อายุไม่ได้เป็นเพียงตัวเลข บทความชวนคิดจาก นายแพทย์ชวโรจน์ เกียรติกำพล
ประเทศไทยมีประชากรทั้งหมดประมาณ 65 ล้านคน จัดเป็นผู้สูงอายุ(นับกันที่อายุ 60 ปีขึ้นไปนะครับ) ประมาณ 10 ล้านคน คิดเป็นประมาณร้อยละ 15 ของประชากรทั้งหมด มีจำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นปีละประมาณ 5 แสนคน อายุไม่ได้เป็นเพียงตัวเลข
คาดการณ์ว่า ภายในในปี พ.ศ. 2568 ประเทศไทยจะก้าวเข้าสู่การเป็นสังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ (Aged Society) จะมีผู้สูงอายุประมาณ 15 ล้านคน หรือเพิ่มขึ้นเกินร้อยละ 20 ของประชากรทั้งหมด กล่าวคือ จะมีผู้สูงอายุ 1 คนในประชากรทุก ๆ 5 คน นอกจากนี้ยังสำรวจพบว่า ในจำนวนผู้สูงอายุทั้งหมดนี้จะมีผู้สูงอายุที่นอนติดเตียง ติดบ้าน ต้องพึ่งพิงคนอื่นช่วยดูแลกว่า 1 ล้านคน คิดเป็นเกือบร้อยละ 15 เลยทีเดียว
สังคมไทยเรานั้นมักมีคำอวยพรที่นิยมใช้กับผู้ที่มีอาวุโสเช่น ขอให้ อายุ ยืน ๆ หรือขอให้ อายุ มั่นขวัญยืน เป็นต้น ส่วนในทางพระท่านก็มักให้พรแก่เราว่า ขอให้เจริญด้วย อายุวรรณะ สุขะ พละ อยู่บ่อย ๆ
อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าผู้อ่านทุกท่านที่อ่านตามมาถึงบรรทัดนี้ก็คงเริ่มหวั่น ๆ กับตัวเลขทางสถิติที่ผมยกมาให้ดูข้างต้น โดยอาจคิดว่า ไม่อยากให้มีคนมาอวยพรให้ฉันอายุยืน ๆ อีกต่อไปแล้ว เพราะถ้าเกิดหากโชคร้ายอายุยืน แต่ต้องนอนติดเตียง พึ่งพิงผู้อื่นช่วยดูแลตลอดเวลาเหมือนผู้สูงอายุอีก 1 ล้านคนนั้นคงไม่ไหว ขอมีอายุพอประมาณน่าจะดีกว่า แต่ความจริงแล้วอายุที่แท้ อาจไม่ได้เป็นแค่ตัวเลขแสดงจำนวนวันเดือนปีที่เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้เพียงเท่านั้น ความหมายที่แท้ของคำว่าอายุมีมากกว่านั้น
ผมมีผู้ป่วยประจำที่สูงอายุมากรายหนึ่ง ชื่อ คุณตาสมคิด อายุ 87 ปีแล้ว ท่านเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่และลงพุงเล็กน้อย ท่านมักสวมเสื้อลายสกอต สวมหมวกคล้ายคาวบอยและถือไม้เท้าที่ทำจากไม้สักขัดมันสวยงาม เวลาเดินมาตรวจทุกคนจดจำท่านได้ดี ไม่ใช่เพียงแต่การแต่งตัวของท่านเท่านั้น แต่เพราะใบหน้าของท่านมักเปื้อนรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลาที่มาถึง ท่านป่วยเป็นโรคประจำตัวมากมายหลายโรค เช่น โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวานและเบาหวานขึ้นจอประสาทตา โรคไขมันในเลือดสูง โรคไตเสื่อมเรื้อรังระยะที่ 3 โรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด โรคเกาต์ทั้งนี้ยังไม่นับอาการเจ็บป่วยที่ท่านเรียกให้ฟังเองว่า “โรคประจำวัน” เช่น โรคนอนไม่หลับ มึนศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อต่าง ๆ ทั้งนี้เรามักแซวกันว่า เวลามาโรงพยาบาล คุณตาควรขับรถสิบล้อมาขนถุงใส่ยากลับไปเลยดีกว่า แต่แซวกันแค่ไหนคุณตาก็ไม่เคยโกรธ เอาแต่หัวเราะชอบใจ
คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
