“ คนข้างๆ ” บทความดีๆ จาก นายแพทย์ชวโรจน์ เกียรติกำพล
แทบทุกคนต้องเคยผ่านช่วงเวลาที่รู้สึกอ่อนล้า สิ้นหวังในการทำสิ่งใดๆ มาบ้าง เมื่อถึงช่วงเวลานั้นเราแทบทุกคนต่างต้องการกำลังใจจาก คนข้างๆ โดยเฉพาะในยามที่เราเจ็บป่วย ซึ่งมักเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่สร้างความทุกข์ทรมานทั้งต่อร่างกายและจิตใจไม่มากก็น้อยอยู่บ่อยๆ ในเวลาแบบนี้ “คนข้างๆ” จึงสำคัญที่สุด
เด็กชายอิคคิว เป็นชื่อเล่นที่พวกเราตั้งให้เด็กชายวัย 8 ขวบคนหนึ่งเขาเป็นเด็กฉลาด หัวเราะง่าย ชอบเล่นกับทุกคน เขาคงมีความสุขกว่านี้ หากไม่เจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งในเนื้อสมอง (Neuroblastoma) เจ้ามะเร็งนี้ได้กดทำลายเส้นประสาทตา ทำให้เขาตาบอดตั้งแต่เล็ก ๆ อิคคิวต้องอดทนต่อการรักษา ด้วยการผ่าตัดหลายครั้ง หลังผ่าตัดก็ได้รับยาเคมีบำบัด และฉายแสงต่ออีกนับครั้งไม่ถ้วน นอกจากนี้ เขายังต้องต่อสู้กับการติดเชื้อแทรกซ้อนซ้ำ ๆ แต่ละครั้งก็เจ็บหนักจนต้องนอนในหอผู้ป่วยวิกฤติ (ไอซียู) เป็นเวลาหลายอาทิตย์ เขาผ่านความเจ็บปวดแต่ละครั้งมาได้อย่างไร
อิคคิวมีคุณหมอประจำตัวท่านหนึ่ง ที่ดูแลมาตั้งแต่เริ่มการรักษา แรก ๆ เขาดื้อมากจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ พวกเราคิดว่า เขาคงกังวลและหวาดกลัว เพราะไม่สามารถมองเห็นใครได้ คุณหมอท่านนี้ใช้เวลาปลอบโยน และทำความสนิทสนมกับเขาอยู่นาน ท่านทำให้อิคคิวรู้ว่า เขามีความสำคัญต่อคนข้าง ๆ ท่านคอยบอกเสมอว่า
“ก็เพราะอิคคิวนี่แหละ ที่ทำให้หมอยังอยากมาทำงานอยู่”
ในที่สุดหนูน้อยก็ยอมทำตามที่คุณหมอบอก สิ่งหนึ่งที่พวกเราสังเกตเห็นคือ เวลาที่เขาต้องให้น้ำเกลือ ถูกบอกให้นอนนิ่ง ๆ หรือขอความร่วมมือใด ๆ ในการรักษา อิคคิวต้องคว้ามือคุณหมอท่านนี้มาจับไว้อยู่นานสองนาน จนกว่าจะแน่ใจว่า “ใช่แล้ว หมอคนนี้แหละแน่นอน” เขาจึงไว้ใจยอมปล่อยมือ แล้วทำตามที่บอก พวกเราเคยแกล้งเอามือคุณหมออีกท่านให้จับ แต่ให้คุณหมอประจำตัวเป็นคนบอก ปรากฏว่าอิคคิวรับรู้ได้ และต่อต้านในทันที
เขาผ่านความเจ็บปวดแต่ละครั้งมาได้ด้วย “คนข้าง ๆ” คือคุณหมอที่คอยดูแลอยู่นั่นเอง
จนถึงตอนนี้ อิคคิวไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับโรคร้ายอีกแล้ว เขาจากไปด้วยอาการสงบ ก่อนจากไปเขากุมมือคุณหมอประจำตัวไว้แน่น เพื่อให้แน่ใจว่าใช่เธอ เขาบอกก่อนเข้าผ่าตัดอีกครั้งว่า หมอต้องสัญญาว่าเมื่อเขาตื่นจะพาเขาไปเล่นเครื่องเล่น
แต่เขาไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว
ความสัมพันธ์ของอิคคิว และคุณหมอท่านนี้ เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของคนข้าง ๆ อย่างแท้จริง แม้คนที่มองไม่เห็น ก็ยังต้องการคนอยู่เคียงข้าง เวลาหวาดกลัวหรือกังวล
บางครั้งเราอาจรู้สึกอ่อนล้า บางครั้งอาจรู้สึกสิ้นหวัง แต่เป็นเพราะ “คนข้าง ๆ” นี่ไม่ใช่หรือที่ทำให้เรายังอยากสู้ต่อไปความรู้สึกที่ว่า เรายังต้องเป็นพ่อหรือแม่ เป็นพี่ หรือน้อง เป็นแฟน เป็นเพื่อน หรือเป็นลูกของใครสักคนไม่ใช่หรือ ที่เป็นแรงผลักดันให้เรายังอยากมีชีวิตอยู่ พลังชีวิตของเรามักมากขึ้น เมื่อรู้สึกว่าเรามีความสำคัญกับคนอื่น
เราอาจโชคดีกว่าเด็กชายอิคคิว ที่ยังมองเห็นคนข้าง ๆ แต่ความโชคดีนั้นอาจไม่มีประโยชน์อันใดเลย หากเราลืมไปแล้วว่าคนข้าง ๆ นั้นสำคัญกับเราแค่ไหน และเราใส่ใจและตอบแทนเขาบ้างหรือยัง
เพราะ “คนข้าง ๆ” นี่หรือเปล่า เราจึงอยากมีชีวิตอยู่และช่วยให้เราได้มีชีวิตอยู่ต่อไป
ที่มา นิตยสาร Secret
บทความน่าสนใจ
เสียได้เสียไป ใจไม่ทุกข์ บทความให้กำลังใจจากพระไพศาล วิสาโล
ความสุข และความศรัทธา นำพาความสำเร็จ แพง ขวัญข้าว เศวตวิมล
True story : ชีวิตจริง ซินเดอเรลลา
รักและกำลังใจ เอาชนะ ความพิการ ได้!
