เคยมีคำถามในใจระหว่างความก้ำกึ่งของโรคซึมเศร้าหรือเรากำลังเป็นอะไรอยู่รึเปล่า รู้แต่ว่าภายในมัน หดหู่ อยากร้องไห้ เบื่อการพบเจอผู้คน เบื่อต้องพูดจาทำหน้ายินดีในสังคม จริงๆแล้วสาเหตุไม่ได้เกิดจากที่ไหนไกล มันอยู่แค่ในความคิดเรานี่ล่ะ
- ทำแต่งาน
จริงอยู่ที่ความรับผิดชอบ คือสิ่งสำคัญ และบิลบัตรต่างๆที่รออยู่ก็เรียงรายมาเป็นหางว่าว จนทำให้เราต้องทำงานอย่างหนัก เพื่อแลกกับเงิน การที่ทำแต่งานจนลืมให้เวลากับตัวเอง ดังนั้นให้เวลากับตัวเองได้ผ่อนคลายบ้างไม่ว่าจะเป็นการหากิจกรรมที่ชื่นชอบทำ หรือแค่หลับตาเอนกายลงบนที่นอนก็ถือว่าได้ผ่อนคลายแล้ว
- เกิด “ช่องว่าง” ความหมายของชีวิต
เคยถามตัวเองไหมว่า สิ่งที่กำลังทำนั้นมีความสุขไหม? ไม่ว่าจะทั้งความสัมพันธ์หรืองานที่กำลังทำอยู่ ถ้าคำตอบคือไม่แล้วคุณกำลังทำอะไรอยู่ จริงอยู่ที่เราทำงานเพื่อแลกกับเงิน แต่เงินก็ซื้อความสุขไม่ได้ ดังนั้นชีวิตที่มีความสุขคือชีวิตที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก มีความหมายและคุณค่า รวมทั้งสามารถแบ่งปันมันออกไปให้ผู้อื่นได้
- ไม่ออกกำลังกาย
เคยไหมที่บอกใครๆ ว่าเบื่อ แล้วเขาแนะนำให้ไปออกกำลังกาย เพราะการออกกำลังกายเป็นหนึ่งวิธีที่ช่วยลดอาการหดหู่และคิดแต่เรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็ทำให้สมองคุณโลดแล่นและคิดถึงจุดมุ่งหมายของการวิ่งตรงหน้า ทุกนาทีที่ต้องเอาชนะใจตัวเอง คือสิ่งที่คุณปรารถนาที่สุดในตอนนี้
- ชอบคุยกับตัวเอง
เราไม่ได้บอกว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดีการที่คุยกับตัวเอง แต่ถ้าหากเราคุยกับคนอื่นแล้วถูกต่อว่า ดุด่าให้ยิ่งรู้สึกหดหู่ คุณควรสนใจเสียงที่ดังมาจากภายในตัวคุณมากกว่ารับฟังเสียงจากคนอื่นๆ นั่นก็คือ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องรู้จักคุณค่าของตัวเอง อย่าให้คนอื่นมาตัดสินว่าเราไร้ค่า เพราะเราคือคนที่รู้จักตัวเองดีที่สุด
