เราคือ ความหวัง ของใคร โดย พระราชญาณกวี (ท่านปิยโสภณ)
คนทุกคนมี ความหวัง และเป็นที่คาดหวังของใครบางคนเสมอ บางครั้งเราเองอาจคาดไม่ถึงว่าเรามีความหมายเพียงไรกับใครบางคน นับตั้งแต่ครอบครัว พ่อแม่ ญาติมิตร บริวาร องค์กร และประเทศชาติ กว้างออกไปคือชาวโลก เราอาจไม่คิด แต่คนอื่นเขาคิดว่าเราสำคัญมาก
แรงกดดันที่มีต่อคนสำคัญนี้จะเป็นทั้งแรงบวกมหันต์ และแรงกดดันรุนแรงที่ทำให้คนคนนั้นเครียดได้ เช่น นักกีฬาที่แข่งในนามประเทศ ทุกคนคาดหวังว่าต้องชนะ ต้องได้เหรียญทอง หากไม่ได้ย่อมสร้างแรงกดดันรุนแรงต่อตัวนักกีฬา อาจดูเหมือนเป็นกำลังใจในบางอารมณ์ แต่ถ้าทำให้ผิดหวัง แรงโกรธจะปะทุขึ้นมาทันที และอาจกลายเป็นความเกลียดชังได้ในพริบตา
ความหวังเป็นพลังเงียบที่น่ากลัวทั้งบวกและลบ ลูกเศรษฐีมักเครียด เพราะเป็นความหวังของพ่อแม่ที่ฝากให้ลูกดูแลมรดกทรัพย์สินมหาศาล ลูกต้องเก่งกว่าพ่อแม่หาไม่ก็ไม่อาจธำรงรักษาทรัพย์สมบัติเอาไว้ได้
สิ่งที่หนักที่สุดมิใช่ภูผา แต่คือความหวัง เราพลาดไม่เป็นไร ถ้าไม่มีใครหวังอะไร แต่ถ้ามีคนจำนวนมากมายมหาศาลคอยเป็นกำลังใจช่วยให้เราก้าวไปถึงเส้นชัยปลายทางนั้น แรงกดดันจะตกมาที่ตัวเราเต็ม ๆ
พ่อแม่บางคนอยากให้ลูกเรียนหมอ แต่ลูกไม่ชอบ เพราะเห็นชีวิตพ่อแม่ที่เป็นหมอแล้วเครียดแทน จึงฝังใจว่าตนไม่ขอเรียนหมอเด็ดขาด แต่บางครั้งลูกก็หนีไม่รอด ต้องสนองตอบความหวังของพ่อแม่ ต้องทำให้ท่านทั้งสองสมหวัง ไม่อยากทำลายความหวังดีที่ท่านมีต่อตนเอง สุดท้ายก็กลายเป็นความเครียดจนเกิดเหตุร้ายก็มีให้เห็น
ท่านผู้อ่านคงพอจะมีเวลานั่งสำรวจตนเองว่า ขณะนี้เรามีความหวังอะไรในชีวิต หวังอะไรไว้มากน้อยแค่ไหน และมีใครตั้งความหวังไว้กับเราบ้าง เมื่อเป้าหมายชีวิตแน่นอนแล้ว ก็จงค่อย ๆ ก้าวเดินอย่างมั่นคง อย่าให้ตนและคนรอบข้างผิดหวังเกินทน
ที่มา : นิตยสาร Secret ฉบับที่ 233
ผู้เขียน/แต่ง : พระราชญาณกวี (ท่านปิยโสภณ)
