่าปัญหาคนพิการทุกวันนี้ไม่ได้อยู่ที่ความพิการ แต่อยู่ที่ความเข้าใจของคนรอบข้าง โดยเฉพาะคนในครอบครัว”

ปัจจุบันเลน่ายังคงใช้บทเพลงสร้างกำลังใจให้คนทั่วโลก หลังจบคอนเสริ์ต เธอยังคงขับรถไปตลาด เข้าครัว ว่ายน้ำ วาดภาพ ถักนิตติ้ง เล่นเปียโน รวมทั้งไปขี่มอเตอร์ไซค์พักผ่อนกับอดีตสามี สิ่งเดียวที่เลน่าทำไม่ได้ในขณะนี้คือ การขับรถบรรลุก 18 ล้อ ซึ่งเธอบอกว่าเธอกำลังพยายามและจะต้องทำให้ได้ในเร็ววัน

ก่อนจากกันผู้เขียนถามเลน่าว่า ถ้าขอพรได้หนึ่งข้อ เธอจะขอแขนขาที่สมบูรณ์จากพระเจ้าไหม เลน่าตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทันทีว่า “ไม่”

“ฉันไม่เคยโทษพระเจ้าที่ไม่ให้แขนที่สมบูรณ์แก่ฉัน ตรงกันข้าม ฉันกลับรู้สึกขอบคุณที่พระเจ้าให้บททดสอบที่ยิ่งใหญ่ อย่างน้อยการไม่มีแขนก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า ฉันสามารถใช้เท้าคีบตะเกียบได้ดีกว่าคนที่มีมือที่สมบูรณ์ด้วยซ้ำ”