แม่และสามีของดิฉันคบกัน

ปัญหาธรรมประจำวันนี้: แม่และสามีคบกัน และบอกให้ลูกแท้ ๆ รังเกียจเรา

ปัญหาธรรมประจำวันนี้: แม่และสามีของดิฉันคบกัน และบอกให้ลูกแท้ ๆของดิฉันรังเกียจดิฉัน ควรทำอย่างไรดีคะ

ผู้อ่านถาม: แม่และสามีของดิฉันคบกัน และบอกให้ลูกแท้ ๆ ของดิฉันรังเกียจดิฉัน ดิฉันทุกข์ทรมานมาก ดิฉันควรคิดอย่างไรคะ

พระอาจารย์ชาญชัย อธิปญฺโญ พระอาจารย์ผู้ไขปัญหา ตอบปัญหาข้อนี้ว่า

ปัญหาเรื่องนี้ก็คือ แม่กับสามีไปมีความสัมพันธ์กันในเชิงชู้สาว เราในฐานะเป็นลูกของแม่ เป็นภรรยาของสามี ย่อมจะทุกข์ใจมาก และไม่เพียงแต่เท่านั้น แม่กับสามียังยุให้ลูกแท้ๆ ของเราเกลียดชังเราอีก ถามว่าเราเองควรจะทำอย่างไร ก่อนอื่นเราต้องย้อนกลับมาดูตัวเราเองก่อน เพราะปัญหาทั้งหลายทั้งปวงมันมีเหตุ ลองย้อนกลับมาดูตัวเราว่าเราได้ทำหน้าที่ของเราที่มีต่อแม่อย่างไร ใกล้ชิดกับท่านไหม แล้วท่านมีความรัก ความเมตตาต่อเราไหม

ส่วนหน้าที่ของภรรยาต่อสามีนั้น เราขาดตกบกพร่องหรือไม่ และที่สำคัญเรากับลูก เราได้ทำหน้าที่ของแม่กับลูกดีเพียงใด เช่น มีความรัก ความเมตตาต่อลูก ให้ความอบอุ่นต่อลูก ทำหน้าที่ของแม่ให้ดีกับลูกก่อน แล้วค่อยมาดูเรื่องสามีกับแม่ของเรา ก็ต้องทำใจใหม่คิดเสียใหม่ ถ้าเราเอาแต่ความถูกต้อง เอาแต่เหตุแต่ผล เราก็จะทุกข์ใจเพราะสองคนนี้ทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

เราต้องคิดใหม่ว่า แม่มีบุญคุณต่อเรา ในฐานะเป็นผู้ให้ชีวิต ให้กำเนิด แล้วก็เลี้ยงดูเรามา ถ้าหากว่าเป็นความสุขของท่าน เป็นความสบายใจ เป็นความพอใจของท่าน ท่านประพฤติอย่างนี้แล้วท่านมีความสุข ก็ให้ท่านมีความสุขไป สามีของเราก็เช่นเดียวกัน ยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูก ถ้าประพฤติแบบนี้แล้วเป็นความสุขของเขาก็แล้วแต่เขา ก็ทำเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ เพราะว่าเขาจะได้มีความสุขกัน แล้วเราเองถ้าทำใจได้ปล่อยวางเรื่องนี้ได้ ใจเราก็ไม่ทุกข์

ปัญหานี้เป็นปัญหาใหญ่ เพราะฉะนั้นต้องใช้ธรรมข้อใหญ่มาแก้ไข คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โดยเฉพาะเรื่องอนัตตา เป็นเรื่องใหญ่ อนัตตาก็คือความไม่ใช่ตัวตนของเรา ชีวิตของเรามีแต่ร่างกายกับจิตใจ ร่างกายเราก็ไม่ได้สร้างขึ้นมา จิตใจเราก็ไม่ได้สร้างขึ้นมา ร่างกายพ่อแม่สร้างขึ้นมา แต่จิตใจเป็นจิตวิญญาณในอดีตชาติที่เข้ามาอยู่ในร่างกายนี้ แล้วชาวโลกก็สมมุติว่า เป็นตัวเรา เป็นของเรา

ในทางธรรม ตัวเราไม่มี ของเราไม่มี มีแต่ร่างกายกับจิตใจที่เป็นองค์ประกอบ ถามว่าไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา แล้วเราจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เรามีชีวิตอยู่เพื่อทำหน้าที่ ก็คือดูแลร่างกาย พัฒนาจิตใจ หน้าที่ต่อคนอื่นก็คือการดูแลเรื่องความสัมพันธ์ เมื่อตัวเราไม่มี แม่ของเราก็ไม่มี สามีของเราก็ไม่มี ลูกของเราก็ไม่มี มันมีโดยสมมุติ โดยที่ชาวโลกสมมุติกันว่า นี่เป็นแม่ เป็นสามี เป็นลูก บางทีก็ไม่ใช่หรอก

แต่เมื่อมีความสัมพันธ์กันอย่างนี้ ตามภาษาชาวโลกที่เขาสมมุติว่าเป็นแม่ก็ดี เป็นสามีก็ดี เป็นลูกก็ดี เราทำแค่หน้าที่ ทำให้ถูกต้องตามบทบาท ตามทำนองคลองธรรม ทำแค่หน้าที่แล้วก็ต้องทำใจด้วย ทำใจไม่ยึด ปล่อยวาง ส่วนคนอื่นจะเป็นอย่างไร เขาจะทำอะไร มันเกินกว่าที่เราจะแบกรับ สุข ทุกข์ ความสำเร็จ หรือความล้มเหลวของเขาได้ ความเป็นจริงอันเป็นธรรมสูงสุดของชีวิตก็เป็นอย่างนี้

 

ภาพ : www.pexels.com

 

หากผู้อ่านมีปัญหาหนักใจ ต้องการคำแนะนำแฝงด้วยแนวคิดทางธรรม สามารถส่งคำถามมาได้ที่ Secret Magazine (Thailand)


บทความน่าสนใจ

ปัญหาธรรมประจำวันนี้: แม่สามีอารมณ์ร้าย ทำอย่างไรดี

ปัญหาธรรมประจำวันนี้ : ความขัดแย้งในครอบครัว เกิดจากอะไร

เด็กหญิง 2 ขวบ ที่ถูกแม่บังเกิดเกล้าทิ้ง ตอนนี้มีผู้ใหญ่ใจดีรับไปอุปการะแล้ว

ฮายาโอะ มิยาซากิ นักสร้างภาพยนตร์แอนิเมชั่นผู้ขโมยหัวใจคนทั่วโลก

สำเร็จได้ด้วยใจ -บทความดี ๆ ให้กำลังใจรับมืออุปสรรคชีวิต

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.